11 september 2008

kai schrijft


vandaag ben ik naar school geweest en ik vond het heel leuk in de bus. ik moest de hele ijd glimlachen. ik vind het leuk als we in de bus de trein tegenkomen en ook de stoplichten vind ik geweldig mooi. ik weet ook wat ze betekenen. de snelheids meter op bv de kaai vindt ik ook mooi.
'smiddags thuis heb ik nog geteld. dat doe ik het liefst. tellen en spelen met de vsmile. vandaag heb ik ook iets nieuws gedaan. de cijfers in het blauwe vlak heeft mama gedaan. als voorbeeld. de cijfers in het oranje vak heb ik gedaan samen met mama. de rest van de cijfers heb ik zelf gedaan. zonder voorbeeld zonder hulp. mama vroeg kun jij de 8 maken met de pen. en zo heb ik vandaag dus helemaal zelf zonder plaatje de cijfers uit mijn hoofd gemaakt.

08 september 2008

lang weekend

zondag ben ik met mama en papa naar de mac geweest. patatjes gegeten. na de patat wilde ik wel met de deuren spelen en begon dus wat op het bankje te schuiven . volgens mij wist mama heus wel dat ik met de deuren wilde gaan spelen. maar ze vroeg toch wat ik wou. ik wil spelen mama spelen met de deur ...schuif wiebel. vertel het maar met je handen hielp mama. o ja ..dat kan ik wel. ik maakt het spelen gebaar. oooooh zei mama wil je spelen met de deur? JAH zei ik. knap he!
maandag ben ik nog even naar het park geweest en ik was lelijk gevallen en had een paar schaafwonden. ook ben ik best moe. sávonds heb ik erg gehuild. erg lang ook. ineens. niet zomaar maar wel ineens. onstopbaar, ontroostbaar. niet zomaar denkt mama omdat ze denkt dat het de fustratie van het ziekenhuis was die er ineens uitkwam. in het ziekenhuis ben ik heel sterk geweest. niet gezeurd en niet vervelend geweest. zelfs niet als ik pijn had of bangig was. en ja dat meot er toch een keer uit he, die fustratie. ik had tijdens het huilen vanavond ook mamas hand op mijn buik gelegd. maar op de vraag of het zeer deed was mijn antwoord negatief. vandaar dus dat mama denkt wat ze denkt. en het is eigenlijk ook heel logiesch. twee keer narcose in een week. dat vondt ik heel eng. en dan wakker worden met pijn en niet begrijpen waarom dit nu weer alemaal gebeurt. logiesch dat ik even een huilmoment heb. en zoals al eerder een wijze dame zei huilen is helen..........