dansles

al een tijdje was mama op zoek naar een buitenschoolse activiteit voor mij en we hebben een leuke gevonden. expressieve dans van de kunsteducatie. we hadden gebeld en om de verassing voor de mensen daar niet al te groot te maken had mama ze al iets verteld over mijn gave "autisme" en dat bleek geen obstakel te zijn om het eens gaan te proberen. woensdag middag zouden we gaan. dat vond ik best spannend want ik wist niet echt wat ik daar verwachten kon.....het was niet echt ver, een kwatiertje lopen maar. ik had niet veel xzin om te fietesen en het was wel lekker wandelweer. we hadden even moeite de juiste deur te vinden want de kunsteducatie heeft veel ingangen. maar uiteiendelijk hadden we de juiste deur gevonden, ze waren al wel begonnen maar dat was niet echt een probleem want echt meedoen met de les deed ik nog niet echt. ik heb wel genoten van de muziek. ik werd er erg vrolijk van. al die dansenden meisjes. ik was de enige dansende dude, maar dat kon mijn pret niet drukken. dat de danseresjes wat onwennig op mij reageerden dat was gewoon wel logisch. ik ben niet bepaald doorsnee. dat komt wel. het was erg leuk . de juf toverde een grote marrionet vogel tevoorschijn en wij mochten dan gaan dansen als een marrionet. toen vertelde de juf dat de vogel stokjes had gegeten en een stokvogel geworden was en we mochten dat ook in een dans uitbeelden. springen , draaien heel leuk en vrolijk. hele grote spiegels langs de wand. ik heb mezelf heel goed bekeken, heel leuk en ik heb gezegd dat ik nog wel een keer wil. het was een hele vrolijke dansles.