ergotherapie

vrijdagmiddag kwam de dame van ergo dus aan huis. kijken of ik wel slim genoeg ben om een spraakcomputer te gebruiken, enzo. mama dacht dat ze er nog een harde dobber aan zou krijgen. een vreemde dame in huis en ik die dan mezelf niet ben en me afzonder en niet doe wat ik normaal doe en vaak eigenlijk niks doe behalve me afzonderen. het viel allemaal reuze mee. ik ging mee de deur open doen toen de bel ging. en was niet erg verontrust, de dame ging zitten op de bank met een kopje honingbos thee. ze vertelde de mij toen ik nieuwsgierig naar haar keek dat ze naar mij kwam kijken. ik voelde toen wel een buitje hangen en gaf mama de picto van de hema. zo van weet je wat mam laat die dame haar thee maar opdrinken dan gaan wij gezellig naar de hema, kip eten. die dame kan best alleen haar thee opdrinken. die kan dat best zonder ons.....mama zei dat we niet nu naar de hema gingen maar dat we straks wel konden gaan. nou ja ok dan ga ik wel iets anders doen. ik ging in het voormalige son-rise ruimte zitten waar nu de eettafel staat. op de eettafel stond de compaq laptop, waar ik voor de dame kwam om had gevraagd door compaq te stempelen op mijn magnetische stempelbord. sinds woensdag middag mag ik met de laptop spelen. er zitten een paar leuke programmas voor mij op waar ik later meer over vertel. de dame praate over hoe ik comuniceer en wat de vraag is. al snel was de conclusie dat ik dus aan een uitgebreidere spraakcomputer toe ben en met name die ene waar mama het eerder over had of nog een uitgebreidere want ondaks mijn verstoptechniek had de dame toch mijn mogelijkheden ontdekt. het gesprek van mama en de dame ging door over sensorische integratie, mijn niet willen drinken en mijn spraak en de huidige behandeling van logopedie. in het kort was de conclusie. dat het uitlokken van spraak nog helemaal niet aan de orde is. ik heb alle tekeken van overgevoeiligheid zowel in mijn mond als de rest van mijn lichaam. het vragen om druk hoort daar bij evenals het bijten in objecten toen ik nog wel at en dronk. ik zocht daarmee een soort van druk op mijn tanden. ik vraag nog regelmatig om druk op bv mijn hoofd , ribben en buik. maar het bijten doe ik niet meer op die manier. dat hangt samen met niet drinken. en het langdurig gebruik van een sonde heeft daar negatief aan bijgedragen. haar visie is dat ik moet gaan bellenblazen, door een rietje zuigen, en spelenderwijs met mijn mondmotoriek gestimuleerd moet worden. niet afgedwongen klanken zeggen. want bij logo die ik nu heb werk ik niet mee en ik moet dan oa klanken produceren om acties te laten gebeuren die me helemaal niet boeien zoals het neerleggen van een puzzelstukje door de therapeut. boeiend. ..gaan we nog iets doen wat ik wel leuk vind? de ergodame vind dat er eerst aan andere dingen gewerkt moet worden. de sensorische integratie dingen dus. van de dok hebben we 10 uur ergo gehad en we gaan er dus wel iets meer mee doen. we hebben 1 uur opgebruikt in het gesprek , dus nog 9 te gaan. mama vond het een heel interessant gespek niet in de laatste plaats omdat haar ideeén over de logopedie die ik nu heb ( nutteloos tijdverdrijf) alleen maar bevestigd werden. want ik ga niet praten als klanken afgedwongen worden met activiteiten die onzinnig en saai zijn en die ik toch al niet wil. ik moet een aktie doen die mij niet boeit en krijg daarvoor een beloning (puzzelstukje) die ik helemaal niet wil. zou jij dan doen wat er gevraagd wordt? en dan word er ook nogal eens gedacht dat ik het niet kan, dat puzzelstukje of het geven van de picto voor de blokken die ik toch al niet wil. maar zou ik niet heel stom zijn als ik een picto geef aan iemand om iets te krijgen ( blokken) wat ik stom vind, alleen omdat iemand anders wil dat ik met blokjes een toren bouw terwijl ik een hekel heb aan bouwen met blokjes.....zeg nou zelf. ik geef pictoos voor dingen die ik wil. zo hoort dat. je gaat een pratend kind toch ook niet dwingen om te zeggen ik wil met die blokken spelen terwijl je weet dat het die blokken niet wil. en als het kind dan niet wil zeggen ik wil met blokken spelen is het toch stom om daaruit de conclusie te trekken dat het kind niet kan praten...
ik bedoel maar.
ook het onderwerp drinken hoort bij de overgevoeligheid en het dwingen van neem nog een slokje is niet de manier, het kan zelfs een averechts effect hebben. thuis moet ik niet drinken maar mag ik drinken.
de ergo therapeut had het over prikkels, ze vondt het logisch dat ik van een komkommer alleen de zachte binnenkant eet. en vondt het helemaal niet gek dat ik soms heel voorzichtig aan eten lik om te textuur te beleven. of dat ik soms een stukje sla in mijn mond stop maar niet opeet of dat ik voel in mijn mond hoe somiige etenswaren aanvoelen. ze had het over cola. en ja dat heb ik ook wel eens gedaan en ik schrok wel van de bubbles. en dat is dan weer goed vondt ze, die niwusgierigheid naar dingen. en dan de schrik van cola is ook goed vond ze. het bezig zijn met de gevoeligheid in mijn mond, kan stimulerend werken voor veel dingen. dat ik wel het alfabet kan nazeggen maar niet woorden kan zeggen heeft daar ook mee te maken, ( kan daar ook mee te maken hebben vind mama) met die overgevoeligheid. ik ben overgevoelig voor licht , van bepaalde tl buizen , het gezoem en de lichtsterkte waardoor ik in bepaalde winkels niet naar binnen durf/kan zonder een scene te maken. ( die winkels hoef ik niet in) ik ben jaren erg schrikachtig geweest van brommers die je ineens voorbij rijden en moest er als kleiner ukje van huilen en het deed gewoon zeer aan mijn oren.
dus ja dat ik overgevoelig ben dat wisten we al. dus het hele verhaal van die sensorische huppeldepup ,..het zou wel eens iets goeds kunnen doen.
mama heeft alweer best spijt dat ze de logo die ik had een tweede kans heeft gegeven. want ik ga nu dus een andere weg in. zit ik daar weer elke week een half uur.
anyway het gesprek viel reuze mee en ipv vechten voor een spraakcomputer was het meer van welke wilt u en zal ik hem voor u inpakken....valt het ook eens mee. het vervolg is dat de kmd, de leverancier van de puters bij ons thuis komt samen met de ergo en dan beoordeelt welk apparaat het beste aansluit op mijn slimme brein. en dan komt er een proef periode.
maar nu even terug naar de compaq, er zitten leuke spellen op voor mij en ook
j talk , een spraak hulp middel. het is erg leuk ik typ albertheinalbertheijnalbertheijeieieieeidoradoradorahema enzo erop en druk dan op f12. een stem zegt dan hardop alles wat ik typ. phlipskaaskaasblauw en vanalles en nog wat. ik vindt het erg leuk om te doen.
zaterdag zijn we met de fiets naar de hema geweest, kippies eten. ik heb heel goed in de fiets gezeten en ben ook heel netjes blijven zitten toen mama de fiets op slot zette. ik stak twee vingers op toen mama in de hema vroeg of ik kip wilde. en kreeg ook twee porsies. lekker! ik heb netjes op mijn stoel gezeten. en het was redelijk druk. ik heb wel drie keer geprobeerd weg te lopen maar dat was meer voor de grap en ik moest er dan ook erg om lachen toen mama me aan mij jas trok.
weer thuisgekomen heb ik met mama en mijn autoos aan tafel gespeeld. ik wilde een auto die niet op tafel stond en mama ging hem halen, maar welke auto dat wist mama niet en ze liet er een paar zien. ik zei BAUW. echt waar! en bedoelde de blauwe auto. we hebben toen samen in de kast naar alle blauwe autoos gezocht en dat waren er nog best veel. ik heb ze op een lange rij gezet. ze pasten niet allemaal op tafel.

info

Wat is Sensorische Integratie?

Om goed te kunnen functioneren in het dagelijks leven is het belangrijk dat de zintuiglijke waarnemingen op de juiste manier verwerkt worden door het zenuwstelsel. Dit verwerkingsproces wordt Sensorische Integratie genoemd.

Sensorische Integratie is het vermogen om informatie via de zintuigen op te nemen, te selecteren en aan elkaar te koppelen. Deze informatie komt uit ons eigen lichaam en uit dae omgeving. Door onze ogen, oren, evenwichtsorgaan, spier- en gewrichtsgevoel, reuk, smaak en tast worden prikkels ontvangen en verder verwerkt in ons centraal zenuwstelsel. Dit gebeurt bij ieder mens de hele dag door, zodat we geïnformeerd blijven en in staat zijn op een goede manier te reageren.

De Sensorische Integratie vormt de basis van de motoriek, het leervermogen en het sociaal emotioneel functioneren.

Informatie zintuigen <--------> Wordt verwerkt <--------> Geeft reactie
Input Output

Wij als volwassenen maken dagelijks gebruik van onze sensorische integratie. Als iemand een appel eet, herkent u het geluid van het afbijten en de geur. U weet hoe een appel smaakt en hoe groot en zwaar die ongeveer is. U kunt op de tast een fietssleuteltje tussen de andere spullen in uw jaszak vinden.

U heeft door het ervaren via de zintuigen, allerlei informatie leren verwerken, waarop u automatisch kunt terugvallen als er zich een nieuwe situatie voordoet

zie ook deze site

en deze

buiten de deur autisme

vandaag heb ik binnen gespeeld. het was dan ook ik blijf lekker thuis
weer. ik heb mijn theezakjes verzameling geteld, en er een zooi op de
tafel mooi op een rijtje gelegd. ook met thomas de trein gespeeld. een
mooie rij van 8 treintjes met magneetjes aan elkaar.
ik heb 4 tanden nu tegelijk eruit. dat staat schattig vind mama. ik
heb mijn tanden bij de tandenfee ingeruild voor een dorapop.bijna
twee weken moest dora in de doos blijven van mij. ik heb door de doos
heen met dora gespeeld. de doos mocht van mij niet open. als mama de
vroeg of we de doos open zouden maken deed ik ssssht. wat dan betekend
nee enzo.dus dora bleef in de doos. tot vandaag. ik gaf de doos aan
mama en wees naar het plakbandje waar de doos mee dichtgeplakt was.
mama en ik hebben samen dora uit haar benarde positie bevrijd. dora
begon te roepen zwieber niet stelen. ze kan 3 zinnen zeggen als je op
haar buik drukt. ik heb met dora gespeeld en heb haar in de keuken
achtergelaten toen ik iets anders wilde gaan doen. ik ben gaan
stempelen. nUTRICIA.( ik stempel dit zonder voorbeeld.)n ik maakte helemaal zelf een flesje nutrini open, omdat ik melk wilde. ik nam twee slokjes. toen
was ik vergeten dat ik DORA in de keuken achtergelaten had. ik liep
weer naar mijn stempels. en stempelde een woord dat ik nog niet eerder
stempelde ,DORA en liet dit zien. mama wist nog waar dora was.en we
gingen haar halen.
ik ben 6 jaar en heb buiten de deur-kern-autisme.( zo noemt mama dat , want binnenshuis ben ik een heel stuk minder autie dan erbuiten) ik kan goed vertellen op mijn manier. ik leer steeds beter communiceren.mama is met diverse instanties bezig om een spraakcomputer voor mij te regelen. vrijdag komt er een dame om er over te praten.
vandaag had mama een gesprek op school logo en zo. na dat we logo gestopt waren geeft mama het toch nog maar wel een kans. met veel twijfel nog steeds. want ik laat niet zien wat ik kan. ik werk niet mee. ik geef geen plaatjes en zit daar maar. terwijl ik thuis gewoon vis schrijf als ik zin heb in een visje. ( de eettafel is ook een schoolbord, en er liggen altijd wel wat krijtjes voor mij)