stichting kai

mama heeft de voorlopige site stichting kai op het web gezet.

op school

op school vindt ik de computer het mooist. ik ga er ook elke dag kijken. ik vindt het jammer dat alleen de kinderen die de hulp zijn er mee mogen. maar ik ga er dan vaak achter staan en kijk mee. eigenlijk moet ik een werkje ofzo gaan doen of een puzzeltje. maar dat vindt ik niet helemaal boeiend. ook vind ik het altijd erg leuk als we voor het drinken de bekers tellen. als dat een keer niet gebeurt ben ik even de weg kwijt.maar echt van streek raak ik niet.

warm

het was best warm op de boulevard. we gingen er met de bus heen. de bus vind ik nog altijd erg leuk. de deuren worden elke rit interessanter en ik blijf er steeds meer bij treuzelen.
het was dus best warm en druk ook want er was een markt. we zijn er overheen gelopen en ik heb me heel goed gehouden in al die drukte. echt boeiend vond ik die markt niet maar aan het eind was me een ijsje beloofd dus ik stapte goed door. maar het was zooo druk bij de ijskraam dat mama er de kriebles van kreeg alleen al bij de gedachte met mij in die rij te gaan staan. dus moest het ijsje even wachten tot we een rustiger plek zouden vinden. dat vond ik ok. en ik liep netjes mee voorbij de ijstent. ik hou toch al niet van in de rij staan. en wachten is ook niet echt een hobbie van me. we liepen naar de midgetgolf baan en kwamen onderweg nog een oom en nichtjes tegen. wel leuk. en na even een babbeltje en een handje schudden liepen we verder. al gauw waren we bij de midgetgolf baan. ik mocht een ijsje. lekker. ik nam een paar hapjes en had al gauw genoeg. en spuugde toen op tafel mijn ijs uit. van mama kreeg ik een servetje en ik heb het netjes zelf weer opgeruimd. er stond een leuke auto waar ik mee mocht spelen. terwijl mama en papa de koffie opdronken. ook zag ik nog een vlieg die ik uitschold voor bij. maar dat kon de vlieg niet storen want hij bleef rustig zitten waar hij zat.

alweer ziekenhuis

weer naar het ziekenhuis. mama moest voor een onderzoekje. ze had me verteld dat het niet voor mij was. maar toch geeft het ziekenhuis me nog altijd de kriebles. ook al weet ik dat het niet voor mij is. ik was in de wachtruimte dan ook niet helemaal op mijn gemak en heb flink kabaal gemaakt. we gingen nog even wandelen erna en ik ben lelijk gevallen. eerst reageerde ik er niet zo op maar die flinke schaaf op mijn elleboog bleef maar branden en uiteindelijk heb ik even gehuild en een paar keer au gezegd. au au . het deed dan ook akelig zeer. al snel was ik het vergeeten en heb fijn met mijn knikkerbaan gespeeld en letters in de kaas gemaakt.

Spraakcomputer

Toen ik di op school was kwam de dame van de spraakcomputer het apparaat ophalen. we hadden een langere proefperiode aangevraagd maar de verzekering vond dat lariekoek..ja of nee. niet iets langer uitpreberen, dat zijn de regels. achteraf was dat niet zo erg. want de kmd dame vondt dat ik uitzonderlijk goed met het apparaat uit de voeten kon en had nog niet meegemaakt in al de jaren dat moeders er zelf plaatjes in programeren in de proefperiode, (bij het apparaat hoort 2 dagdelen instructie) en ook nog niet had meegemaakt en daar was mama erg trots op dat een gebruiker er zo snel er zo snel mee kon comuniceren. op school gebruik ik hem niet zo goed als thuis en onderweg maar daar gaan we aan werken. ik krijg een nieuwere verbeterde versie over een paar weken als alle papieronzin geregeld is. ik hoop dat dat snel gaat!!

kno

vandaag moest ik naar de kno. in vlissingen. het ging allemaal goed onderweg. ik wist waar we heengingen en wat er ging gebeuren. ze zouden in het ziekenhuis naar mijn oren kijken. ik werd wel wat kriebelig toen we moesten wachten op onze beurt in het ziekenhuis. en liet luid van mij horen wat verbaasde blikken opwekte bij de andere wachtenden. vooral toen ik op de grond ging liggen en mezelf was. eerst moesten we bij de assistente die mama vragen stelde maar omdat ik zo van streek was niet in mijn oren of keel kee. toen terug de wachtkamer in waar ik erg van streek raakte omdat we nog moesten wachten. gelukkig niet al te lang. toen mochten we naar de dokter zelf. ook deze stelde vragen en wilde weten wat er was. ik was even afgeleid door een paar autoos die in de vensterbank stonden en een kast met schuifdeuren. ook deze arts keek niet in mijn oren gelukkig en besloot maar gewoon mijn neusamandel operatief te gaan verwijderen en dan gelijk als ik onder narcose ben mijn oren te bekijken en eventueel buisjes te plaatsen. we waren nu klaar. gelukkig maar.

bij

vanmiddag heb ik lekker in de tuin gespeeld. er vloog een bij. ik weet dat je daar voor moet uitkijken. au zei ik. BIJ zei mama.
ik spelde B I J . wat heel bijzonder is want ik heb geen picto van een bij en ik heb ook nergens thuis het woord bij geschreven staan.
ik kan ijs zeggen en ik kan ijs spellen. maar het woord bij is nieuw.
en ik heb het zo uit mijn hoofd gespeld. en toen mama vroeg of ik het kon opschrijven met een krijtje deed ik dat. b i j .
de dames en heren deskundigen zeggen dat ik woordbeeldherkenning kan. dat ik woorden die ik vaak zie kan onthouden , zoals pickwick en philips en banaan en ijs. ijs zie je overal. en ik heb banaan ook op een picto. mama is het daar niet mee eens. zei vindt dat ik de woorden wel kan lezen als aparte letters. als dingen die zijn opgebouwd uit letters. hun vinden dat ik de woorden zie als een geheel. als een symbool.(letters zijn toch symbolen?)
maar als ik nu het woord bij zonder het gezien heb , alleen gehoord. toch kan spellen en kan schrijven.......dan heb ik toch nu bewezen dat ik meer kan als woordbeeld herkenning?