03 maart 2010

ziekenhuis




2 maart moest ik naar het ziekenhuis. mama had de avond ervoor uitgelegd en ik begreep het goed. op weg naar de bus moest ik dan ook huilen want het ziekenhuis is niet echt mijn feestje. terwijl we op de bus stonden te wachten en ik heel verdrietig was haalde mama een nieuwe trein uit haar tas. emily.die wou ik heel graag hebben en het huilen stopte en maakte plaats voor grote interesse in mijn trein. een welkome afleiding. de bus kwam en we gingen via het station waar papa stond te wachten met weer een andere bus naar vlissingen. waar we nogal te vroeg aan kwamen. maar dat kwam dan weer omdat de bus vlak bij ons huis om het uur gaat en ik niet wil wandelen. we liepen een rondje in het park bij het ziekenhuis, maar het was toch best wel weer koud. mama vond dat we beter binnen konden wachten en als ik het te erg vond konden we altijd weer naar buiten. al die tijd heb ik erg goed emily vastgehouden. tot grote verassing van alle betrokkenen schopte ik geen sccene in de wachtkamer en ging rustig rondkijken en naar mijn trein kijken die ik niet uit de verpakking wilde halen want dat wilde ik pas thuis doen. na een kwartier wachten vond ik het wel genoeg en begon wat te mopperen, een ijsje halen was ook een goede afleiding. dat heb ik toen in de wachtkamer opgegeten. de verpleegkundige zei dat ik mee mocht om te wegen en meten. dat is standaard. en ik houdt niet zo van standaard dus liet ik me wel wegen maar meten konden ze wel vergeten. dan weer naar de wachtkamer en toen had de dok tijd en mochten we naar binnen. ook daar was ik wonderbaarlijlk moedig en liet het allemaal over me heen komen. de dok prikte en duwde hier en daar wat in mijn buik terwijl ik braaf en ook weer moedig mijn trui omhooghield. ik vond dit niet echt prettig en voelde me neit op mijn gemak. blah blah deed mama en de dok neg even en toen was het klaar. ik moest nog wel om prikken. ze wilde bloed zien. heb ik weer. ben ik net heel moedig en dapper en dat dit. mama kreeg nog twee post poep pakketjes mee , mag ze weer fijn gaan scheppen voor het onderzoek, en nu naar het lab. alle stoelen waren bezet. en er stonden ook nog mensen te wachten omdat de stoelen vol waren. geeeeeeeeeeeeeesh wat een drukte. mama ging naar de balie en vroeg om een prik afspraak want ik wachten daar, bij de vampiers dat gaat niet lukken. ik raak dan zo van streek dat prikken al helemaal niet meer gaat , maar afspraak doen ze niet altijd beurt van binnenkomst. dus wilde mama weten of die enen mevrouw er was die mij al eerder geprikt had, zij is ongelofelijk goed met naar en aanhangende buisjes. en ze was er. als deze dame er niet was was mama een andere keer teruggekomen zei ze. maar ze was er dus dat was niet nodig. de prik dame herkende mij en ik mocht in het lab zelf komen en met 5 man sterk werd ik stilgehouden , want je moet erg stil zitten voor een prik. en die knappe prikdame had in een keer raak. en dat is een prestatie want de meeste moeten meerder malen in mij prikken en dan ook vaak nog met de naald in het rond roeren omdat er geen ader te vinden is. het was redelijk snel voorbij. maar ik was helemaal uit mijn dak. heel erg bang en zo. we mochten weg. volgende week de uitslag. er worden verschillende dingen gecheckt. schildklier in bloed. parasieten in ontlasting en meer van dat soort dingen. ondertussen heeft de dietiste gezorgd dat ik nu soja sondevoeding krijg.

na het ziekenhuis met de bus richting huis. bij het station moeten we dan overstappen naar de bus die ons naar huis brengt maar wegens verkeerscrukte hadden we onze aansluiting gemist. wat een pech we miesten lopen en daar had ik nu helemaal geen zin in en moest er bijna van huilen. de wind was erg koud. mama wilde door de stad lopen omdat daar minder wind stond dan op de kaai. en als we nu toch door e stad terug liepen wilde ik oo wel naar de hema om kip te eten. dit liet ik heel subtiel weten door een stapje richting hema te maken en niet richting huis toen mama vroeg of ik naar de hema wilde. bij de hema aangekomen kwam ik erachter dat ze de kipnuggets van het menu af hadden gehaald. een broodje knakworst, nou nee daar wordt ikniet blij van. op de markt een kipcorn gescoord en toen toch nog de bus naar huis gehaald.

01 maart 2010

uitslag

de vrijdagse poep post heeft niks opgelverd. er zijn geen schimmels gevonden. wel fijn hoor want nu weet ik dat ik nog niet aan het schimmelen ben...we waren vrijdag gestopt met de sondevoeding nadat de dok iets zei over sondevoeding en waren overgestapt op water. wat al snel zorgde dat mijn buikpijnen verdwenen. de maandag erop vond de dietiste het toch beter om langzaam de sondevoeding weer op te starten omdat ik naders tekort zou krijgen aan voedingsstoffen. en dat is ook wel zo, maar ik kreeg al snel weer buikpijnen. vrijdag de 26de de uitslag van de poeppost en dat was dus niks gevonden. maar ik had erg veel buikpijn dus belde mama de kinderarts. die gaf het advies soja melk ipv koeiensap. en al snel knap ik weer op. nu moet ik woensdag naar het ziekenhuis omdat de dok mij graag in het echt wil zien.
maar eerst ga ik morgen weer naar school. ik heb in de vakantie vaak s c h o o l gespeld. en wilde graag weten wat er de volgende dag zou gebeuren. wel of geen school. mama had allemaal kaartjes opgehangen met vakantie slapen en school. dat was wel een duidelijk ding. elke dag haalden we er kaartjes af. ik bleef wel steeds vragen. en dan vertelde mama dat we morgen nog niet naar school gaan . met een glimlach speel ik dan verder.