Er werd gebabbeld over zondag naar huis, met zuster natalie , die vandaag onze zuster was, ook erg aardig. Er zou nog even een bloedprik komen om te zien of de waarde van 30 niet gestegen was. 's morgens om 8 uur zouden ze komen. WACHTEN. In ziekenhuizen zijn we altijd erg vroeg wakker. Mama stond al om 5;30 in de doezj!! om 8:15 ging de bloedkar met de bloedzuster voorbij. maar dan ook echt voorbij, hmmmmmmmm. ok. zeker eerst een ander kindje en dan ik. 8:30 nog geen vampier gezien. tsk. mama belde natalie. LOL ze waren mij vergeten, maar als ik vandaag naar huis wil moet ik wel geprikt..........De vampier kwam terug, zette haar bloedkar voor de deur en aarzelde. kom op ik wil naar huis. Had ik al gezegd dat er op de deur een briefje zat, liever niet storen. alleen als echt nodig. of zoiets. mama zwaaide naar de vampier en ze kwam binnen. de vampier dacht niet storen ,,...besmettelijke ziekte. haha autisme is niet besmettelijk. anyway de vampier deed waarvoor ze was gekomen. en nog voordat ze de buisjes gelabled had had ik mijn pleister al naar haar hoofd gegooid. he joh ik ben een grote jongen ik hoef geen pleister.
Mijn bloed was rood genoeg en ik mocht naar huis. Omdat het toch nog een hele trip is eerst nog een halve voeding, die een half uurtje laten zakken, en om 11:30 gaan dus. ik zat al na de voeding helemaal klaar in de wagen. mama was de spullen bij elkaar aan het rapen. ik wist dus al wat er komen ging WEG, naar huis, trein zei mama. WOW. eindelijk...
nog effe naar de mac, ik at 1 kipnugget, en dat vond ik wel genoeg. kreeg nog een nieuwe jas van mama. en toen hup naar de trein. tussen bergen op zoom en kruiningen geen treinen. nou ja dat kan de pret niet drukken, de ns had het weer prima geregeld met tourbussen.
thuis heb ik heel veel geglimlachd. wat wil je eindelijk verlost van die rotslang in mij neus. 's avonds in bed heb ik mama heel lang aaangekeken en geglimlacht elke keer als mama zei fijn he weer thuis of zoiets, lachte ik van oor tot oor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten