12 november 2011

bidden voor james



Op school bidden wij elke ochtend en 's middags sluiten we de schooldag af met nog een gebed. In groep 2, 3 en 4 deden we dit met een liedje dat ik thuis weleens na murmelde en daar achter een 'Amen' zei. Het liedje kan ik niet woordelijk zingen maar de melodie vul ik dan op met mijn eigen klanken.

Nu zit ik in groep 5 en we bidden niet meer met een liedje. Het ochtend gebed doe ik niet mee want het eerste half uur ga ik meestal niet naar de klas, ik kan niet tegen het kringmoment en raak daar van om onduidelijke redenen erg van slag. Dus dat mag ik overslaan. Het afsluit gebed doe ik wel vrolijk mee. In plaats van het vertrouwde liedje bidden we nu voor mensen die ziek zijn, arm zijn, honger hebben, dat we morgen weer fijn op school komen en ook uiteraard een dank voor deze dag. Het is een heel lijstje dat juf opzegt. Dit alles afgelsoten met het voor mij bekende 'Amen'.

Ik begrijp niet helemaal hoe en wat dit allemaal in elkaar steekt. Maar ik heb er zo mijn eigen conclusie uit getrokken.

Als ik thuis kom vouw ik dan ook plechtig mijn handen en sluit mijn ogen zoals ik geleerd heb. Dan zeg ik ' JAMmES.........Amen.'

James (op z'n engels) is een trein uit de Thomas serie die ik spaar. De soort die ik wil wordt nog steeds niet verkocht in Nederland. Dus bestelt mama ze in Japan en Amerika. En net als mijn Henry zijn ze soms lang onderweg. De postbode die wist dat ik voor Henry dagenlang buiten op de stoep zat bracht me onlangs heel leuk een TNT bestel speel auto. Hij kwam dit speciaal brengen op een dag dat hij geen ander pakje voor mij had. Dit vond ik wel wat verwarrend omdat ik eigenlijk dus op James zat te wachten. We hebben een hele leuke postbode die altijd wel een vriendelijk woord voor mij heeft als hij aan de deur komt. Nu hoop ik maar dat hij snel met James komt.

Ik zit alweer anderhalve week voor het raam. Het is koud buiten en mama heeft me beloofd dat we als we binnen wachten dat de post dan ook komt. Dat vind ik dan weer best moeilijk. Zeker als ik nog een dag langer moet wachten.......

10 november 2011

trui




met de oude medicatie weg val ik goed af. ik pas mijn trui weer met thomas de trein!!!hoera!!mijn spijkerbroek pas ik ook bijna weer. de knoop kan bijna dicht!! dat is fijn. ik kan beter bewegen en spring vrolijk in het rond.
op de foto zie je me met de gevolgen van de medicatie en een foto van voor de medicatie. de foto met de jas aan is mij met de nieuwe medicatie spelend bij de deur bij de mac. ik speel graag met de deur. open en dicht blijft toch heel erg mooi. ik ren er heen en stop abrupt en dan heb ik de grootste pret. bij de mac zijn ze zo ondertussen wel aan mijn fratsen gewend.
10 november is percy aan gekomen. percy is ook een groene trein. ik vind percy niet de allermooiste maar hij hoort er wel bij. ik wacht nu op JAMES . james is een mooie rode stoomlocomotief en een van mijn favoriete thomastreinen. samen moet gordon. wachten op james duurt lang. maar ik heb een plan!

09 november 2011

kalm

ik ben vergeleken met een paar weken terug heel erg rustig. ik lijk een ander kind. de medicatie helpt me enorm. ik ben nog wel vrolijk en fladder door de kamer. en ben ook wel eens boos. maar dan minder extreem en heftig. ik ben een rustige ik. geen zombifiede kai. maar gewoon minder gauw van streek. en minder diep boos. het gaat goed met mij.