kruispunt

omdat ik niet graag naar buiten wil en mama dan weer wel hebben we een soort compromis. we gaan elke dag als het niet regent even naar buiten. mama wil niet de hele dag binnen zitten en toegegeven als ik de hele dag binnen blijf word ik ook chagerijnig., maar aan de ander kant vind ik het binnen zo heerlijk veilig. buiten is zooooo moelijk. dus ja we gaan naar buiten. in de rolstoel. en dat is noet omdat ik niet goed lopen kan , want ik kan heel goed lopen. het is omdat ik me veilig voel in de rolstoel. ik sluit me af voor veel dingen die buiten gebeuren en geloof me er gebeurt zo veel buiten. en dat zijn voornamelijk dingen die de meeste mensen niet in de gaten hebben. geuren, kleuren geluid zo veel, te veel....onnoemelijk veel prikkels. een fiets die voorbij rammelt. een telefoon die rinkelt, een deur die klappert, mensen die aan de weg werken,... een auto die toetert, een baby die huilt, een radio een stuk verderop, zoemende insecten en zoemende winkelverlichting, rammelende sleutels, een ruzie, een vliegtuig, de bus die voorbij dendert, voetstappen,...gekraak en geritsel.....dingen die je gewoon niet hoort en het zou bij de gemiddelde mens pas opvallen als al die geluiden weg zouden vallen. bij mij niet ik krijg ze allemaal keihard binnen,........en nu heb ik het alleen nog maar over geluid......mama probeert het wel eens , te luisteren, te horen zoals ik en vind het onvoorstelbaar hoeveel achtergrondgeluid er is war je niet eens bij stil staat, maar ik krijg ze met het volume op 10 binnen. en ik kan de volume knop niet omlaag draaien.
en dan heb ik het nog niet over beelden gehad. ik bedoel geen standbeelden maar wat je ziet. dat is ook een heleboel. en maximum overload. daarbij nog geuren en nioet te vergeten gevoel zoals het branden van de zon en en wind hier en daar. dit alles bij elkaar is voor mij niet te doen. vandaar dus dat momenteel in een rolstoel zit. en nee heus niet de hele tijd. ik ga er wel eens uit. tenminste dat is het doel. maar het gaat stap voor stap. na eerst alleen tot de pizza place om een ijsje, waar ik inmiddels vaste klant ben...durf ik nu wat meer aan. dat kwam omdat mama haar mobiel had meegenomen. haar oude mobieltje die ik al camera gebruik. met die camera in mijn handen geklemd was ik even afgeleid van mijn angst voor buiten en begon autoos te filmen en het mooie was dat ik zelf aangaf dat ik verder wou gaan , nog een paar straten verder, hoera wat een victorie!!!! steeds meer steeds verder. nu hebben we het zover opgebouwd dat ik naar city off dance ben geweest,......boem boem boem , ik voelde de muziek in mijn buik!! ik heb daar heel fijn met een windows computer gespeeld. wel was er naderhand een price to pay en ik kreeg een mega tantrum . ik zat erg vol in mijn hoofd. maar dat duurde gelukkig niet langer dan een kwartiertje.
Nu zijn we zo ver dat ik er plezier in schep om bij een druk kruispunt te zitten en te kijken hoe veel haast iedereen heeft. prachtig mooi al die autoos!

ik hoef niet naar een pretpark of andere ingewikkelde dingen. ik geniet op het kruispunt. soms zwaaien of toeteren ze naar me.ik heb er niet zo veel oog voor,. ik zie ook niet hoe ik regelmatig vreemd word aangekeken. dat is niet mijn probleem. ik heb het leuk. ik geniet.