12 december 2009

naar de stad





op het moment heb i niet zo veel zin om naar buiten te gaan. eigenlijk al een hele tijd heb ik er helemaal geen zin in. ik ben hevig overprikkeld. het word me allemaal teveel. al die geluiden en indrukken. maar zo af en toe gaan we dan dus wel even naar de stad lopen. mama beperkt het dan tot het halen van een dvd-tje van thomas. daarvoor kijk ik in drie speelgoed winkels goed rond naar eentje die ik nog niet heb. daar zoek ik actief in mee. ik kijk goed en als ik er geen vinden kan dan wil ik naar de volgende speelgoed winkel en soms ook even kijken of blokker een thomas heeft staan. ik begin dan mijn wandeling met het kopen van een kipcorn. die vindt ik op het moment erg lekker. bij het smulhoekje. nu zag ik daar ook van die oranje dingen liggen kroket zei mama wijs. ja dat zal wel ik vind de kleur mooi . en ik wees ernaar , en nog eens. mama zei als die gebakken is dan is ie niet meer zo mooi oranje. dat zal wel dacht ik en wees ernaar . die wil ik . en het voordeel van een eetprobleem is dat mensen willen dat je toch maar wel iets eet . en dus ging de mooie oranje kroket het hete vet in. inderdaad bleef ie niet zo mooi oranje maar ik was er wel blij mee en heb de kroket en de kipcorn de hele weg goed vastgehouden. in de winkel mocht ik de kroket en de kipcorn niet vasthouden. ze verdwenen in de tas van mama. dat vond ik dus echt niet leuk. ik wilde ze niet in de tas doen. mama legde uit dat we anders de winkel niet inkonden en dat ik ze als we de winkel uitgingen heus wel terug zou krijgen. met tegenzin dus gaf ik de kroket en de kipcorn. we waren snel de winkel weer uit . ik had heel vlug gecheckt en zag geen thomas. dit herhaalde zich in de tweede winkel. de derde winkel had heel veel thomas en het was moeilijk om te kiezen. ik had twee mooie gezien, maar we gingen er om een . dat was erg lastig. ik heb een paar keer bij de kassa gestaan en ben weer teruggelopen naar het rek om de thomas om te ruilen. uiteindelijk had ik mijn keus gemaakt. hoera we konden weer naar huis. ik wilde persee niet langs eyewish lopen. vroeger liep ik er graag even naar binnen maar nu wil ik de winkel niet meer zien en weiger een stap in die richting te zetten. dus nemen we een omweggetje.
een simpel wandelingetje naar de stad is heel gecompliceert. we moeten langs die kant erheen en langs de kaai terug. dan bij het bruggetje met het stoplicht oversteken en dan alle nummerborden lezen. er is een tijd geweest dat mama alle verkeersborden aantikte voor mij anders wilde ik niet verer lopen. nu lezen we hardop de nummerplaten. sommige raak ik aan en dan volg ik de letters en cijfer met mijn vingers. een kort wandelingetje duurt dan best lang. maar ik lach wel enzo hoor als ik buiten ben. vooral als mama liedjes voor me fluit en zingt. dan is het wel gezellig buiten.

Geen opmerkingen: