soms gaat het niet zo soepel

sind een tijdje haal mama mij van school met onze geweldig mooie fiets. dat gaat altijd heel gezellig. autonummerborden lezen en merken roepen en het spel niet op het knopje drukken, bij de verkeerlichten. ik mag kiezen hoe ik naar huis ga en kies ondanks koud weer fiets. want dat is leuker dan in die saaie bus die altijd eerst naar arnemuiden rijd en daardoor word het ritje best lang. dat vond ik in het begin toen ik pas met de bus reed nog wel leuk maar het boeit niet meer zo. wat ik nog wel leuk vind in de bus is PLANKING, de rage van 2011. (Planking (ook wel The Lying Down Game of planken) is een internetmeme en -rage waarbij men op de buik zo gestrekt mogelijk roerloos op de grond gaat liggen, met de armen langs het lichaam en het hoofd richting de grond.Om vervolgens letterlijk als een plank doodstil te blijven liggen. Veel plankers houden de handpalmen richting de lucht, maar dit is geen "regel". Extra moeilijk wordt planking wanneer men niet op een vlakke ondergrond gaat liggen, maar bijvoorbeeld alleen het bekken, of juist alleen de voeten en schouders laat ondersteunen, zodat een deel van het lichaam vrij in de lucht hangt. Men laat zich in die positie fotograferen en deze foto wordt via sociaalnetwerksites verspreid.)aldus wikepedia. ik doe dit in de bus en dan kan mijn gordel niet dicht want ik plank op mijn stoel. erg lang houd ik het niet vol want het is erg vermoeiend. maar ik word er steeds beter in!
vandaag koos ik ook weer fiets. dat kwam goed uit want mama had een bespreking op school. tijdens mijn schooltijd en was al om 12 uur op school. ik zag haar en dat was ongewoon en raar omdat de tijd niet klopte met mijn routine. om 15:15 was ik klaar en gingen we naar huis. tenminste dat was de bedoeling. het liep wat anders.
het regende en ik houd niet van regen. er stond een taxibus waar ik naar toe wilde rennen want deze bus neemt altijd iemand uit mijn groep met een rolstoel mee en pasgelenden heb ik even op de lift van die bus gestaan en dat bracht herinneringen terug. en dat wilde ik nu weer gaan doen. maar de bus was al aan het wegrijden. heel jammer. die teleurstelling en de regen en het uit mijn routine zijn van mama en haar bespreking en moe zijn van een schooldag zorgde voor een overload aan prikkels en het enige wat ik nog kon doen was op de grond liggen en gillen in de regen. . mijn oog viel op een andere geparkeerde luxe wagen en ik vloog erheen om het prortier open te trekken. het portier ging open maar mama had me nog net te pakken voordat ik bij onbekende mensen in de auto stapte. (die wel begrip konden opbrengen) mama belde de juf op die ook nog een bespreking had of ze even kon helpen. dat was geen probleem ondertussen lag ik weer in de regen op mijn rug.
onder het mom van vreemde ogen dwingen ben ik met de juf mee naar binnen gelopen. en het idee was even afkoelen. ik kreeg mijn dipiperon medicatie. maar dat bracht geen verlichting in mijn overload. dus ook een tweede poging om mij mee te nemen met de fiets mislukte en de juf werd weer om hulp gevraagd. uiteindelijk ben ik heel lief door stagiere J. met de auto naar huis gebracht. dat wilde ik wel graag. de fiets is op school blijven logeren. de autorit verliep heel kalm en rustig. thuisgekomen (het was inmiddels al bijna 5 uur) was mijn bui helemaal verdwenen.
nee ik houd echt niet van regen

toch blij

ondanks dat gordon niet rijden kan op zijn rails ben ik intens blij met mijn mooie gordon en de karretjes die ik kreeg.
giegelwagonnetjes en ook scruffy annie clarabel en emily's braketruck, die erg lijkt op een personenwagon. ik heb ze zelf uitgekozen. de giechelwagons zijn al heel lang mijn favoriet omdat ze ze lekker stout zijn.
klik hier om ze te zien op youtube

klik hier voor mijn favoriete gordon bachman vid

bachmann

vandaag gaat mama naar de treinenwinkel als ik op school ben met de verbrande speedcontroler van gordon.
de treinen man legt uit dat er in nederland niet veel bachmann is en dat hij het niet heeft. dat heeft te maken met toeslagen en weet ik veel wat die de treinen duurder maken dan de hier volop verkrijgbare marklin en daar door slecht verkopen. eind december gaan we naar oma in amerika. mama heeft beloofd dat we daar naar een treinen winkel gaat,. mijn gordon komt immers ook uit de states. het blauwe ding op de foto is het deel dat stevig begon te roken. het zwarte ding is wat in het stopcontact moet maar dan wel 110/120 volt.

on fire

weken lang heb ik gewacht op gordon. en wat karretjes. een electrische bachmann trein met spoor. een transformator en een stekker voor in het stopcontact. en op dinsdag na school, het was zo rond vijf uur was ik aan het kijken of de lantarenpalenlampen aangingen, die gaan zo rond vijf uur aan, en als die aangaan wil ik erg graag de gordijnen dicht.
ik zat dus voor het raam te wachten op het aanfloepen van de straatverlichting zoals iedere dag. en toen kwam de tnt bus de straat in rijden!! nu is die bus al een paar keer de straat ingereden zonder mijn pakje, dus ik wachte nog even met uit mijn dak gaan. de auto stopte , de deur ging open.....de bezorger stapte uit...sofar sogood..mama had van te voren uitgelegd dat gordon in een flinke doos zou komen. en waarachtig de postbezorger, die mij eerder een postautootje aanbood pakte een middelgrote doos uit de bus en kwam mijn tuinpadje oplopen. ik was er een beetje beduusd van en wilde ook mijn plekje voor het raam niet opgeven en bleef dus zitten ipv naar de deur te vliegen. ik had het scenario al vaak in mijn hoofd afgespeeld. tnt komt en ik ga mee de deur open doen. nou niet dus. ik bleef lekker zitten. het was buiten al donker en ik houd niet van donker. ik hield alles nauwlettend in de gaten vanaf mijn plekje bij het raam. de tnt man zwaaide vrolijk naar mij en ik keek terug. mama deed de deur open en moest nog belasting over het pakket betalen. (steekproefgewijs worden er bij de douane pakjes geopend en dan moet je betalen. veel akjes komen er zo door maar die steekproef is genadeloos vertelde de postbezorger aan mama) dus nog even bovenop de verzendkosten die we al online betaalden de kas van de tnt of staat even gespekt, maar die dingen gaan eigenlijk langs mij heen dus laten we het hierbij. de tnt ging weg en mama kwam de kamer in met DE DOOS. ik had al vaak gezegd dat ik de doos wou openmake maar toen de dood eindelijk binnen handbereik was vond ik het erg moeilijk om tot daden over te gaan. mama en de schaar brachten uitkomst en binnen no time was de doos open. ik werd helemaal intens blij. toen ik alle spullen in de doos zag. GORDON!!!! mama klikte de rails in elkaar en gordon en de karretjes werden uit de verpakking bevrijd. mooi!! ik bleef gelukzalig kijken. nu de stekkers erin. en gordon reed rondjes over het spoor. kaaretjes eraan. vorruit achter uit prachtig. totdat.....de boel met name de transformator gevaarlijk begon te roken. mama had het niet direct gezien. ik wel. en wees mama erop die snel de stekker uit het stopcontact haalde. ze bekeek de trafo, door stond op 110 volt.........gordon rijdt niet meer. de trafo gaf de geest. gelukkig is gordon ongedeerd!!! ik ben nog steeds blij

de boom op de fiets

samen met mama hebben we een grote tak gescoord. die nemen we mee op de fiets naar huis. eerst gaan we nog naar macdonalds met onze alto kerstboom. we hebben hem goed vastgebonden. als de kip op is gaan we nog trainspotten. gelukkig zit de boomtak goed vast. hij is best groot en we fietsen zowat heel middelburg door. jammer dat er nog geen ballen , slingers en lichtjes inhangen.