s morgens gingen we wandelen, naar de bus enzo. ok Ik ging alvast in de wagen zitten en schrok me een ongeluk want mama had een slangetje in haar hand. Nee niet in je neus, deze is voor aan je trui. Maar ik zag de slang en ging in paniek. Een zowat niet te stoppen paniek. mama probeerde het uitte leggen maar ik was eigenlijk te bang om te luisteren. De paaniek zakte weg toen we buiten waren. zoveel te zien. Autoos, verkeersborden je weet wel.
Wandelen , hee daar loopt papa. Ik moet dan weer vreselijk huilen en blijf huilen . Ook bij de bushalte. marian fiets voorbij en zwaait , maar ik ben te verdrietig om te reageren. Ik weet heus wel dat we naar het ziekenhuis gaan. dar is de bus. Ook in de bus huil ik verder. De hele weg. Ik zie de halte van het ziekenhuis. Huh wat is dat deuren iopen deuren dicht en wij zitten nog in de bus? Ok ik stop nu. Niet meer huilen. Twee haltes verder stappen we uit. Ff stadten
Ik scoor nieuwe klei en een lawaai apparaat. goed.
Maar nu lopen we toch weer richtng ziekenhuis. dat is minder. Ik moet weer huilen. We gaan in het ziekenhuis een klein kamertje in. Er staat een weegschaal. Ok die ken ik. en ik stap er zelf op. 24.2kg niet slecht. iets minder dan voorheen maar de laatse week niet echt afgevallen. He , wat is dat, een bandje om mijn arm, dat wil ik niet. bloeddruk? he joh laat me gaan die is heu wel goed. huilen gillen nee ik wil niet.
Ok mislukt dus.
Mama praat nog wat met de doktor, die toch wel nog even mijn hartslag heeft gemeten, die gezien omstandigheden niet te hoog is, ik benwat overstuur weet je.
Anyway mama moet rotterdam nog eens bellen, is er over twee weken nog geen aktie in rotterdam dan gaan we naar antwerpen. Mama en de doktor zijn het een. Mama denkt dat hoe langer ik niet eet hoe moeilijker het wordt om dit te doorbreken. En dat de sonde best wel eens een factor in het probleem kan zijn. het slikken weet je, dan gaat dat rotslangetje op en neer en dat irriteerd , en na een half jaar sonde , ja al bijna een half jaar. kan dat beoorlijk irriteren. dus tijd voor aktie. Mama denkt dat ik beter op gang kom als ik die stomme slang uit mijn neus kwijt ben. We zullen zien.
de verzekering is akkoord als de doktor doorverwijst. maar dan gaat wel de hele behandeling naar antwerpen, tenminste het gastro gedeelte dat eigenlijk in rotterdam zou moeten gebeuren.
Thuisgekomen had mama rotterdam gebeld, een spoedafspraakm, dat was met vlissingen afgesproken, wachten wachten, we bellen maandag trug. wachten wachten,.......NAAR NIET LANG MEER.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten