wandelen

we zijn vanmiddag na school eerst thuis gaan eten. ik wou niet eten. daarna mocht ik kiezen wat we gingen doen en mama had pictoos klaar gelegd. maar daar zag in niet direct iets tussen dus zocht zelf een mooie picto uit. een banaan. ik gaf het plaatje van de banaan aan mama. of ik een banaan wou kopen.....baba ( = ja) of ik een banaan bij de appie wou kopen ..baba (=ja) . dus zijn we naar de appie gegaan en hebben bananen gekocht. niet dat ik bananen zo lekker vind ofzo. ik heb nog nooit een banaan willen eten. maar banaan vindt ik leuk. zomaar. ernie heeft in mijn computer spel ook een banaan en mijn andere spelcomputer spelt banaan en ik kan banaan ook lezen. dus bananen vindt ik leuk. na de bananen zijn we naar de mac gegaan. en daarna nog even gewandeld in de zon.

heel lang buikpijn

we gingen met de trein naar rotterdam. weer naar het ziekenhuis. gelukkig alleen voor controle dit keer. even langs dr specht afd chirurgie om te zien of mijn naveltje mooi genezen is.
van reizen wordt je hongerig dus eerst even langs de kfc gegaan. daar heb ik zelf aan een tafeltje mijn frietjes gegeten. dat heb ik heel knap gedaan een paar keer wilde ik op onderzoek uit maar heb toch braaf naar mama geluisterd toen ze zei dat ik nog even moest blijven zitten. na het eten heb ik even met de deur gespeeld. het was niet zo'n hele coole deur. hij kon niet zelf schuiven ofzo. maar omdat ik in fastfood restaurants altijd even met de deur speel heb ik het toch even gedaan. daarna hebben we een stukje gelopen. naar het ziekenhuis, want daar hadden we dus een afspraak. ik heb elf gelopen en ook zelf de wagen geduwd. door het drukke verkeer en ik heb het heel knap gedaan. ik wist zelf de weg naar het ziekenhuis. en liet me bijna niet afleiden door al die mooie autoos stplichten en reclame borden. de laatste vindt ik erg mooi in rotterdam want de reclame borden bewegen. bij de laatste voor het ziekenhuis heb ik even gekeken, dat mocht van mama als soort van beloning dat ik zo goed had gewandeld. het was tijd om door te lopen en dat deed ik ook braaf. we gingen met de lift naar de ingang. door de draai en schuifdeur. in de grote hal. daar ging ik weer in de wagen en we liepen naar de afdeling poli chirurgie. ik moest een kamer in om te wegen en meten. wegen gaat altijd heel goed ik ga op de weegschaal staan en wacht tot de witte jas de cijfers gezien heeft. meten is een nader verhaal dat vindt ik heel eng, er gebeuren dan laawaaige dingen boven mij hoofd buiten mijn gezichtsveld en dat vindt ik erg eng. maar met wat kunst en vliegewerk kwamen we op 1m25. door dat meten was ik wat van slag en daarom hoefden we niet terug in de wachtkamer maar mochten we in een van de kamers van de dokter wachten, tot we aan de beurt waren. ik was uit de wagen en heb op en af het behandelbed geklomen en wat rondgekeken. en was dus snel weer gekalmeerd. na een klein kwartiertje kwan dr specht. mama mocht de fotoos zien van het onding dat ze uit mij gehaald hadden , de dok had al gezegd dat het een joekel was. en dat had ze niet overdreven. bijna 10 cm en ook nog eens fors. het bloede ook aan de buitenkant wees de doktor. en onderzoek had uitgewezen dat het inderdaad aan de binnen kant maagslijmvlies was. dat gaat niet samen met de darmsappen en gaat zo irriteren dat het gaat bloeden dus. de dokter zei dat gezien de mate van onrust in het monster en de groote ervan, ik toch minstens een half jaar met een zeurende chronische buikpijn heb rondgelopen. ( het was goed te merken achteraf in mijn gedrag en mama heeft ook al meerdere malen bij de doktoren aangegeven dat ik niet mezelf was, en ook niet zo vreemd dat ik tegendruk op mijn buik wou en ook zelfs de wagen menig maal op mijn buik heb gezet en die is toch redelijk zwaar.) de dok keek even naar mijn navel en vondt hem er mooi genezen. ze vroeg hoe het ging en mama zei dat ik erg veranderd ben sinds de operatie. dat ik weer meer mezelf ben. dat ik energieker ben en weer vrolijk rondstuiter. ( niet zo gek als je weet dat ik al die tijd buikpijn had en bloedarmoede wegens constante bloeding) ik hoef niet terug naar afdeling chirurgie. zei ze. maar die boodschap kregen we ook in maart na mijn liesbreuk operatie. het houdt nooit op lijkt het wel. nu is dit dan klaar maar we zullen niet gek opkijken als ik hierna weer iets nieuws heb.....het wordt bijna een gewoonte!!!

papagaaien

vandaag naar de kinderboerderij ( en de mac.) de kippen vondt ik het mooist. mama ging ze tellen. het waren er zes. de papagaaien vondt ik niet echt boeiend

treinen en patat

gister zijn we lekker wezen fietsen. eerst een rondje middelburg en daarna heb ik fijn in het park gespeeld.
vandaag zijn we met de bus naar vlis gegaan. het plan was met de trein maar die reden niet. in vlis was het station zelfs afgezet. dat was dikke pech dus want er stonden er wel 5!! maar van een trein man mochten we langs de afsluiting toch lekker de treinen van dichtbij bekijken.
we zijn ook naar de carousel geweest en ik heb zelf de kar door vlissingen geduwd. dat kon ik heel knap. als afsluiting zijn we naar het ziekenhuis gegaan, maar alleen omdat ze daar lekker ijs hebben. ik vondt het helemaal niet erg om erheen te gaan. ik wilde zelfs met de lift naar boven maar dat vond mama vandaag niet zo'n goed plan.