mama belt met het bestuur. heel eluk en gezellig en ze weten helemaal niks af van de hele kwestie. een afspraak , ja dat kan dinsdag , ik bel de tijd nog door. dus afwachten. mama wil dat ik naar die school ga. dat ze nu nee zeggen is omdat ze gewoon wat kortzichtig zijn. omdat ik toch met een eigen begleider kom waar ik zeker in het begin meer mee te maken heb,kunnen de juffen aan mij wennen , en dan zien ze dat ik eigenlijk helemaal niet zo moeilijk ben. ze hebben nee gezegd voordat ze mij gezien hebben , nee gezegd tegen mijn autisme dus. en dat is hun foutje.
autime is nog helemaal niet zo stom. ik veroodeel mensen niet en ik heb geen vooroordelen. ik heb nietvan die materialistische neiginkjes die veel normale mensen dus wel hebben. ik ben tevreden. en ok ik doe wel eens anders . maar anders is niet fout. anders is anders. fout is iemand weigeren om zijn / haar handicap. trouwens mama ziet het niet als handicap. dat is meer een woord dat in de gesprekken terug blijft komen of nog zo'n prachtig woord beperking. Het is en blijft een feit dat niemand in mijn hoofd kan kijken en niemand weet hoe slim ik ben en wat ik denk en wat ik kan.
wie zegt dat autisme een handicap is, dat is pas sinds niet zo erg lang hoor, vroeger dachten ze dat wij elfenkinderen waren en ook dat autisme iets was dat kwam door slechte moeders, de zg ijkast moeders.
er zijn wel benamingen verandert en dat soort onzin ,maar de hokjes mentaliteit blijft dus wel. maar zoals mijn mama zegt er zijn geen problemen , maar het zijn uitdagingen. Enne we zijn klaar voor de strijd. en drie maalraaien wie er wint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten