I am not defective. I don't need to be repaired. Allow me to be the person I am. There are many traits which make us unique, wonderful, and different. Of course not all these traits are positive, although the ones that are seem to be often overlooked.
23 januari 2012
prikken
vandaag moet ik naar het ziekenhuis. ik hoef niet naar school.
we gaan met de bus. ik wil niet graag met de bus. omdat ik van de dok bij stressvolle situaties drie druppels dipiperon (noodmedicatie) mag krijg ik het vandaag. het is behoorlijksterssvol met de bus naar het ziekenhuis.
ik loop heel rustig naar de bus en wacht netjes tot de bus komt.. in de bus be-oefen ik een hobby van mij. planking. heel leuk. en ik houd het steeds langer vol. stijf als een plank hang ik boven mijn stoel.
ik loop braaf mee naar het ziekenhuis en wacht al net zo rustig in de wachtkamer tot het mijn beurt is terwijl ik mijn pictoboek lees. meten en wegen doe ik ook. en het gaat goed met de cijfertjes. zelfs als ik niet afval ben ik als ik nog zeven centimeter groei keurig op gewicht. ik m=ben nu 1m43. een hele grote man alweer.
in het kamertje van de dokter kan ik zelfs blijven tijdens het gesprek. heel knap.
dan moeten we bloed gaan prikken om te zien wat de medicatiespiegel is. als we in de gang van het lab komen gaat het mis. ik ken deze gang en die is niet leuk.al snel lig ik op de grond midden in de gang. ik blokkeer de mensen die langs willen.
je kunt hem wel oppakken zegt een dame. nee zegt mama , ik kan hem wel opzij schuiven en dat doet ze dan ook. ik word keurig buiten het pad gesleept. de mevrouw in de rolstoel kijkt vreemd en rijd door. ik ben aan de beurt. het heeft even geduurt, ook al mag ik voor. ik heb al een enorme stress opgebouwd en met 4 man sterk lukt het niet om mij te prikken. het is een drama. het bandje zit om mij arm en ik ben in paniek. de poging word gestaakt en we besluiten maandag nog een keer te proberen, dan is er een dame die heel goed prikken kan en die heeft mij al vaker geprikt.
maandag ben ik weer vrij van school en het herhaald zich. dipiperon, bus en weer die gang. mama is al vooruit gegaan om de prikbrigade te waarschuwen zoals afgesproken. helaas is de prikdame , die aleen op maandag in vlissingen is ziek en dus gaat het allemaal niet door.
hoeveel mensen zijn er nodig om mij in bedwang te houden om een beetje bloed af te nemen..........
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten