vandaag hoefde ik niet naar school. ik mocht lekker thuis blijven. gezellig. mama zei dat er een mevrouw of meneer zou komen die de go talk spraakcomputer zou komen ophalen. mooi zo. ik wou dat ding nooit echt gebruiken en protesteerde als hij uit de kast kwam. ik heb er toen hij nieuw was wel even mee gespeeld, maar nooit echt gebruikt op de manier dat hij bedoeld was. als mama hem geprogrameerd had , en met een toestencode op slot had gezet, gebruikte ik dezelfde toestencode om het apparaat te onprogrameren en er een beetje mee te spelen. het was wel een tijdje leuk om mijn eigen stem ermee op te nemen en dan weer af te spelen. maar het apparaat was te simpel om mij echt te boeien.
het apparaat dat ik het liefst in de kast had mocht er vandaag uit en stond klaar voor de mevrouw om hem mee te nemen. ik zou een ander apparaat krijgen.
ik tolereerde het apparaat in een hoekje van de kamer. de bel ging om iets voor half een. een aardige mevrouw kwam binnen met een berg tassen. ik gaf de mevrouw de go talk en vond ook maar dat ze gelijk met haar tassen de deur weer uit kon. al die tassen vondt ik verontrustend. je weet nooit wat voor enge apparaten mevrouwen aan de deur kunnen binnendragen in al die tassen. ik kan me thuiszorg die de neussonde kwam verwisselen aan huis nog erg ggoed herinneren en heb daarom een hevige afkeer van onbekende mevrouwen aan de deur. ik raakte dan ook behoorlijk in paniek toen de mevrouw niet weg ging maar bleef en thee kreeg. tot overmaat van ramp ging de bel nog een keer en kwam er een tweede mevrouw binnen. ook zij bleef thee drinken. terwijl mama de thee voor de tweede dame ging halen vroeg mama of ik de mensen een koekje wilde geven, dat deed ik netjes , en hoopte dat ze snel het koekje zouden opeten en dan weer weg zouden gaan. ik maakte een paar keer het gebaar voor auto. zo van stap maar in en ga maar weg. maar dat mocht niet baten. ik moest erg huilen en was van streek. de eerste dame met al die tassen haalde een plaatjes apparaat uit haar tas en gaf het mij. ik drukte wat op de knoppen en had al snel in de gaten dat er achter een van de menuus een auto zat en bleef erop drukken. auto rijden weg. doeeeeeeeeei. ze haalde nog een apparaat uit haar tas dit keer een ingewikkelder ding waarmee ik zelf woorden maken kon. net als op de laptop. wel een mooi ding maar ja die dames zaten me flink in de weg en ik bleef flink huilen. mama zei dat ze niks zouden doen maar ik was te erg van streek om er op te reageren. ik typte albert heijn en wat andere dingen en vreemde woorden en cijfer combinaties. wel leuk maar ja nog steeds die dames he. de go talk heeft ze neit mee genomen. wel is er afgesproken dat ik het apparaat de touchy mini een paar weken mag uitproberen. mama moet dan wat pictoos die ik gebruik en andere symbolen en plaatjes naar de dame mailen, die ze dan in de touchy gaat zetten. klaar . ze ging weg. nu was er nog een. de ergotherapeute. mama maakt nog een afspraak met de ergodame voor volgende week. dan krijg ik ergotherapie. druk en sensorische integratie. na het afspreken van data en tijd ging ook zie weg. ik was nog erg van streek en heb ook toen de dames weg waren flink gegild. ik was erg van streek en had er ook hoofdpijn van gekregen. mama vroeg of ik last had van hoofdpijn , wat ik positief beantwoorde. vroeg toen of ik wilde dat ze het zou maken. weer positief geantwoord. ik kreeg een paracetamolletje. de hoofdpijn zakte. ik was door alle comotie erg moe en heb thomas de trein gekeken.
mama probeert een video van mij te maken zodat ze mijn thuisgedrag op school kan laten zien waar ze het gaan verglijken met mijn schoolgedrag. dit is erg moeilijk omdat ik erg afgeleid ben telkens als mama een filmpje probeert te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten