ziekenhuis

vandaag , zondag gaan we naar het ziekenhuis. maandag is de operatie gepland. ze gaan amandels verwijderen en buisjes in mijn oren plaatsen. ook kijkt de tandarts mee om te zien of ik gaatjes heb en krijg ik een coating over mijn kiezen zodat deze beter beschermd zijn. we gaan zondag na het avondeten. dan heb ik wat minder stress op maandagochtend. van de bustrip naar het ziekenhuis wordt ik altijd een beetje onrustig, en als ik nu een nachtje daar slaap ben ik wat rustiger. dat klinkt wel heel gek misschien. maar ik word altijd erg bang van dat gefriemel in het ziekenhuis en een nachtje slapen daar vind ik helemaal niet erg. ik wil altijd graag een bed als we voor wat dan ook naar het ziekenhuis gaan. als ik op de poli moet zijn voor een onderzoek of een gesprek ben ik altijd erg bang. maar zo gauw ik een bed krijg voel ik me rustiger. de dok wil me maandag ochtend nog zien voordat ik onder narcose ga om te zien of ik de operatie , met name de narcose aankan. ik reageer altijd heel hevig op de narcose en moet extra in d gaten worden gehouden. er is eerst overleg met sofia geweest of het nu wel in vlissingen kan of dat we naar rotterdam moeten. en het mag in vlisssingen als ik maar extra in de gaten gehouden word en na de operatie 24 uur ter observatie blijf. de busrit was net fijn en ik wou ook niet dat er iemand tegen mij praten. ik ging zo ver mogelijk omgedraaid zitten en sloot me totaal af van mama en papa. ik rild toen we uit de bus kwamen. en koud was het niet echt buiten. ik was erg zenuwachtig. helemaal niet op mijn gemak. we kregen in het ziekenhuis geen eigen kamer. die waren bezet. ik ging op een zaaltje. het verplegen personeel die mij zo ondertussen wel kent vertelde mama dat ze de kamer zo veel mogelijk veeg zouden houden.(dat was gelukt want in de twee nachten die we daar waren hadden we geen gezelschap van andere kinderen gekregen. mama bleef ook in het ziekenhuis slapen. er werden twee bedden tegen elkaar aan gezet. dat was we handig zo. normaal delen we een eenpersoonsbed. dit was dus wel wat ruimer. papa ging naar huis en ik sprong nog wat in het rond. ik vind het echt niet erg in het ziekenhuis. (de filmpjes volgen nog) ze hebben daar een leuke speelgoed opel, een gele waar je op kan rijden. en een hele mooie lift. we gingen vroeg slapen.ik denk een uur of 9 ofzo. ik wordt vaak midden in de acht wakker. thuis is dat niet zo erg. mama heeft daar een haakje op de binnen kant van de deur zodat ik niet ga rondspoken en de ramen thuis zijn beveiligt zodat ik daar geen gevaarlijke dingen kan doen. met als resultaat dat mama allebei haar ogen dicht kan doen als ze slaapt en niet met haar ogen ogen moet slapen omdat ik enge dingen kan doen. in het ziekenhuis deed mama ook allebei haar ogen dicht. uit gewoonte. zzzzzzzzzzzzzz slaap maar mama ik ben wakker. ik liep naar de gang in het ziekehuis. ik wou met de lift gaan spelen. een zuster zag mij en maakte mama wakker. mama kwam uit bed noemde mij schurk en zei dat we moesten slapen. right. mama wetende dat ik streken uit ging halen heeft na kwart over een niet meer echt geslapen.de hele tijd had ze een oog open. iedere keer als ik probeerde weg te sluipen had ze het in de gaten. ik hoefde maar met de lakens te ritselen en ze had allebei haar ogen open. ik heb het wel nog veel keer geprobeerd. toen het tijd was om op te staan,waren we allebei erg moe. het was maar goed dat we vroeg naar bed waren gegaan want er ging nog een berg gebeuren maandag