mickey perikelen.

zoals alom bekend heb ik een persoonlijk irrigatie systeem, miujn eigenste mickeybutton. die moet een keer per week vers water in het ballonntetje dat er voor zorgt dat het op zijn plek blijft zitten. als een soort ankertje. de mickey blijft gemiddeld 3 maanden in mijn buik en dag word ie vernieuwd. mama doet dat. in het begin was dat erg eng voor alle betrokkenen. maar nu zijn we er allemaal aangewend. leuk vind ik het niet hoor. het is best gevoelig en tijdens de vernieuwing bloedt het vaak een klein beetje. niet veel , maar wel genoeg om het mickey gebiedje een tot paar dagen na de wissel extra gevoelig te maken. heel soms gebeurt het dat de mickey ballon stuk gaat en de mickey eruitvalt. het is dan erg belangrijk dat de mickey zo snel mogelijk terug wordt geplaatst want de fistel(het gaatje)groeit snel dicht, als het gaatje dichter groeit is de remedie oprekken wat eenerg pijnllijk proces is. of neg erger een nieuwe operatie om weer een opening te maken voor de mickey.
toen de mickey er de eerste keer op een zaterdagavond uitging was onze ervaring dat het zieknhuis in de buurt totaal geen ervaring heeft met een mickey. de dienstdoende arts probeerde er een tuinslang in te wrikken wat erg pijnlijk was en we belanden midden in de nacht in het sofia rotterdam waar het gat werd opgerekt tot een maatje kleiner dan ik voorheen had(mickeys hebben verschillende diameters) het tuinslang gebeuren was erg pijnlijk en we hebben ervan geleerd dat je met een verloren mickey in ziekenhuis vlissingen niet aan het goede adres bent.
vandaag ging mijn mickey er uit. ik was op school toen de juf ondekte dat ie eruit was. ze deed mijn shirt omhoog en het onding viel op de grond. hoelang hij al los onder mijn shirt zat was onbekend. ik had het zelf niet echt in de gaten. het kon een net gebeurt zijn of wat uurtjes geleden. reden voor paniek. want wie wil er nu een operatie.....juf bellen naar mama die net haar haar aan het verven was en dus de telefoon niet hoorde. het protocol van arduin adviseerde mickey afknippen en dan terugplaatsen omdat het zonder afknippen niet lukte. maar dit ging ook niet. de volgende stap was ziekenhuis. mama had indertussen de telefoon gezien en teruggebeld. met de reserve mickey in de aanslag belde ze dde taxi die mij naar school brengt voor vervoer. door regen en wind zou dat sneller zijn als met de fiets. indertussen was ik met twee jufz onderweg naar het ziekenhuis vlissingen, ja die zonder ervaring....de taxi bracht mama heel snel naar vlissingen waar mama zowat nog eerder als ik aankwam. we gingen naar spoedeisende hulp. daar werden we snel naar binnen geroepen. in de wachtruimte had mama mij op een bed gedirigeerd om te liggen , want dan gaat de mickey erbeter in. omdat we zo snel aan de beurt waren was het nog niet ingezet. we gingen in de behandelkamer en de dienstdoende broeder ging een kinderarts roepen. mama dirigeerde mij op de behandeltafel en dacht met de ervaring die ze over de jaren had opgedaan met het inbrengen van de mickey en mijn angst voor de witte jassen dat het beter was om een poging tot inzetten te wagen voordat ik in paniek raakte door alle witte jassen bedrijvigheid. en na een beetje gel op het gat zat de mickey in no time weer op de goede plek. dat was geweldig fijn. geen tuinslangen voor mij. de terugkerende broeder zei dat ie best wel een had willen zien hoe zoń mickey werd teruggeplaatst want hij had het nog nooit gezien.!!!toen kwam de kinderarts die nog even met een stetoscoop proffessioneel wilde onderzoeken of de mickey wel goed zat?!? anyway ze waren wel erg aardig daar. ik moest wel wat huilen en de juf heeft voor mij gelezen. we waren erg opgelucht dat zonder verdere medische behandeling het probleem was opgelost. het zou toch wel handiger zijn als ook vlissingen ziekenhuis een korte cursus gastrostoma zou krijgen.........dan zouden ze weten dat een tuinslang echt te dik is.......