I am not defective. I don't need to be repaired. Allow me to be the person I am. There are many traits which make us unique, wonderful, and different. Of course not all these traits are positive, although the ones that are seem to be often overlooked.
26 maart 2008
ergernissen
***kinderen die voor mijn wagen gaan staan als ik me toch al niet helemaal blij voel in een winkel.
***ouders die dat toelaten.
***mensen die drie keer omkijken of vaker als ik geluiden produceer.
***mensen die mij zielig vinden omdat ik niet praten kan.
***mensen die ook gelijk maar denken dat ik stom en dom ben omdat ik niet praten kan.
***kinderen die snel een plek bezet houden bij het computerspel bij de agrimarkt omdat ik dan
niet naast hun kan gaan zitten.
***starende mensen, ja vooral volwassenen, het is logisch dat je kijkt als je een geluid hoort, dat snap ik ook wel. maar staren is weer een beetje te veel van het goede
***mensen die dan ook nog eens zo kijken van zou je zo'n kind niet ....als ik te veel lawaai maak.
***mensen bij de bibliotheek die me aanstaren, en als mama zegt dat ze kijkgeld gaat vragen erg boos kijken.
***kinderen die mij nadoen als ik geluiden maak omdat ik van streek ben.
***hun ouders die dat gewoon lijken te vinden.
***dat die kinderen dan ook nog eens voor mijn neus gaan staan kijken.
mama snapt wel dat soms de indrukken allemaal wat teveel worden en als ik me dan anders dan anders gedraag is dat ok. ze zegt dat ze hebt begrijpt. ze wordt dan wel erg boos op de toeschouwers , maar meer dan opmerking krijgen ze niet uit mama, omdat die kortzichtige mensen het niet waard zij. totdat mama er even genoeg van heeft en dan laat ze dat ook wel weten. vandaag heeft ze er genoeg van.
zoals bij de bieb. ik vind de bieb niet bijzonder leuk en wordt er ook vaak vervelend. we zijn nu al een tijdje daarom niet bij de bieb geweest, maar vandaag gingen we het proberen. het ging dus helemaal mis. ik was helemaal uit mijn doen. niet leuk dus. zeker niet als er een imitatie ploeg rondloopt en de moeder van dat stelletje ook nog eens even mij onderzoekend gaat bekijken.
mama had om kijkgeld gevraagd. dan waren er ook nogvan die irrietante mensen die eens even heel goed moesten kijken naar waar dat geluid vandaan kwam en toen ook niet meer stoppen konden met kijken. mama vroeg of ze nog nooit een autist in aktie hadden gezien. nu dus wel dan.
het gaat een hele tijd goed hoor dan zien we het niet eens . die blikken en zo. maar soms is het genoeg. kijk lekker naar je eigen.
maar de vraag blijft waar zijn al die anderen? nu is er aan mij niet direct veel te zien. dat weet ik. het spektakel begint als ik geluid maak. of dat nu blij is of van streek. het effect blijft wel een beetje hetzelfde. starende blikken. blah blah achter mijn rug.
wat we wel kunnen waarderen is als ze gewoon naar ons toekomen en vragen joh waarom is dat zo. no problem. krijg je een vriendelijk antwoord. maar die blikken en dat gestaar. wat moet ik dan thuis blijven, zodat niemand "LAST"van mij heeft? zo stil mogelijk blijven zitten als ik dan eens naar buiten ga? vooral niet fladderen of andere bewegingen maken? niet uitbundig blij zijn en gillen van de lach? niet huilen of gillen als ik van streek ben? me verstoppen omdat ik niet geaccepteerd wordt zaols ik ben? dat brengt me weer terug bij die vraag waar zitten julie allemaal? al die andere mensen die anders zijn dan andere mensen. hebben jullie je wel verstopt?
laat ik dit nu voor eens en altijd uit de wereld helpen. we hebben allemaal recht om te zijn wat we zijn. en ik ben ik. kai, kyano , koekie. wat dan ook een leuke meestal vrolijke jongen. en ik weiger me te verstoppen omdat julie het niet aankunnen. learn to live with it. en als je er niet tegen kunt jammer dan. ik fladder wanneer ik dat wil en gil als ik lol heb. gewoon omdat dat is wat ik doe. en ik ga er niet mee stoppen omdat starende mensen dat storend vinden.
anyway , na de bieb gingen we bij bart een auto halen. die had ik in d folder gezien en voor het eerst heb ik daadwerkelijk gevraagd aan mama of ik de auto uit de folder hebben mocht. door met de folder in de wagen te gaan zitten en de auto aan te wijzen en baba te zeggen. uiteraard gingen we dus naar bart. we zijn ook naar appie geweest. daar heeft mama mijn auto , die ik al uitgpakt had door de winkelpoortjes laten rijden. hilarisch. mama op haar knie-en autootjes door de klappoortjes van appie aan het rijden. het winkelend publiek liep eromheen. ik had hele grote pret. harde pret ook. we hebben ook wortels gekocht waarvan ik er een paar in het water mocht gooien. we hadden geen brood en ik gooi zo graag..........plons weer een wortel.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten