overload....................

soms wordt het me allemaal te veel . ik kan het heel lang volhouden . en ik doe echt mijn best. maar het gebeurt soms gewoon dat het allemaal even minder gaat en dan ga ik dus op tilt. mijn verjaardag was leuk. en zoals ik het het liefste heb. dat was allemaal ok. de dag erna was er te weinig personeel op school en besloten de juffies om de kinderen te laten rouleren. wat inhield dat ik uit de klas moest en op de groep moest. daar vindt ik het niet prettig. als ik daar ben is het al gauw aan mijn gedrag thuis af te lezen dat ik daar heb moeten verblijven. ( en hiermee wil ik niks slechts over de groep zeggen want wat voor de een wel goed is is voor de ander juist niet goed. ) maar het is zo dat mijn ma al een tijdje strijdt dat ik dus niet op de groep hoef, maar in de klas kan. en dat ons ook beloofd is dat de calamiteiten op de groep geen invloed zouden hebben op mijn verblijf in de klas. maar dat was donderdag dus niet zo. ik moest uit de klas. en op de groep zijn. het is zo dat mama mij als er geen juf is voor mij dat ik dan thuis blijf en niet naar school ga , zodat ik niet naar de groep hoef. we hebben tenslotte gekozen voor inclusief onderwijs en niet voor dagbesteding. hallo ik kan met de klas meekomen en rekenen lezen en schrijven.
anyway ik was dus donderdag op de groep. (mama is alweer bezig dat dit niet meer hoeft)
vrijdag heb ik mama gebeten in haar rug, mij hoofd op de grond gebonkt , verscheidene malen, en geprobeerd geforceerd over te geven. in de taxibus heb ik ook nog flink gegild. ik was dus helemaal van slag. overload.ik friemel dan ook heel veel met mijn handenhet lijkt dan wel over maar... als ik in deze situatie zit is dit ook niet zomaar over. het komt in nog een paar vlagen en tussendoor lijkt het heel goed te gaan maar er hoef t dan maar iets te gebeuren en TILT dus. en dat gebereurde maandagavond in het kwadraat. ik zette de oven aan uit aan uit aan uit terwijl ie erg heel was. deurtje open deurtje dicht aan uit aan uit. mama tilde mij tenslotte uit de keuken en daar ging ik. ik heb flink gegild en ben terug de keuken in gegaan . heb nog een poging gedaan waarop mama de stekker uit de oven had gehaald. dan maar in de pan zei ze. ik was het daar niet mee eens en spoot slagroom op de grond. had ik al gezegd dat ik erg hard kan gillen? vraag maar aan de buren....ik was dus heel boos. en ging met de stoel heen en weer wiebelen en met treintjes gooien, want dat mag ik niet en ik wou dus dingen doen die ik niet mag. en in mijn driftige aktie viel ik dus met stoel en al achterover. op mijn hoofd. ik was daar niet echt blij mee. ik had het ondertussen heel warm gekregen van mijn drukke gedrag en had een rood hoofd en mijn haar zat tegen mijn hoofd geplakt. tenslotte had mama me maar een paracetamol gegeven want ze dacht dat ik van al die drukte vast hoofdpijn had gekregen. toen werd ik wat rustiger en ging spelen en at de frietjes die ondertussen klaar waren, de volgende ochtend had ik toch de stekkeri in de oven gedaan en er drie eieren in gelegd. ik had er wel gaatjes ingeprikt , maar toch was er een ontploft. toen was mama klaar met doesjen. en heeft de eieren weg gedaan en eieren in de eierkoker voor mij gemaakt. de eierkoker staat achter slot en grendel want ik doe er gevaarlijke dingen mee. de oven heeft ook lange tijd niet in de keuken gestaan wegens gevaarlijk gedrag. de kans is groot dat de oven binnenkort uit de keuken verdwijnt........want ik vindt toch wel een manier om hem aan te zetten.
en nee spelen met een nep oven boeit niet. echt is toch veel leuker...

uit neen boek

Een kapot vijfhoekje

In de wereld van de puntige vierkantjes werd eens een vijfhoekje geboren. Vijfhoekjes waren jammer genoeg niet gewenst bij de puntige vierkantjes. De vierkantjes zegden: 'We breken er wel een hoekje af, dan is het ook een vierkantje.' Dat ging niet zo makkelijk als ze dachten. Ze timmerden erop los, maar het lukte niet om er een vierkantje van te maken. Het vijfhoekje was nu flink beschadigd. De puntige vierkantjes waren teleurgesteld over het resultaat. Ze gaven het kapotte vijfhoekje dan maar een grote plank. Een houten vierkant, met twee kijkgaten erin. Het vijfhoekje moest voortaan altijd die plank voor zich uit dragen, om op een vierkant te gelijken. Zo kon het zich jarenlang in de wereld van de vierkantjes bewegen. Dat vonden de vierkantjes best aanvaardbaar.

Het vijfhoekje werd doodmoe van altijd met die grote zware plank te zeulen. Het bleef maar zoeken en zoeken naar een oplossing om ooit een echt vierkantje te worden. Na lange tijd kwam het uitgeputte vijfhoekje een paar wijze afgeronde vierkantjes tegen. Die zagen er veel vriendelijker uit dan de puntige vierkantjes.

'Hoe kan ik ooit nog een echt vierkantje worden?' vroeg het vijfhoekje. 'Jij? Een vierkantje? Maar... je bent gewoon een vijfhoekje!' zegde een van de afgeronde vierkantjes. 'Leg die plank eens even neer...' De andere afgeronde vierkantjes zagen het nu ook.

'Ja! Jij bent gewoon een vijfhoekje! Jij hoeft toch niet te doen alsof je een vierkant bent! Je hebt alleen maar een hoekje meer dan wij, daar is niks mis mee. We kennen er nog zulke hoor!'

Bij de afgeronde vierkantjes mocht het kapotte vijfhoekje dat zware stuk hout eindelijk weggooien. Een paar puntige vierkantjes hadden dat van ver gezien en zegden: 'Oei, nu gaat het heel erg slecht met het vijfhoekje, het lukte altijd zo goed met die plank!' Maar het vijfhoekje wist wel beter

In de wereld van de puntige vierkantjes werd eens een vijfhoekje geboren. Vijfhoekjes waren jammer genoeg niet gewenst bij de puntige vierkantjes. De vierkantjes zegden: 'We breken er wel een hoekje af, dan is het ook een vierkantje.' Dat ging niet zo makkelijk als ze dachten. Ze timmerden erop los, maar het lukte niet om er een vierkantje van te maken. Het vijfhoekje was nu flink beschadigd. De puntige vierkantjes waren teleurgesteld over het resultaat. Ze gaven het kapotte vijfhoekje dan maar een grote plank. Een houten vierkant, met twee kijkgaten erin. Het vijfhoekje moest voortaan altijd die plank voor zich uit dragen, om op een vierkant te gelijken. Zo kon het zich jarenlang in de wereld van de vierkantjes bewegen. Dat vonden de vierkantjes best aanvaardbaar.