25 juli 2013

Controle en meer gedoe

Na mijn onderonsje met dok heleboel mocht ik gezellig naar tandarts reddingboei. (De namen op dit blog zijn regelmatig verandert en aangepast wegens privacy redenen) met mama en papa ging ik na school met de bus naar het ziekenhuis, waar de tandarts een mooie kamer met een indrukwekkende stoel heeft. Ik was om kwart over volgens de papieren aan de beurt, we kwamen keurig vijf minuten te vroeg aan. Mama babbelde wat met een witte jas achter een buro en kwam al snel terug met de informatie dat er geen uitlooptijd was, nou hooguit vijf minuten, en dat is niet veel voor het ziekenhuis. Mama vond dat wel fijn. Hopende dat ik die tien minuten wel afgeleid kon worden. Maar hier hangt niet zoon mooi scherm als op de kinderpoli. De automatische deuren die telkens vlakbij mij open en dicht zoemden en de eerder gedane belofte,...als we klaar zijn mag je met de lift omhoog en omlaag en foto's maken maakten dat ik als snel met grote acceleratie uit mijn dak begon te gaan. Het verhaaltje dat mama getekend had kon niet verhelpen dat ik al snel hard gilde beet en schopte. De tien minuten wachten leken langer als een uur. Mijn handen waren flink bezaaid met tandafdrukken. (Tot nu toe heeft niemand een goede oplossing voor deze uiting van frustratie en woede, soms helpt het als mama rustig tegen me praat, maar niet nu, me vasthouden maakt het gevecht alleen heviger......)gelukkig blijft in zulke gevallen mijn omgeving kalm en dat helpt wel iets. Anyway ik mocht de tandartskamer in en ik schrok me lam van die grote stoel die midden in de kamer stond, pontificaal in het midden van de kleine kamer stond een heeeeele grote enge stoel en al was die stoel heel indrukwekkend ik werd er niet stil van. Integendeel. De tandarts is een slimme man en zag wel dat ik niet voor hem mijn mond zou open doen op de juiste momenten,...de assistente vond haar aanwezigheid overbodig en verliet de volle kleine kamer....ik was behoorlijk overstuur. Mama vroeg of ik weg mocht omdat het toch niet zou lukken was het overbodig dat ik zou blijven,....toch? En ja ik mocht gaan. Papa en ik gingen naar de lift, dat was beter. Ik kijk graag naar liften, op YouTube zijn hele mooie filmpjes over liften die ik graag bekijk. Mama had een onderonsje met d'r reddingsboei. Er werden dingen gezegd over wisselen van kiezen dat pas vanaf twaalf jaar zou beginnen, maar ik heb er al een stuk of vijf gedaan. Vroeg vond de dok. Nog wat over poetsen , en elektrische borstels die ik gebruik en ander tanden aangelegenheden is er besloten dat ik volledig word nagekeken en zonodig behandeld. Dit is al eerder gedaan en gaatjes waren toen niet te vinden en ik kreeg toen een coating, een beschermlaag op mijn kiezen. Naar anestesie zei de tandarts, nee kai hoeft niet mee dat schiet niet op, onnodig van streek ect. ok. Dag meneer reddingsboei, met stevige een stevige handdruk ging mama met papieren naar opname om de rest te regelen. Alles redelijk gelukt. Afspraak gemaakt. Mama vind mij bij de lift. Inmiddels gekalmeerd.  Maar nog niet zonder stress.ik speel nog even en dan gaan we naar de bus. Ik zie een Renault die aan komt rijden en wil er naar toe om foto's te maken. Maar de wet is dat in tuinen geen foto's mag maken. Plekken met hefbomen vallen in onze wet (de wet van mama)ook onder tuinen. Ik nog niet helemaal hersteld van de vorigewoedeuitbarsting ben al snel weer op volle kracht gefrustreerd , maar wet is wet. En ik heb meer aan vaste regels dan hier en daar een uitzondering. Want met uitzonderingen raak in de war. Zeker als ik al geploft ben heb ik duidelijkheid nodig. Hoe moeilijk dat ook is. We gaan bij de bushalte staan op een manier zodat ik de Renault niet zien kan. Mama begint de merken van auto's voor te lezen die voorbij rijden. Al snel roep ik ze nog voor dat mama ze kan zeggen.....dan komt de bus. We rijden naar middelb. Ik mag al is het laat toch nog mijn gebruikelijk ronde wandelen en foto's maken......65 95 93 95 98 39 42 Opel 81 76 55 85 KIP dat is de route die we gaan. De nummer zijn nummerborden van renaults. Er zijn onderweg twee opels, kip betekend dat we naar huis gaan en gaan eten. Dit rijtje geeft me rust. Ik raak onderweg niet opnieuw van streek en om zeven uur draaien we de voordeur van het slot.........hoera het is vier dagen vakantie......