winter

we gaan op pad. eerst naar macdonalds. dat is feest!! dat vind ik leuk. macdonalds is de enige plek waar ik wel eet. we gaan weer met de grote witte auto, dat is ook al een feest. we rijden rond en zien op elke straat hoek een macdonalds. er zijn er veel! we stoppen er bij een en ik ben helemaal blij. het gaat hier bioj mac een beetje anders als het in nederland gaat. je koopt bijvoorbeeld een lege beker voor je koffie of cola of wat voor drankje dan ook. je krijgt werkelijk een lege beker. die mag je bij een automaat zelf vullen. zo vaak als je wilt!! ik heb geen zin om te drinken, het is aan mij dus niet besteed, maar wel leuk om te zien het vullen! ik krijg een lekkere happy meal, dat is dan weer wel een beetje hetzelfde met kipnuggets. ik eet het allemaal op, de frietjes ook. nu gaan we naar winter de dolfijn in clearwater marine aquarium.
we moeten de auto een eind verder parkeren omdat het er erg druk is. we lopen naar het aquarium. er staat een enorme rij met mensen die allemaal naar binnen willen. ik word er niet blij van. mama spreekt een man aan die dingen omroept en vraagt of we de rij mogen skippen wegens mijn autisme. hoera het mag. toch moeten we wachten tot de twee groepjes mensen voor ons kaartjes hebben gekocht. ook al gaat het snel, en staan we niet in de inmens lange rij, toch heeft die lange rij al invloed op me gehad en nog voordat de kaartjes gekocht zijn ben ik totaal overprikkeld en binnen no time wurm ik mezelf uit de wandelwagen waar ik inzit om het makkellijker voor mij te maken en lig ik op de grond. en ben van plan om daar te blijven liggen. ik gil en vecht tegen mama en papa die mij terug in de wagen proberen te krijgen. uiteindelijk lukt het en verlies ik de strijd. ik zit weer in de wagen. de riem sluiting heb ik al snel weer los en even later als we bijna binnen zijn ben ik weer uit de wagen en lig ik op de grond. ik word er weer in gehezen en mama gebruikt nu haar trui om me vast te maken in de wagen. ik kan er nu moeilijker uit maar krijg het toch nog twee keer voor elkaar. ik ben uitgeput. toch komt eer een grote glimlach op mijn gezicht als ik de dolfijnen zie die mama chabelita noemt. ik vind ze prachtig. maar door de drukte krijg ik het toch weer moeilijk. we breken ook dit uitje vervroegd af omdat ik erg overprikkeld ben met alle gevolgen vandien. ik kalmeer iets als mama zegt dat we gaan. we lopen terug naar de auto, en gaan nog even langs de treinenwinkel. mama heeft beloofd dat we zouden kijken of ze hier onderdelen hebben om mij rails van gordon te maken die onlangs in de fik ging. ik wil niet in de treinenwinkel. met papa blijf ik in de auto wachten. heel jammer hebben ze niet de versnelling van bachmann op voorrraad en weet de dame van de winkel ons te vertellen dat bachmann mionder goed is als marklin. maar ja marklin heeft geen thomas........dus bachmann is wat we willen hebben. dan maar online bestellen, besluiten we.
we gaan nog even ion de walmart kijken. als je in amerika bent moet je dat toch gezien hebben........ik ga ook naar binnen en ga zonder wagentje. het gaat heel goed. ik loop en kijk rond en heb geen problemen met de winkel. het is er erg groot en ruim. na een half uur ben ik wel klaar en begin mijn schoenen uit te doen. de tekenen zijn duidelijk en voordat ik weer totaal flip gaan we naar de auto. we gaan naar het huis van oma. ik vind dat een goed plan. ondertussen ben ik niet meer bang voor de poes en vind het zelfs erg leuk om de poes te knijpen. de poes vind dat niet zo leuk en reageerd door naar me te blazen. ik vind deze reactie prachtig en maak er een spel van. de poes in nu niet zo blij met mij en rent weg. ik vind het een erg leuk spel. ik begrijp niet dat de poes dan pijn heeft. ama sluit uiteindelijk de poes op in de slaapkamer, zodat die arme poes niet helemaal overstressed raakt. ik ga met mijn treinen spelen. en houd de deur met daarachter meg de poes goed in de gaten. .........