10 augustus 2010

oren

het is kermis in middelburg maar ik vindt het deze keer niet helemaal boeiend. ik wil nergens in. wel een keertje of wat erover lopen maar ergens in...nee geen zin dus.
vandaag moest ik naar de dok want mijn oor had gebloed. zomaar spontaan een oor vol bloed. ik heb buisjes. mama had gebeld en de oren dok wilde wel even kijken.
we gingen eerst bij de treinen kijken en even over de kermis. toen was het tijd om naar MCM te gaan. medisch centrum middelburg dus. ik wist wat we gingne doen. mama had het een beetje vaag gehouden omdat ik niet graag naar de oren dok ga.maar legde toen uit dat de dok alleen zou kijken en niet maken. dus dat valt best mee.maar toch.... ik ben op de grond gaan liggen net voorbij de treinen winkel en weigerde op te staan. ik wil niet naar de dok. en iedereen weet hoe interessant het is om te kijken naar een kind dat op de grond ligt en een scene schopt. met die scene viel het wel mee hoor ik heb niet gegild het was meer een stil protest. maar toch spannend genoeg om aandacht te krijgen van mensen. niet zo gek want het is ook wel een vreemd gezicht. met wat gesus en gegrap heeft mama me weer op mijn voeten gekregen en ben ik wat verder gegaan heb met hier en daar aan palen en hekken vastgehouden. en ben nog 3 keer gaan liggen. met als resultaat dat zowel mama en ik helemaal uitgeput bij de dok aankwamen. tot mijn grote blijdschap stond er een thomas de trein tafel en ik was al snel helemaal in beslag genomen door de treintjes. toen het mijn beurt was bij de dok heriinerde ik me weer dat ik bij de dok was en zette een keel op. de dok keek even en er was niks aan de hand. de buisjes zitten nog netjes op de plek waar ze gezet waren. ik mocht al snel weer weg. moet over een half jaarjte weer even komen voor checkup. dus ik weer naar de treintjes. maar nu zaten er twee kinderen. ik vondt dat niet echt leuk en trok de treintjes even uit hun handen. iets wat ik normaal niet doe maar ik was dan ook wat van streek. de mama van de kinderen vond dat haar kinderen mij mee moesten laten spelen. ik kreeg een paar treintjes maar het spelen lukte niet erg dus mama vondt dat we maar moesten gaan . ik was immers al klaar bij de dok. daar had ik geen zin in en ging weer op de grond liggen maar nu maakte ik wat meeer geluid. de mensen in de wachtkamer kregen een gratis voorstelling om de wachttijd te veraangenamen. eh tsja mama kreeg me uiteindelijk toch rustigger en we liepen de trap af. buiten zei mama dat ik hier maar even moest uitrusten en ik ben weer op een rustig plekje gaan liggen en dat was even nodig want ik moest er huilen en zo kon ik weer wat kalmeren want de hele vakantie is al zo hectisch en nu dit weer.....rond half vier waren we thuis en ik was erg moe van de inspanningen en de paniek en viel bij het lezen van het nieuwe regenboog boek in slaap.