I am not defective. I don't need to be repaired. Allow me to be the person I am. There are many traits which make us unique, wonderful, and different. Of course not all these traits are positive, although the ones that are seem to be often overlooked.
30 december 2011
weer naar huis
het was geweldig leuk in florida. ik heb een hele leuke neef ontmoet en een net zo leuke nicht. ik kreeg van mijn grote nicht een hele mooie cars mcqueen auto met afstands bediening, supermooi. ik wil er nog even niet mee spelen maar er was ook zoveel te zien. ik let wel op dat de auto ook ingeppakt word en mijn mooie t-shirt dat kan verkleuren in de zon. mama en papa hebben de koffers al klaar. we gaan naar huis. ik wil liever blijven. het is heerlijk weer in florida en mijn oma is echt superlief. en de poes speelt zo gezellig met mij, de poes is het daar niet mee eens. maar zo zie ik het nog steeds niet. mijn nicht ging gister naar huis en mijn grote neef vanmorgen. wij gaan dus vanmiddag. ik zie wel tegen de vliegreis op. ons vliegtuig vertrekt na 4-en. oma brengt ons met de auto. de auto vind ik erg mooi. wit en groot. oma wil graag zelf sturen, dus ik ga achterin zitten. daar kan ik alles goed zien. de zon schijnt en het lijkt wel zomer. toch is het winter......we komen aan op tampa airport. het gaat hier heel wat anders als op schiphol. het inchecken gaat heel snel. ik help mee en druk allerlei knopjes in. er is geen rij , dat is fijn. we kunnen al gelijk bij de ingang de koffers afgeven. handbagage nemen we mee en ik zit in mijn wagentje. net als de andere keren mogen we voorin de rij gaan staan bij de lopende band en de customs clearance of hoe dat ook heet. we worden goed nageken. mijn wagen word onderzocht op explosieven en ook mijn handen worden met een soort plakkertje gedept, waarna het plakkertje in een computer gaat, om te zien of ik geen bom heb gemaakt. mijn handen worden goed gekeurd en mijn wagen ook. gelukkig maar. mijn schoenen moeten uit en ik wordt gefouilleerd. net als iedereen. mama blijft bij mij en papa let op de bagage die ook grondig bekeken word. mama heeft een grote en een kleine tas. in de grote tas zit mijn medicatie. in de kleine tas wat cremetjes en kaugom , spelletje boekje pen. bezigheidjes voor de reis. deze bezigheidjes tas trekt de aandacht en word volledig doorgekekem. potjes creme moeten open en er word zelfs ingeroerd. de kauwom word uit de verpakking gehaald en het is heel vreemd allemaal. de tas met medicatie word genegeerd. beter zo.we zijn klaar en mogen verder. we lopen een paar rondjes door de hal . dan blijf ik rustig en kalm , tot het boarden begint. en heel fijn mogen we weer voorin de rij en zitten we als eersten in het vliegtuig. rustiger voor mij! mensen lopen naar hun stoelen , tassen worden achter deurtjes gezet. als iedereen zit worden er veiligheidsinstructies omgeroepen. ik ga onder mijn dekentje. vliegen vind ik niet eng, maar het duurt zo laaaaaaang. ik kijk graag naar buiten en zie alles kleiner en kleiner worden. dat is leuk. ik ben moe. in philly moeten we weer overstappen. onze koffers worden vanzelf gedaan dit keer. vorige keer in philly moesten we het zelf doen. nu dus niet. het gaat zo wat sneller. we gaan in het volgende vliegtuid nadat we wat typisch amerikaanse dingen hebben gegeten. sausage pizza en wat dingen van dunkin donuts. als mama suiker in haar koffie doet en dus twee tellen kijkt of de suiker wel in de kop gaat en niet ernaast zie ik mijn kans schoon en ren weg. voordat ik drie stappen heb gezet heeft mama het in de gaten ,het is een leuk spel. weer terug in de buggy waar ik inzit omdat het zo erg druk in de luchthaven en het al snel te veel voor me is. we gaan naar het vliegtuig, waar we weer niet echt in de rij hoeven te staan en we als eerste in het vliegtuig mogen. dat is erg fijn. dat scheelt een hoop stress voor mij. we zoeken onze stoelen op en ik kruip weer onder mijn dekentje. het is inmiddels aan het schemeren en als we vliegen zie ik alle lichtjes van philly en het is prachtig mooi. ik kijk ernaar tot we boven de wolken zijn. ik krijg mijn medicatie en binnen no time lig ik heerlijk te slapen met mijn hoofd op mama. dat ze eten brengen en dat er een film wordt vertoond heb ik niet in de gaten. ik slaap heerlijk. we hebben bijna geen turbulentie dus ik slaap fijn door. twee uur voordat we landen word ik wakker en mama tekent klokken voor mij zodat ik weet wanneer we gaan landen. ik vind vliegen altijd zoooooo lang duren. de getekende klokken geven me zekerheid en het gaat allemaal zoveel beter dan de heenreis. als we ooit weer gaan vliegen zegt mama nemen we een nachtvlucht. veel fijner voor mij. en dat is zo. ik heb er bijna geen last van.ik ben blij als we landen. we halen de koffers van de leuke lopende band af. en gaan op zoek naar de taxi die als het goed is al op ons staat te wachten. weer die mooie gele new york taxi. ik vind dit het mooiste van de reis. ik geniet van de rit. het regent het is koud. in florida was het net zomer. hoewel het daar ook winter was.....we zijn weer thuis.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten