Samen met tamara was ik een boekje aan het lezen waarin staat dat een meisje ook een slangetje in haar buik heeft, net als ik. tamara heeft er geen, dat heb ik zelf gezien. ik wel dus, en ik heb hem zelf aan tamara laten zien.
Ik begin nu echt aan het sliertje te wennen. ik hoef niet meer te huilen als mama het gaat schoonmaken en een nieuw gaasje eropdoet en aan het slangetje draait en heel gek het even naar binnen duwt. als dat klaar is mag ik zelf met wattestaafjes en water spelen. dat is wel grappig Alles went dus. ik
kan ook heel knap zelf het klepje open zetten . Ik heb goed gekeken hoe mama dat doet. en nu kan ik het ook! mama vindt het wel knap, maar zgt dat ik het beter niet kan doen. wat ik wel mag van mama is zelf het water spuitje leegdrukken in mijn buik. ik help heel graag, en mama zegt dat ik door te helpen het veel sneller accepteer. en dat is ook wel zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten