een goed hart

we gingen naar sofia, we waren al zoooooooooo lang niet in een ziekenhuis geweest (grapje) we zouen de uitslag krijgen van de kindercardio. omdat ik steeds een nogal hoge hartslag heb enzo. en mama wou dat graag eens goed nageken hebben. dit was al eerder onderzocht maar er was nooit een uitslag op gevolgd. de resultaten waren regelamatig ergens in een la gegooid en niet meer nagekeken. erg vervelend van alle moeite die we gedaan hebben om de metingen te doen want ik heb een paar keer 24 uur met plakkers en een meetkastje gezeten. 24 uur kan dan best lang zijn hoor. het vertrouwen in de cardio daaro was dus ook nogal op een dieptepunt en mama had al gezegd als we nu geen duidelijk antwoord krijgen dan gaan we voor een second opinion in gent. maar we troffen een hele kundig aandoende en vriendelijk cardioloogmeneer. die de hele metingen historie door keek en heel goed uitlegde over electrische impulsen en hartritme stoornissen. in het kort komt het eropneer dat er in de meetdagen geen aanwijzingen zijn dat ik stoornissen heb. dit , zei de cardioman, sluit niet uit dat ik het niet kan hebben of dat het niet kan voorkomen, gezien mij voorgeschiedenis. maar de metingen geven geen reden voor verder onderzoek. mijn hartslag was wel naat 168 gegaan gedurende onderzoek maar de cardio weet dat aan spanning wegens zieknhuis. en mama weet hoe van streek ik kan raken als verplegend personeel met volle handen binnenkomt. dus deze uitleg is acceptabel. ook vertelde de cardio man dat soms de electrische impuls uitblijft maar dan in een mate dat het ook bij ieder ander voorkomt. dat is dus ook geheel normaal. er is ook aan mama verteld wat de tekenen zijn van een hartritme stoorns zodat ze mocht het gebereuren dat het dan herkenbaar is. allemaal heel duidelijk en dus kan voorlopig het boek hartonderzoek gesloten worden. hoera!!!!
ik kreeg in de stad nog een mooie auto die ik bij de appie in rdam door de schuifdeuren heb laten rijden. wel grappig dat mama er op haar knieen naast zat en mee deed!