14 september 2009

nog in het streekhotel walcheren

vanmorgen kwam de dok naar mij kijken of ik wel fit genoeg ben voor de operatie. even kijkenm jammer dan moet ik even terug in mijn kamer . ik was net zo fijn aan het spelen met de lift. de dok heeft hetn gelukkig al snel gezien. even in het zakje blazen en koud metaal op mijn rug en voorkant. alles goed hoor zegt de dok hij kan vanmiddag om een uur in de ok. o k dan. nu mag ik weer spelen met de lift. als het bijna een uur is krijg ik een drankje. mama had gevraagd of het via mijn gastrostoma kon en nadat de zuster het had nagevraagd mocht dat gelukkig. een drankje om de speekselvorming te remmen. dan heeft de opererende dok niet zo'n kleffe boel. ik wordt erg onrustig en moet best wat huilen. ik moet in bed en we rijden naar de eerste verdieping. ik mag op het knopje van de lift drukken maar het boeit even niet. ik vind dit neit leuk. ik moet door een deur in een kamer. mama krijgt een gekke groene muts en papa wacht buiten. ik krijg een kapje mijn gezicht nadat ik op een soort van plank moet gaan liggen. een smalle plank. de operatie tafel. ik vecht hevig tegen het kapje maar het lukt niet. ik houd mijn adem in en houd dat redelijk lang vol. nou komt die vieze lucht tenminste niet in mijn neus en mond. maar ook dat blijf ik niet volhouden. ik trek aan de slang die het vieze luchtje in het kapje blaast. maar er staan te veel mensen om mij heen die ervoor zorgen dat ik niet anders kan dan het smerige goedje in te ademen. ik val onder protest in slaap.
er wordt een grote slang in mijn keel gebracht. via mijn neus. de tandarts komt inspectie houden. hij bekijkt alles en doet dat heel grondig. hij doet zijn uiterste best om gaatjes te vinden. maar vind niks. mijn tanden zijn ok. ik krijg van deze man een coating over mijn kiezen zodat ze beschermd zijn. dan is de beurt aan de kno. de buis moet uit mijn neus keel en nu via mijn mond in mijn keel. de kno arts schraapt mijn amandelen eruit. en breid mijn beide oren uit met een buizensysteem. na anderhalf uur is de klus geklaard. ik mag naar de recovery. ik bibber me suf. maar dat is normaalna narcose. de zaalzuster wil een ventilator met warme lucht op mij zetten zodat het wat aangenamer is maar de twee ventilators die het ziekenhuis rijk is zijn beide in gebruik dus ik ril verder. voordat ik mijn ogen open heb gedaan wordt ik van de meters afgekoppeld en mag ik naar de zaal. HOEZO EXTRA IN DE GATEn HOUDEN? de regel is toch echt dat je wakker moet zijn geweest voordat je van recovery afmag. op zijn minst. ik wordt zonder enig meetapperatuur op mijn kamer gezet. mama dacht toch echt dat extra meer betekend als de gewone gang van zaker en niet minder.
amateurs.......
gelukkig zijn de zusters in vlissingen aardig en zo, net als altijd. ik slaap redelijk veel de rest van de middag. en wil tussendoor steeds uit bed. mijn keel doet heeel veel zeer van de amandelschaaf en de twee keer intuberen. ik voel me erg slecht ik wil weg en probeer weer mijnbed uit te klimmen maar dat mag niet van de zuster. ik krijg veel paracetamol.want ik heb veel pijn. morgen mag ik naar huis en dan hoef ik de rest van de week niet naar school want ik moet een week binnen blijven heeft de dok gezegd.

13 september 2009

ziekenhuis





vandaag , zondag gaan we naar het ziekenhuis. maandag is de operatie gepland. ze gaan amandels verwijderen en buisjes in mijn oren plaatsen. ook kijkt de tandarts mee om te zien of ik gaatjes heb en krijg ik een coating over mijn kiezen zodat deze beter beschermd zijn. we gaan zondag na het avondeten. dan heb ik wat minder stress op maandagochtend. van de bustrip naar het ziekenhuis wordt ik altijd een beetje onrustig, en als ik nu een nachtje daar slaap ben ik wat rustiger. dat klinkt wel heel gek misschien. maar ik word altijd erg bang van dat gefriemel in het ziekenhuis en een nachtje slapen daar vind ik helemaal niet erg. ik wil altijd graag een bed als we voor wat dan ook naar het ziekenhuis gaan. als ik op de poli moet zijn voor een onderzoek of een gesprek ben ik altijd erg bang. maar zo gauw ik een bed krijg voel ik me rustiger. de dok wil me maandag ochtend nog zien voordat ik onder narcose ga om te zien of ik de operatie , met name de narcose aankan. ik reageer altijd heel hevig op de narcose en moet extra in d gaten worden gehouden. er is eerst overleg met sofia geweest of het nu wel in vlissingen kan of dat we naar rotterdam moeten. en het mag in vlisssingen als ik maar extra in de gaten gehouden word en na de operatie 24 uur ter observatie blijf. de busrit was net fijn en ik wou ook niet dat er iemand tegen mij praten. ik ging zo ver mogelijk omgedraaid zitten en sloot me totaal af van mama en papa. ik rild toen we uit de bus kwamen. en koud was het niet echt buiten. ik was erg zenuwachtig. helemaal niet op mijn gemak. we kregen in het ziekenhuis geen eigen kamer. die waren bezet. ik ging op een zaaltje. het verplegen personeel die mij zo ondertussen wel kent vertelde mama dat ze de kamer zo veel mogelijk veeg zouden houden.(dat was gelukt want in de twee nachten die we daar waren hadden we geen gezelschap van andere kinderen gekregen. mama bleef ook in het ziekenhuis slapen. er werden twee bedden tegen elkaar aan gezet. dat was we handig zo. normaal delen we een eenpersoonsbed. dit was dus wel wat ruimer. papa ging naar huis en ik sprong nog wat in het rond. ik vind het echt niet erg in het ziekenhuis. (de filmpjes volgen nog) ze hebben daar een leuke speelgoed opel, een gele waar je op kan rijden. en een hele mooie lift. we gingen vroeg slapen.ik denk een uur of 9 ofzo. ik wordt vaak midden in de acht wakker. thuis is dat niet zo erg. mama heeft daar een haakje op de binnen kant van de deur zodat ik niet ga rondspoken en de ramen thuis zijn beveiligt zodat ik daar geen gevaarlijke dingen kan doen. met als resultaat dat mama allebei haar ogen dicht kan doen als ze slaapt en niet met haar ogen ogen moet slapen omdat ik enge dingen kan doen. in het ziekenhuis deed mama ook allebei haar ogen dicht. uit gewoonte. zzzzzzzzzzzzzz slaap maar mama ik ben wakker. ik liep naar de gang in het ziekehuis. ik wou met de lift gaan spelen. een zuster zag mij en maakte mama wakker. mama kwam uit bed noemde mij schurk en zei dat we moesten slapen. right. mama wetende dat ik streken uit ging halen heeft na kwart over een niet meer echt geslapen.de hele tijd had ze een oog open. iedere keer als ik probeerde weg te sluipen had ze het in de gaten. ik hoefde maar met de lakens te ritselen en ze had allebei haar ogen open. ik heb het wel nog veel keer geprobeerd. toen het tijd was om op te staan,waren we allebei erg moe. het was maar goed dat we vroeg naar bed waren gegaan want er ging nog een berg gebeuren maandag