tring

gister belde de dok uit rotterdam met de mededeling dat ze gingen overleggen wat ze met me gaan doen. vandaag belde ze met de resultaten van de bespreking....de vorige scan wees uit dat ik een meckelvertikel heb. dat heeft dus 4 procent van de mensen. van die 4 procent krijgt een procent er last van. een hele kleine kans dus. de meeste mensen met een vertikel merken het niet eens. als ik wordt opgenomen wordt dit verwijdert, maar omdat erandere dingen mogelijk zijn die een bloeding veroorzaken gaan ze tijdens de operatie via mijn navel nog een kijkoperatie doen. ze gaan dan naar mijn 12vingerigedarm kijken en naar mijn maag. er moet dan een beetje lucht n mijn maag. ze willen ook via mijn keel in mijn slokdarm en maag kijken. maar dan moet er meer lucht in ofzo. deze twee dingen kunnen niet tegelijkertijd gedaan worden. ik ga dus twee keer onder narcose in een opname waardoor de opname langer duren gaat. ze doen dit allemaal omdat ze het in een keer goed willen doen en willen uitsluiten dat ik na verwijderijg van het meckel vertikel nog een bloeding krijg en dus weer opgenomen moet worden.
we zijn met een nieuw comunicatie systeem begonnen. we deden dit al eerder met de logopediste van toen, maar omdat ik nu veel taal vraag en er dus zelf mee wil werken is mama er opnieuw mee begonnen. dat is nu juist wat erg belangrijk is voor slagen van het systeem. ik moet er mee willen werken en er het nut van inzien. vandaag koos ik bijvoorbeeld tussen twee plaatjes een van de fiets en een van de wandelwagen. en wees aan wat k graag wilde. ze zitten met klitteband op een multaomap zodat ik ze overal (school ect) mee naar toe kan nemen.

gat

er zit een gaatje in mijn schoen, in de zool. niet zodat je mijn voet kan zien maar mijn vinger past er wel in. ik krijg nieuwe. ik heb geen zin. ik protesteer hier en daar. ik heb echt geen zin. mama zegt dat we na de klusjes naar huis gaan om de fiets te halen. dat vindt ik wel leuk. we lopen langs de aldi en ik wil graag op de roltrap. dan wil ik ook nog even de aldi in en mama neemt een snoepje mee voor naar het park. het duurt mij te lang, en dat is al snel hoor na het passen van suffe schoenen. ik klim de wagen uit en ren naar de uitgang. ik ga wel alvast naar miniatuur...ik weet de weg. het lukt me niet nog een keer ...mama sprint en vangt me. zet me terug in de wagen. we betalen mijn chocolaatjes en gaan naar huis, de fiets halen.
we rijden een rondje en eindigen bij miniatuur waar ik niet ergblij wordt omdat het vanille ijs op is en ik genoegen moet nemen met een roze.....de trien leid me al snel af. treinen zijn beter dan ijz!!

hoezo paniek?

we gingen lekker met de fiets op pad. en we gingen naar de paardetram.net toen we aankwamen ging de paardetram weg. dat was jammer.de intertoys was er vlak bij. dus zei mama wil je daar kijken dan wachten we hier op de paardetram. BABA. ja dus. ik liep voor mama uit de intertoys in. toen zag mama mij even niet meer en bleef vlak bij de deur staan zodat ik niet langs haar naar buiten kon. mama dacht dat als ze verder de winkel in zou lopen ze mij misschien mis zou lopen. en dat gebeurde toch. ik liep naar buiten. en had eigenlijk geen zin om op de paardetram te wachten. ek liep naar miniatuur walcheren. mama had al snel door dat ik niet meer in de winkel was en vroeg het personeel om in het magazijn te kijken. ik was daar dus niet. mama ging zoeken bij de ijtent, en de andere paardetramstandplaats, bij de appie-lift en belde ook de politie, en mijn broer. die was ook vlak bij en die reed snel met zijn fiets naar het station omdat ik dol ben op de trein. maar ik was naar miniatuur walcheren. wisten ze niet dus. mijn broer was ondertussen die richting opgereden. mama was ook op het idee gekomen daar te gaan kijken nadat ze bij diverse winkels als hema en ijtent haar 06 achter had gelaten, mocht ik nog verschijnen. maar ik vondt het te druk in de stad. kermis enzo....ook de man van de post in zijn rode bus zou opletten of hij mij zou zien. mama kwam hem toevallig tegen op weg naar miniatuur en aangezien hij mij kent ....mijn broer zag mij het eerst, fladderend bij miniatuur...mama kreeg een sms en liep sneller door. alles bij elkaar nog geen half uur. maar het was wel heel gevaarlijk. vondt ik niet want ik weet toch de weg? mama zei dat ik niet alleen mocht gaan....ik snapte al die paniek niet , ik weet toch de weg. ik had geen zin om te wachten op de paardetram en zag er geen kwaad in om alvast naar miniatuur te lopen. ik vindt het daar erg leuk. trein en ijs. wat wil je nog meer.