25 oktober 2010

maandag dolfijnterapie dag 1








ik heb erg onrustig geslapen en ik wordt veel keer wakker. mama word dan ook wakker. 2 uur, kwart voor drie, 4 uur, 10 over 5, tien voor zes. heel vaak dus. ik wakker mama wakker. en dus smorgens ik moe en uiteraard mama ook. mama belt het cdtd. we worden om half een verwacht. hoe we daar komen moeten zonder auto weten we op dit moment nog niet, maar we vinden echt wel een manier. na een koude douche (zoals ieder bijna op dit eiland) verteld de man van de receptie dat hij elke dag rond half tien en half vier naar de stad rijd. dat is heel fijn deze service van de zaak! en lost een probleem op! de mensen hier zijn erg vriendelijk.
de regen klettert op de binnenplaats het giet. het heeft vannacht ook erg veel geregend. de straat is een grote diepe plas. als we dit in nederland zouden hebben zouden we ontzet zijn en hier is de reactie nihiel. je kunt niet lopen op de straat , je kunt niet zien hoe diep het water staat, en met al die slechte wegen zou je inneens in een kuiltje kunnen stappen en lelijk vallen. maar gelukkig rijd de auto van alablanca appartements ons veilig naar willemstad-punda. onderweg zien we een paar bushaltes. de wachtende mensen staan op de bankjes, dat is droger. of is het een lokaal gebruik? bij punda stappen we uit. waar we zijn weten we nog niet echt maar we zijn bewapend met een plattegrond die we kregen van het de mensen van het appartement. met een ijsje in mijn hand gaan we het cdtc zoeken. omdat het de eerste keer is en we eigenlijk niet weten hoe ver het is en dat soort details is het handiger om nu even een taxi te nemen en later de bussen te checken. we zijn ruim op tijd aanwezig op de sea aquarium. we vragen hier en daar naar de juiste deur en zo komen we ruim een half uur te vroeg op de plaats van bestemming. we wachten kijken en ik krijg water via mijn mickey. we kijken wat rond buiten. gaan naar binnen als het gaat regenen, wachten tot het tijd is. zoals op veel plaatsen is er airco binnen dat is erg fijn. de hitte is ook iets waar we aan moeten wennen. als het tijd is , half een. komt er eerst een orietntatie gesprek. wie zijn hullie wie ben ikke. enzo ik val is slaap. ik heb dan ook niet echt veel geslapen vannacht. vreemde geluiden vreemd bed. om een uur maken ze me wakker. daar ben is niet helemaal blij mee maar het moet dan maar. ik krijg eerst een half uur binnen terapie. van dirkje en han. mama en papa zijn daar niet bij. zij wachten buiten. als ik na het half uur binnentrainen in mijn zwemkleding naar buiten kom zie ik dolfijnen in het water. er zijn meer kinderen met elk hun eigen begeleiders, eigen vlotje in het water en eigen dolfijn. ook komt er een dolfijnen trainster bij. ik loop naar het blauwe vlotje met dirkje en hoe heet ie nu ook al weer (han) . ik ben eerst wat schrikachtig en durf de dolfijn niet goed aan te raken. dat word al snel minder en heel vlug al geniet ik van het water. ik straal terwijl ik me door dolfijn chabelita en dirkje door het water laat slepen. het is heerlijk ontspannend. ik geniet. de dolfijn is rustig en het is superleuk. ik aai de dolfijn. na elk rondje zwemmen krijgt chabelita een visje. na een half uur gaan we op het dok werken. dirkje speelt lotto met mij. we werken aan oogcontact. ik doe erg mijn best.dirkje benoemt de dieren van de lotto plaatjes. sonder dat het me gevraagd word zeg ik de dieren die dirkje noemt na. dirkje verteld aan mama en papa dat dit eg knap is , zo uit eigen beweging. er was ook een plaatje van een papegaai, toen gevraagd werd aan mij wat het was zei ik ogel. na de doktijd mag ik fijn nog met chabelita zwemmen . misschien kun je op de fotos wel zien hoe fijn ik het vondt! na de terapie werd er gedouched en nog opruimen. dirkej nam de gebeurtenissen door met mamam en papa. terwijl ik met han de mannenklussen deed. ik was erg erg moe. we gingen terug naar de ingang van het sea aquarium en moetsten terug naar punda waar we door de bus van alablanca zouden worden opgehaald. bij de uitgang van seaquaruim stond een minibusje met voor de voorruit een bordje met erop punda. we kregen van de vrolijke busman een tourisische uitleg van dingen die we tegen kwamen.op een erg grappige manier vuilnisbakken met troepedingetjes ernaast , water op de weg hij maakte van alles een grap. de bussen werken daar anders dan hier. ze stoppen voor je deur. echt waar. hij rijdt dan ook tussen begin en eindpunt in rondjes door de wijk om de mensen bij de deur af te zetten. heel relaxed allemaal. als je een bus ziet steek je gewoon je hand op als de bus legen stoelen heeft stopt ie. gewoon zonder bushalte. zonder vaste tijd. die niet echt nodig is want er rijden er zoveel. de buschauffeur angel geeft zijn telefoonnummer aan ons om dat ie wel meer ritjes voorons wil doen. dat is erg handig. een bus die je kan bellen. en dan niet zoals die van nl!. in punda stappen we in de bus van de alablanca man. en we gaan naar het slaaphuis. zo noemen we het appartement dat is wat duidelijke voor mij. ik ben moe en slaap al er snel.

1 opmerking:

oma zei

I'm so proud of you. Love you so much angel face.
Grandma