17 januari 2007

wegen enzo

s morgens gingen we wandelen, naar de bus enzo. ok Ik ging alvast in de wagen zitten en schrok me een ongeluk want mama had een slangetje in haar hand. Nee niet in je neus, deze is voor aan je trui. Maar ik zag de slang en ging in paniek. Een zowat niet te stoppen paniek. mama probeerde het uitte leggen maar ik was eigenlijk te bang om te luisteren. De paaniek zakte weg toen we buiten waren. zoveel te zien. Autoos, verkeersborden je weet wel.
Wandelen , hee daar loopt papa. Ik moet dan weer vreselijk huilen en blijf huilen . Ook bij de bushalte. marian fiets voorbij en zwaait , maar ik ben te verdrietig om te reageren. Ik weet heus wel dat we naar het ziekenhuis gaan. dar is de bus. Ook in de bus huil ik verder. De hele weg. Ik zie de halte van het ziekenhuis. Huh wat is dat deuren iopen deuren dicht en wij zitten nog in de bus? Ok ik stop nu. Niet meer huilen. Twee haltes verder stappen we uit. Ff stadten
Ik scoor nieuwe klei en een lawaai apparaat. goed.
Maar nu lopen we toch weer richtng ziekenhuis. dat is minder. Ik moet weer huilen. We gaan in het ziekenhuis een klein kamertje in. Er staat een weegschaal. Ok die ken ik. en ik stap er zelf op. 24.2kg niet slecht. iets minder dan voorheen maar de laatse week niet echt afgevallen. He , wat is dat, een bandje om mijn arm, dat wil ik niet. bloeddruk? he joh laat me gaan die is heu wel goed. huilen gillen nee ik wil niet.
Ok mislukt dus.
Mama praat nog wat met de doktor, die toch wel nog even mijn hartslag heeft gemeten, die gezien omstandigheden niet te hoog is, ik benwat overstuur weet je.
Anyway mama moet rotterdam nog eens bellen, is er over twee weken nog geen aktie in rotterdam dan gaan we naar antwerpen. Mama en de doktor zijn het een. Mama denkt dat hoe langer ik niet eet hoe moeilijker het wordt om dit te doorbreken. En dat de sonde best wel eens een factor in het probleem kan zijn. het slikken weet je, dan gaat dat rotslangetje op en neer en dat irriteerd , en na een half jaar sonde , ja al bijna een half jaar. kan dat beoorlijk irriteren. dus tijd voor aktie. Mama denkt dat ik beter op gang kom als ik die stomme slang uit mijn neus kwijt ben. We zullen zien.
de verzekering is akkoord als de doktor doorverwijst. maar dan gaat wel de hele behandeling naar antwerpen, tenminste het gastro gedeelte dat eigenlijk in rotterdam zou moeten gebeuren.
Thuisgekomen had mama rotterdam gebeld, een spoedafspraakm, dat was met vlissingen afgesproken, wachten wachten, we bellen maandag trug. wachten wachten,.......NAAR NIET LANG MEER.

16 januari 2007

VERSCHRILLEKLIJK druk




antwerpen ja nee, wat dan, sonde pechcatheder verzekeringen, wekelijks naar ziekenhuis, ik slecht slapen door verkoudheid, research over school. verhuisingen van broer en papa. tsjeetje wat een berg gedoe. daarom dus efffe niet ge update maar we zijn erweer...
Mama provbeerde mij kleuren te laten sorteren, met autotjes met ballen, en dan doe ik het lekker niet . Maar ik kan het heus wel en dat heb ik vorige week laten zien met klei, en vandaag weer met nijntje speelgoed., kijk maar zelf gedaan.
Ook hebben we vorige week vrijdag filmpje gemaakt bij bambini, en ook vandaag thuis gefilmd, die kun je zien op photobucket.com search koekai, de link staat ook op deze pagina, vorige post.
zaterdag bij mac wezen eten. daar heb ik kipnuggets op. 4 hele.
Ik heb vandaag ook pleisters op mama's neus geplakt. Gewoon omdat zij dat ook altijd bij mij doet. dat was wel gezelllig.
Het is nu eigenlijk wachten Op rotterdam ziekenhuis, en dat wachten duurt zo lang. Mama heeft een nieuwe theorie.
het is nammelijk al eerder gebeurt dat ik niet drinken wilde .zon twee jaar geleden was ik ook ziek , virusje, en wilde niet drinken, werd ook opgenomen in ziekenhuis en heb een neussonde gehad. na vijf dagen toen mama al bang werd dat ik nooit meer zou drinken begon ik te drinken. ik was ook erg uitgedroogd. Nu deze keer duurde het allemaal wat langer, het ziek zijn beldoel ik. ik heb een tijdje op vla geleefd en kreeg uiteindelijk toch een sonde mee naar huis, maar deze keer heb ik eerst twee weken gesukkeld voordat het probleem erkend werd. ik had tussendoor wel een sonde gehad, maar ik was nog niet beter toen de sonde werd verwijderd. et virus hoorde ook een weekje te duren maar in de derde week geconstateerd dat ik het virus had, Dat was voor mij lang genoeg om het drinken te ontwennen. ik heb ook een tijdje niet gegeten , maar dat ben ik dus wel weer gaan doen. ik loop nu dus al zon half jaar met een sonde inmijn neus, een paar weekjes terug kreeg ik een verkoudheid en at slecht en heb dat tot nu toe volgehouden. die sonde ,denkt mama houdt het probleem in stand. doordat dat stomme ding mijn slokdarm irriteerd. dus mama denkt dat een pechsonde het eet probleem kan oplossen, maar ook denkt mama dat als het erg lang gaat duren voordat ik geholpen wordt het slechte to tniet eten ook een ingeslepen gewoonte wordt net als het drinken. Je moet wel weten dat mijn mama GEEN doctor is maar wel logisch probeert mee te denken over het probleem. zo heeft ze ook wel eens gedacht dat het aan mijn dorstprikkel zou kunnen liggne. maar ja dat zijn allemaal dingen die mijn mama ventileert en dus niet te bijwijzen zijn maar , alsjeblieft dokkies schiet een beetje op We zijn het zooooooooooozat, ennu die pleister doet zoon zeer en elke zes weken een nieuwe slang vindt ik ook een marteling. echt ik vindt het niet meer leuk.