SI

afgeloepn woensdag zijn we begonnen met sensorische integratie therapie.
ik vondt het niet leuk dat er een tassendame kwam. en moest wat huilen. al gauw was mijn interesse gewekt door een doos die ze had meegenomen met allerlei blaasspeelgoed. ik mocht het uitproberen. de mevrouw vondt ik erg aardig en al snel had ik er wel wat vertrouwen in. ze heeft ook borsteltherapie geintroduceerd en dat doet mama nu 6 keer per dag. ik heb bellengeblaasd en de dame heeft mij ingesmeerd met scheerschuim. ik liet dat gewoon toe en meer dan dat ik vond het nog leuk ook! ik kreeg ook een vestje aan met gewichtjes dat vond ik wat minder. mama heeft op aanraden van de dame een soort zwaarte deken gemaakt. gevuld met rijst. om te zien of ik dan beter slaap.het lijkt wel te helpen , maar niet elke nacht.
het borstelen vind ik meestal erg leuk en vraag vaak om meer. soms wil ik het niet en dan probeert mama het na een half uurtje nog eens. dan lukt het meestal wel. mama vind dat het positieve uitwerking heeft. hoe dan? (ik stond deze week weer vrolijk boven op het aanrecht, dat heb ik al heel lang niet gedaan!)dat weet ze niet maar gewoon over de hele dag genomen heb ik wat minder fustratie enzo.
zondag ben ik helemaal zelf naar de stad gelopen. zonder wagen. het was best ver, maar ik heb het prima gedaan. voordat we bij de hema aankwamen, het doel van de wandeling zag ik op het hoekje van de langedleft een straatmuzikant. als je regelmatig in de binnenstad van middelburg komt weet je precies wie ik bedoel als ik het heb over die dansende springende gitaarspelende zingende man. ik heb er regelamtig in mijn wagentje bij gekeken. maar nu was ik dus zonder wagentje wat mij erg veel vrijheid geeft. en daar maakte ik dan ook gebruik van. ik zag de man en rende erheen en trok aan zijn arm zodat hij moest stoppen met de muziek. hij schrok er geloof ik nogal van en vroeg waarom ik dat deed. mama pakte me bij de hand en nam me mee en papa gaf de man geld op zijn gitaarhoes ofzoiets. toen we om de hoek waren moest mama erg lachen. ik ook. we gingnen naar de hema. kip eten. lekker ik at weer twee porties. hierna gingen we naar de xenos want mama moest gordijn hebben voor mijn prikkelvrije ruimte. we kwamen weer langs de springende man. dit keer hileden mama en papa mij stevig mij de hand. ik moest erg lachen om de grap die ik eerder uitgehaald had.
zelfs savonds in bed toen ik wakker was en mama de dag met mij doornam moest ik er zo erg om lachen dat ik helemaal de slappe lach kreeg.

het valt mama op dat ik zoveel hoofdpijn heb momenteel wel elke dag , dit was al voor de senso therapie. mama houd een dagboekje bij en neemt dit mee naar het ziekenhuis.