slikfoto

Vanmorgen moest ik al om 9 uur in het ziekenhuis zijn voor mijn slikfoto. Mama maakte zich zorgen omdat ze niet zeker wist of mijn sonde erin blijven kon. Als ie er uit moest zou dat betekenen dat hij er gelijk erna moest worden terug in gezet. En dan donserdag a.s. weer eruit, nieuwe erin voor 24 uur , die weer eruit en weer een nieuwe in. Dat zou wel erg veel worden voor een week. En ik vindt het een marteling, die sonde inbrengen. Je snapt haar en mijn opluchting wel toen we een dokter troffen die gelijk inzag dat hij mij niet aan het slikken zou krijgen, dat ik niet dat vieze prutje op comando zou opdrinken. hij zei dat ik er alleen maar een trauma door krijgen zou en dan nog steeds niet geslikt zou hebben. dus de sonde mocht erin blijven en er werd contrastvloeistof in mijn sonde gespoten. ik moest wel huilen want ik snapte er niet al te veel van in dat kamertje met dat grote apparaat en wel drie witte jassen. Mama droeg ook een gekke grote zware blauwe jas. gelukkig was het snel gedaan.
We zijn lekker naar bambini geweest. Daar heb ik een beetje rondgerend en met deuren geklapperd. Voor dat he t itjd was om terug naar huis te gaan ben ik naar buiten gegaan om nics auto eens goed te bekijken. Ze heeft deze auto nog niet zo heel lang en ik moest hem toch eens goed onderzoeken.......
s"Middags kwam corinne op visite. Ze is doof en kan heel goed gebarentaal. Ze gaat mama en mij hoogstwaarschijnlijk gebarenaal leren. Zodat ik ook iets vertellen kan. Want ik heb heel veel te vertellen. Maar op het moment komt het er niet echt uit. Om al die ziekenhuis ellende te vergeten kreeg ik een drumstel, wel leuk maar ik moet er nog even aan wennen, ik heb hem wel even uitgeprobeerd.