het gaat nu best goed met mijn medicijn. ik ben er al erg aan gewend, en helemaal niet suffig. ik ben vrolijk, erg vrolijk, soms boos.erg boos of ongeduldig. dat is goed want wat mama vooral niet wil is dat ik emotieloos rondloop. ik ben ook nog ondeugend en heb energie voor bergen schuurkenstreken. ik verf graag op de juf, en moet daar erg om lachen. uiteraard heb ik nog wel moeilijke momenten. maar ze zijn wat meer tuurbaar. mama vindt het heeeee vervelend dat de medicijnen nodig zijn,maar ze ziet er wel wat voordelen in.ik krijg dan ook maar een half pilletje terwijl ik er drie per keer mag. dat valt dan nog best mee.voorheen was ik als ik een woedeaanval had niet te stoppen. nu ben ik met wat kunst en vliegwerk af te leiden. als je op tijd de eerste tekenen van fustratie herkent. maar het komt alsnog tot een woede aanval als hier niet op gereageerd wordt.een groot nadeel van het medicijn is dat je er van aan komt.