Omdat ik erg veel zin had om te wandelen, en wandelen een woord is dat ik niet kan zeggen, ging ik in de wagen zitten nadat ik mijn schoenen had gepakt. Ik probeerde mijn schoenen aan te doen en zette mijn zonnehoedje op en gebaarde naar mama of ze de riem dicht kon maken van de wagen. Lijkt me duidelijk, ik wil wandelen. Kijk het voordeel van niet kunnen praten is dat mijn mama het erg knap vind als ik dingen op mijn eigen manier duidelijk kan maken, en vaak wordt dit beloond. Dus we gingen wandelen. Ik had al gelijk geluk, want de schouwburg was open, dus vandaag begon de wandeling met schuifdeuren! En prachtige dag.
Na geschoven , gefladderd ,gekropen en gesprongen te hebben gingen we verder. Mama had nog gekeken of de auto die ik gisteren achterliet er nog was, maar die was natuurlijk weg, jammer. We zijn langs de wegen gelopen waar de meeste auto's rijden. Omdat ik het zo leuk vind om naar voorbijrijdende auto's te kijken. tot we een bord zagen waarop stond dat er geen mensen mochten lopen, alleen voor auto's. Dus gingen we over het bolwerk, waar ik een mevrouw met twee honden tegen kwam. ze bleef staan en gaf mij de tijd om naar de honden te kijken, ik durfde ze eerst niet echt aan te raken. Ze waren erg groot. Uiteindelijk deed ik het toch en moest daar erg van giegelen.
We zijn verder naar huis gelopen,
Thuis had ik later op de dag nog een goeie grap uitgehaald. ik wou mijn luier uitdoen. Mama zag het toen ik met de eerste plakker bezig was. ik rende giegelend de keuken in. terwijl ik de plakker verder los trok. Mijn luier viel op de grond. Mama rende me achterna en riep nog niet gaan zitten en greep mijn tshirt vast. Ha dacht ik we spelen pakkertje, leuk spelletje. En ging zitten......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten