en toen waren het er 100000000

het begon met een paar vlekjes in mijn nek drie op precies te zijn, en nog twee op mijn schouder. woensdag ochtend werdt het meer en meer. in mij nek en op mijn hoofd in mij haar , dat kriebelt. woensdag later op de dag kreeg ik een spikkeltjes hoofd en ook mijn buik had de nodige spikkels. savonds was mijn rug ook aan de beurt. een ware explosie. veel lervan werden ook nog eens echte blaasjes. woensdag kreeg ik ook wat verhoging en donderdag werd ik wakker met een flinke koorts. mama blede de doktor en de assistente nodigde ons vriendelijk uit om om half tien op de praktijk te komen...........nou nee dank uwel. gelukkig hebben wij een hele leuke en ook er goede doktor die begrip heeft voor de situatie en hij stond dus diezelfde ochtend nog voor de deur. hij luisterde wat hier en daar , omdat een flinke waterpokken bui ook een longonsteking met zich kan mee brengen. maar dat is me bespaard gebleven en ik had wel onstoken amandeltjes. en dikke pech , twee en een halve waterpok op mijn gastrostoma. dat is flink pijknlijk , dat kan ik je wel vertellen. zeker als die akeloig mickey al neit zo lekker zat. paracetamol moest het virus onderdrukken. dat was het advies ...dus dat doen we. paracetamol. en heeeeeeeeeel veeeeeeeeeeel slapen. met mama op de bank. iniddels had ik 107 waterpokkies op mijn gezicht. verder heeft mama niet geteld want 107 is wel genoeg. we kregen van de dok ook verkoelende zalf die ik verassend genoeg door mama gewoon liet opsmeren.
vrijdag heb ik ook nog veel geslapen. heel veel.
wonderijk is het wel vind mama dat ik dan savonds nog slapen kan. ik slaap de hele ochtend. ben even wakker . slaap dan smiddags . ben even wakker en val dan weer in slaap. wel slaap ik dan heel licht en moet meteen huilen als mama even van de bank af gaat.
zaterdag begin ik al iets meer wakker te zijn en stempel tussendoor met letters en speel wat met thee zakjes.
zondag zit ik er nog steeds flink onder en beginnen ze gelukkig steeds verder uit te drogen.
maardag , vandaag dus hoef ik lekker niet naar school. dat probeer ik woensdag. ik heb sinds dinsdag ook niet gegetem. en dat is al bijna een week dus. om te vieren dat ik aan het beteren ben pak ik de ik wil kaart en plak daar wat pictoos op. HEMA , KIP en de WANDELWAGEN.
mama valt bijna om van mijn knapheid. ik heb al die tijd alleen om pickwick gevraagd. en nooit om iets anders. wel steeds met de ik wil kaart maar alleen om pickwick. en nu wraag ik dus of we naar de hema gaan en of we er kip gaan eten en ook nog eens of we met de wandelwagen er heen zullen gaan. de pictos had ik uit mijn andere picto map gehaald. ( een reisversie die mama van een hema fotomapje in elkaar geknutseld heeft)
dit is weer een hele grote stap in het leren comuniceren met pecs en ik heb het helemaal zelf bedacht!!
PECS can also be used to make comments about things seen or heard in the environment. For example, a child might see an airplane overhead, and hand a picture of an airplane to his or her parent. As the child begins to understand the usefulness of communication, the hope is that he will then begin to use natural speech
PECS picture exchange comuncation system , een bepaalde manier om met pictoos te werken.
in 6 fases

• Phase One: The communication partner makes a list of the child's favorite items (usually beginning with foods). One of these items is selected for the first training session, and a picture of the item is made. That item can be placed under a clear container, so the child can see it, but not get it. If the child looks interested in the item, the communication partner gives the child the picture card. Then the child is prompted (usually by holding his/her hand and guiding it) to hand the picture card back to the communication partner. Once the communication partner receives the card, the request is spoken aloud ("Oh, you want the cookie! You can have it!"). At this point, the requested item (which has become the reinforcer) is given to the child.
• Phase Two: The communication partner moves slightly away from the child so that the child has to move towards the communication partner to place the picture card in his/her hand.
• Phase Three: The child is given more than one picture card. Now the child must choose which one represents a desired object, and then give this card to the communication partner. At this point, the child may be using a communication board or a binder in which to hold the cards.
• Phase Four: The child is given a card with the phrase "I want ____" on it. This card now must be used with the picture card showing what is desired. The idea is that the child will learn how to communicate using complete sentences. Even children who cannot yet read can learn to recognize the words as symbols on the cards.
• Phase Five: Before this point, the child has never been asked directly, "What do you want?" In this phase, the communication partner asks the child this direct question, and waits for the child to hand him/her a picture card. This builds the foundation for future communication when a parent needs to know the desires of his or her child.
• Phase Six: Once the child can use PECS with fluency and has generalized the system to more than one communication partner, the child is taught how to comment on something s/he observes. The communication partner holds up an interesting object, asking the child, "What do you see?" at the same time pointing out the "I see ____" card. The child is then prompted to place the picture card representing the object next to the "I see ____" card. The parent then comments on the cards ("Yes! I see the airplane too"). In this way, the child learns how to communicate his or her observations and experiences to others.
• ons grote doel is dat kai gaat communiceren en niet alleen dus vraagt ik wil en ja en nee . ons doel s dat kai kan "vertellen" zoals een ander ook kan vertellen wat ie die dag heeft meegemaakt. wat hij voelt , wat hij ziet. gewoon comuniceren . wat voor velen heel gewoon is. wat velen doen zonder er bij stil te staan. wat hij dus niet KON. maar wel steeds beter kan.