vakantie dus

en toen was het vakantie. ik vindt het heerlijk! geen strees van school en ik ben helemaal vrolijk en ontspannen.
mama had afgelopen vrijdag nieuwe pictoos opgehangen. van woorden als voor op tussen omhoog boven omlaag beneden in ect. ik heb ze vrijdag bekeken en zaterdag gevraagd wat ze betekenen. ik vroeg of mama ze wou voorlezen en spellen. zondag heb ik ze helemaal uit mezelf gebruikt. zonder uitleg of wat dan ook. ik was met mijn laprop aan het spelen en je kent vast die windows screesaver, die vind ik erg mooi, het windows logo springt dan alle kanten op. omhoog enzo. ik ben uit eigen beweging naar de picto muur gegaan en heb de juiste pictoos erbij gezocht. ik heb lol in het gebruiken van pictoos. en ik gebruik ze dan ook met het grootste gemak, thuis.
zondag kwam papa op visite en heb ik met papa gespeeld.
maandag heb ik een dag lekker niks gedaan het is tenslotte vakantie. niks buiten de deur bedoel ik dan. ik heb fijn met mama gespeeld en van grote kartonnen dozen hebben we autoos gemaakt waar we zelf in kunnne zitten. we hebben het opel logo eropgetekend en ik heb net als of gestuurd. tinki winki en lala hebben ook mee gereden. ik heb ook ge windoosd en letters gestempeld.
dinsdag hebben we bij appie ij gehaald en ik heb heel goed boodschappen gedaan. ook heb ik met pictoos bezig geweest en toen ik mijn gele vw autootje wou hebben en hem niet kon vinden heb ik mijn gele blokje van hout gepakt, maar mama snapte het niet direct en toen heb ik daar bij mijn roze barbie auto gepakt die ook een volkswagen is. gelukkig snapte ze het toen wel.
ik heb kip gebakken en gekookte eieren gegeten. alleen het wit. het geel vindt ik smerig.
ik begrijp dat eieren gekookt moeten worden maar het wachten vindt ik niet altijd leuk.
met de laptop heb ik ook nog thomas de trein filmpjes gekeken van de dvd die we bij appie gekocht hadden. normaal houdt ik van kinderfilmpjes kijken maar nu heb ik heel relaxed gegeken. ik heb niet veel op de stoel gewiebeld want hoe leuk dat ook is ik was er eerder vandaag lelijk afgedonderd en dat deed nogal pijn.

ergotherapie

vrijdagmiddag kwam de dame van ergo dus aan huis. kijken of ik wel slim genoeg ben om een spraakcomputer te gebruiken, enzo. mama dacht dat ze er nog een harde dobber aan zou krijgen. een vreemde dame in huis en ik die dan mezelf niet ben en me afzonder en niet doe wat ik normaal doe en vaak eigenlijk niks doe behalve me afzonderen. het viel allemaal reuze mee. ik ging mee de deur open doen toen de bel ging. en was niet erg verontrust, de dame ging zitten op de bank met een kopje honingbos thee. ze vertelde de mij toen ik nieuwsgierig naar haar keek dat ze naar mij kwam kijken. ik voelde toen wel een buitje hangen en gaf mama de picto van de hema. zo van weet je wat mam laat die dame haar thee maar opdrinken dan gaan wij gezellig naar de hema, kip eten. die dame kan best alleen haar thee opdrinken. die kan dat best zonder ons.....mama zei dat we niet nu naar de hema gingen maar dat we straks wel konden gaan. nou ja ok dan ga ik wel iets anders doen. ik ging in het voormalige son-rise ruimte zitten waar nu de eettafel staat. op de eettafel stond de compaq laptop, waar ik voor de dame kwam om had gevraagd door compaq te stempelen op mijn magnetische stempelbord. sinds woensdag middag mag ik met de laptop spelen. er zitten een paar leuke programmas voor mij op waar ik later meer over vertel. de dame praate over hoe ik comuniceer en wat de vraag is. al snel was de conclusie dat ik dus aan een uitgebreidere spraakcomputer toe ben en met name die ene waar mama het eerder over had of nog een uitgebreidere want ondaks mijn verstoptechniek had de dame toch mijn mogelijkheden ontdekt. het gesprek van mama en de dame ging door over sensorische integratie, mijn niet willen drinken en mijn spraak en de huidige behandeling van logopedie. in het kort was de conclusie. dat het uitlokken van spraak nog helemaal niet aan de orde is. ik heb alle tekeken van overgevoeiligheid zowel in mijn mond als de rest van mijn lichaam. het vragen om druk hoort daar bij evenals het bijten in objecten toen ik nog wel at en dronk. ik zocht daarmee een soort van druk op mijn tanden. ik vraag nog regelmatig om druk op bv mijn hoofd , ribben en buik. maar het bijten doe ik niet meer op die manier. dat hangt samen met niet drinken. en het langdurig gebruik van een sonde heeft daar negatief aan bijgedragen. haar visie is dat ik moet gaan bellenblazen, door een rietje zuigen, en spelenderwijs met mijn mondmotoriek gestimuleerd moet worden. niet afgedwongen klanken zeggen. want bij logo die ik nu heb werk ik niet mee en ik moet dan oa klanken produceren om acties te laten gebeuren die me helemaal niet boeien zoals het neerleggen van een puzzelstukje door de therapeut. boeiend. ..gaan we nog iets doen wat ik wel leuk vind? de ergodame vind dat er eerst aan andere dingen gewerkt moet worden. de sensorische integratie dingen dus. van de dok hebben we 10 uur ergo gehad en we gaan er dus wel iets meer mee doen. we hebben 1 uur opgebruikt in het gesprek , dus nog 9 te gaan. mama vond het een heel interessant gespek niet in de laatste plaats omdat haar ideeén over de logopedie die ik nu heb ( nutteloos tijdverdrijf) alleen maar bevestigd werden. want ik ga niet praten als klanken afgedwongen worden met activiteiten die onzinnig en saai zijn en die ik toch al niet wil. ik moet een aktie doen die mij niet boeit en krijg daarvoor een beloning (puzzelstukje) die ik helemaal niet wil. zou jij dan doen wat er gevraagd wordt? en dan word er ook nogal eens gedacht dat ik het niet kan, dat puzzelstukje of het geven van de picto voor de blokken die ik toch al niet wil. maar zou ik niet heel stom zijn als ik een picto geef aan iemand om iets te krijgen ( blokken) wat ik stom vind, alleen omdat iemand anders wil dat ik met blokjes een toren bouw terwijl ik een hekel heb aan bouwen met blokjes.....zeg nou zelf. ik geef pictoos voor dingen die ik wil. zo hoort dat. je gaat een pratend kind toch ook niet dwingen om te zeggen ik wil met die blokken spelen terwijl je weet dat het die blokken niet wil. en als het kind dan niet wil zeggen ik wil met blokken spelen is het toch stom om daaruit de conclusie te trekken dat het kind niet kan praten...
ik bedoel maar.
ook het onderwerp drinken hoort bij de overgevoeligheid en het dwingen van neem nog een slokje is niet de manier, het kan zelfs een averechts effect hebben. thuis moet ik niet drinken maar mag ik drinken.
de ergo therapeut had het over prikkels, ze vondt het logisch dat ik van een komkommer alleen de zachte binnenkant eet. en vondt het helemaal niet gek dat ik soms heel voorzichtig aan eten lik om te textuur te beleven. of dat ik soms een stukje sla in mijn mond stop maar niet opeet of dat ik voel in mijn mond hoe somiige etenswaren aanvoelen. ze had het over cola. en ja dat heb ik ook wel eens gedaan en ik schrok wel van de bubbles. en dat is dan weer goed vondt ze, die niwusgierigheid naar dingen. en dan de schrik van cola is ook goed vond ze. het bezig zijn met de gevoeligheid in mijn mond, kan stimulerend werken voor veel dingen. dat ik wel het alfabet kan nazeggen maar niet woorden kan zeggen heeft daar ook mee te maken, ( kan daar ook mee te maken hebben vind mama) met die overgevoeligheid. ik ben overgevoelig voor licht , van bepaalde tl buizen , het gezoem en de lichtsterkte waardoor ik in bepaalde winkels niet naar binnen durf/kan zonder een scene te maken. ( die winkels hoef ik niet in) ik ben jaren erg schrikachtig geweest van brommers die je ineens voorbij rijden en moest er als kleiner ukje van huilen en het deed gewoon zeer aan mijn oren.
dus ja dat ik overgevoelig ben dat wisten we al. dus het hele verhaal van die sensorische huppeldepup ,..het zou wel eens iets goeds kunnen doen.
mama heeft alweer best spijt dat ze de logo die ik had een tweede kans heeft gegeven. want ik ga nu dus een andere weg in. zit ik daar weer elke week een half uur.
anyway het gesprek viel reuze mee en ipv vechten voor een spraakcomputer was het meer van welke wilt u en zal ik hem voor u inpakken....valt het ook eens mee. het vervolg is dat de kmd, de leverancier van de puters bij ons thuis komt samen met de ergo en dan beoordeelt welk apparaat het beste aansluit op mijn slimme brein. en dan komt er een proef periode.
maar nu even terug naar de compaq, er zitten leuke spellen op voor mij en ook
j talk , een spraak hulp middel. het is erg leuk ik typ albertheinalbertheijnalbertheijeieieieeidoradoradorahema enzo erop en druk dan op f12. een stem zegt dan hardop alles wat ik typ. phlipskaaskaasblauw en vanalles en nog wat. ik vindt het erg leuk om te doen.
zaterdag zijn we met de fiets naar de hema geweest, kippies eten. ik heb heel goed in de fiets gezeten en ben ook heel netjes blijven zitten toen mama de fiets op slot zette. ik stak twee vingers op toen mama in de hema vroeg of ik kip wilde. en kreeg ook twee porsies. lekker! ik heb netjes op mijn stoel gezeten. en het was redelijk druk. ik heb wel drie keer geprobeerd weg te lopen maar dat was meer voor de grap en ik moest er dan ook erg om lachen toen mama me aan mij jas trok.
weer thuisgekomen heb ik met mama en mijn autoos aan tafel gespeeld. ik wilde een auto die niet op tafel stond en mama ging hem halen, maar welke auto dat wist mama niet en ze liet er een paar zien. ik zei BAUW. echt waar! en bedoelde de blauwe auto. we hebben toen samen in de kast naar alle blauwe autoos gezocht en dat waren er nog best veel. ik heb ze op een lange rij gezet. ze pasten niet allemaal op tafel.

info

Wat is Sensorische Integratie?

Om goed te kunnen functioneren in het dagelijks leven is het belangrijk dat de zintuiglijke waarnemingen op de juiste manier verwerkt worden door het zenuwstelsel. Dit verwerkingsproces wordt Sensorische Integratie genoemd.

Sensorische Integratie is het vermogen om informatie via de zintuigen op te nemen, te selecteren en aan elkaar te koppelen. Deze informatie komt uit ons eigen lichaam en uit dae omgeving. Door onze ogen, oren, evenwichtsorgaan, spier- en gewrichtsgevoel, reuk, smaak en tast worden prikkels ontvangen en verder verwerkt in ons centraal zenuwstelsel. Dit gebeurt bij ieder mens de hele dag door, zodat we geïnformeerd blijven en in staat zijn op een goede manier te reageren.

De Sensorische Integratie vormt de basis van de motoriek, het leervermogen en het sociaal emotioneel functioneren.

Informatie zintuigen <--------> Wordt verwerkt <--------> Geeft reactie
Input Output

Wij als volwassenen maken dagelijks gebruik van onze sensorische integratie. Als iemand een appel eet, herkent u het geluid van het afbijten en de geur. U weet hoe een appel smaakt en hoe groot en zwaar die ongeveer is. U kunt op de tast een fietssleuteltje tussen de andere spullen in uw jaszak vinden.

U heeft door het ervaren via de zintuigen, allerlei informatie leren verwerken, waarop u automatisch kunt terugvallen als er zich een nieuwe situatie voordoet

zie ook deze site

en deze

buiten de deur autisme

vandaag heb ik binnen gespeeld. het was dan ook ik blijf lekker thuis
weer. ik heb mijn theezakjes verzameling geteld, en er een zooi op de
tafel mooi op een rijtje gelegd. ook met thomas de trein gespeeld. een
mooie rij van 8 treintjes met magneetjes aan elkaar.
ik heb 4 tanden nu tegelijk eruit. dat staat schattig vind mama. ik
heb mijn tanden bij de tandenfee ingeruild voor een dorapop.bijna
twee weken moest dora in de doos blijven van mij. ik heb door de doos
heen met dora gespeeld. de doos mocht van mij niet open. als mama de
vroeg of we de doos open zouden maken deed ik ssssht. wat dan betekend
nee enzo.dus dora bleef in de doos. tot vandaag. ik gaf de doos aan
mama en wees naar het plakbandje waar de doos mee dichtgeplakt was.
mama en ik hebben samen dora uit haar benarde positie bevrijd. dora
begon te roepen zwieber niet stelen. ze kan 3 zinnen zeggen als je op
haar buik drukt. ik heb met dora gespeeld en heb haar in de keuken
achtergelaten toen ik iets anders wilde gaan doen. ik ben gaan
stempelen. nUTRICIA.( ik stempel dit zonder voorbeeld.)n ik maakte helemaal zelf een flesje nutrini open, omdat ik melk wilde. ik nam twee slokjes. toen
was ik vergeten dat ik DORA in de keuken achtergelaten had. ik liep
weer naar mijn stempels. en stempelde een woord dat ik nog niet eerder
stempelde ,DORA en liet dit zien. mama wist nog waar dora was.en we
gingen haar halen.
ik ben 6 jaar en heb buiten de deur-kern-autisme.( zo noemt mama dat , want binnenshuis ben ik een heel stuk minder autie dan erbuiten) ik kan goed vertellen op mijn manier. ik leer steeds beter communiceren.mama is met diverse instanties bezig om een spraakcomputer voor mij te regelen. vrijdag komt er een dame om er over te praten.
vandaag had mama een gesprek op school logo en zo. na dat we logo gestopt waren geeft mama het toch nog maar wel een kans. met veel twijfel nog steeds. want ik laat niet zien wat ik kan. ik werk niet mee. ik geef geen plaatjes en zit daar maar. terwijl ik thuis gewoon vis schrijf als ik zin heb in een visje. ( de eettafel is ook een schoolbord, en er liggen altijd wel wat krijtjes voor mij)

de week van mij

het internet werkt niet helemaal mee,dus khad ff niet kunnen bloggen.
de waterpokken zijn bijna weg. hier en daar zit nog wat.
zaterdag zijn we bij het kio wezen kijken.we werden om half tien
opgehaald door de taxi van het kio (kind in ontwikkeling). de rit was
heel leuk . helemaal naar heinkezand. ik heb fijn uit het raam
gekeken. we kwamen best vroeg aan en de deuren waren nog op slot. de
taxi reed nog een xtra rondje, dat vond ik helemaal niet erg. ok de
deuren open en we kregen een ronleiding. snoezelkamer,
bubbelbad....sign me up!
we kregen ook een info gesprek. ik heb de vissticks gegeten die mama
voorme gebakken had smorgens, ze waren nog warm. ik kreeg een bordje bij het kio en mama legde mijn vis erop. op het moment is vis een van de weinige dingen die ik eet en ik begin de dag ermee. niet een gebruikelijk ontbijt, maar ik ben dan ook een uitzonderlijk kind.
na de rondleiding volgde een gesprek. ik heb terwijl mama en de mevrouw babbelden over een heleboel dingen die mij niet boeide met autoos gespeeld. en ook nog even naar buiten gekenen waar een mooie opel voor de deur stond.
na een tijdje vond ik het welletjes en heb toen netjes alle autoos terug in de autodoos gelegd. zo van ik ben wel klaar hier zullen we gaan. gelukkig was het gesprek al snel erna klaar en met de boodshap het is vol maar er is een wachtlijst giongen we weg. mama vond dat wel heel jammer van die wachtlijst want het zag er allemaal daar zo leuk en gezellig uit. mama had deze plek gekozen voor mij om een dag per week in de vakantie naar toe te gaan zodat ze even kon uitpuffen van alle dagelijkse zorg die ik met me mee breng. ik ben een paar keer naar de vakantie opvang van arduin geweest, maar dat is niet echt mijn ding. niks mis mee hoor die vakantie opvang, maar gewoon niet iets dat ik leuk vind. vandaar dat mama iets zoekt dat ik wel leuk vind. maar ja een wachtlijst dus. de eerst volgende vakantie is maar een weekje. dat is nog wel te overzien. heel simpele dingen als het draaien van de wasmachjine zijn heel gecompliceerd als ik thuis ben. dus het word wel een uitdaging. maar aan de andere kant, ik ben pas begonnen met school toen ik 5 was en voor die tijd was ik altijd gewoon thuis. dus het komt wel goed ......
znyway we gingen met de bus van heinkezand naar goes en met de trein naar middelburg. dan nog ff een (verse) voorraad visstikkies halen bij de agri en weer naar huis. ik was redelijk moe van alle indrukken. maar heb nog lekker gespeeld.
zondag nog lekker genieten van een vrije dag en maandag weer naar school.
ik ben wat verkouden en erg moe op school. ik gaap wat en ben niet voorruit te branden. thuis ben ik wel actief en stuiter lekker in het rond. ik schrijf met een krijtje VIS op de takef die ook schoolbord is al ik zin heb in visticks en mama bakt ze dan. ook shrijf ik zelf kaas en kan ik ook gaatje in de kaas schrijven en stempelen. ik ga flink voorruit.
woensdag middag ben ik erg moe en slaap bijna de hele middag. de post brengt een pakketje , ik slaap door als het met een plofje op de mat valt. het is een nieuw apparaatje van mama. een soort anti diefstal alarm voor je koffer. ook word het wel gebruikt voor huisdieren en kinderen. het werkt als volgt. je hangt een klein dingetje aan kind , huisdier of koffer en houd de ontvanger bij je. wanneer het kleine apparaatje 0 tot 25 meter dat kun je dan instellen bij je vandaaan is gaat het piepen. dat vind mama veiliger, zekeromdat ik vorig jaar zomer op eigen houtje naar miniatuur walcheren ben gelopen. nu kan ik dat dus niet meer doen zonder dat er gepiept word. ik zie zelf geen gevaar en dat ik dan dus weer best gevaarlijk. donderda komt er weer post uit engeland. de oficiele pecs mappen zijn gearriveerd, mama vindt het heel jammer dat ze het klitteband andersom gebruikt hebben zodat ze alle pictoos overnieuw moet maken wat dan ook weer bergen werk betekend. de fotoos van de bovenstaande verhalen volgen maandag.
vrijdag was ik weer naar school.
zaterdag plakte ik op de ikwil kaart de fiets kip en hema, maar mama moest de fiets nog oppompen en in de olie zetten dus gingen met de wandelwagen, dat vond ik niet leuk maar ok toch gedaan. bij de hema mocht ik zelf lopen en het was heel druk omdat het zo zonnig weer was. in het restaurant was zowat geen plek maar na een paar rondje lopen vonden we een tafeltje. ik heb het heel goed gedaan in alle drukte. en heb gewacht tot de kip klaar was. twee porties had ik aan mama gevraagd door twee vingers op te steken. eerst wilde we het restaurant overslaan maar beloofd is beloofd en ondaks de drukte toch maar gedaan.mama was erg trots op mij dat ik ondanks alle drukte toch heel goed geluisterd had. een rare boze mevrouw begon tegen me te roepen toen ik op een knopje van de lift drukte. maar het leuke is dat ik daar niks van merk en me daar ook helemaal niks van aantrek. mama vond ook dat de mevrouw niet zo moelijk moest doen en negeerde haar boze gemopper. chagerijnen heb je overal. ik had nog een leuke muziek doos van jip en janneke gekregen, die ik na het betalen bij de kassa netjes terugzette in het rek.

i know all about autism, i saw that movie

toen ik een koekje wou eten zat mijn half losse tand ietwat in de weg. dus heb ik er hard aan getrokken , wat best pijnlijk was. nog een flinke snok en hij was eruit. ik gooide hem op de grond. en was een beetje geschrokken van al het bloed dat ik nu in mijn mond had. maar dat was redelijk snel over en heb alsof er niks aan de hand was mijn koekje verder opgegeten. de eerste losse tand heeft erg lang losgezeten en ik had het niet echt in de gaten en het duurde een eeuwigheid voordat ie eruit was. de tweede was door flink wiebelen een stuk sneller eruit. de derde , deze dus heb ik een stevig handje geholpen. ben er nu wel aangewend dat er hier en daat iets losgaat ..en het doet me niet veel.
woensdag ben ik weer begonnen op school. het ging wel goed. ik was wel moe erna. donderdag ook gezellig maar erg moe. ik ben dan ook een dag of 5 zonder eten geweest. ik had niet echt trek met die pokkeziekte. ik was er flink akelig van.
vrijdag hebben we een fim gekeken. nou ja ik heb geslapen en toen heeft mama een film gekeken. snowcake. over een dame met autisme. een heel bijdehantebuurvrouw zegt in de film dus i know all about autism i saw that movie. deze film is een aanrader.
zaterdag ben ik naar het winkelcentrum gelopen want de vissticks waren op en dat is nu wat ik eet op het moment.meestal eet ik tamelijk eenzijdig , maar het wisselt wel steeds wat ik dan weer als eenzijdig eet. op het moment vissticks dus. gezonder als de kipcorn dat in elk geval.

en toen waren het er 100000000

het begon met een paar vlekjes in mijn nek drie op precies te zijn, en nog twee op mijn schouder. woensdag ochtend werdt het meer en meer. in mij nek en op mijn hoofd in mij haar , dat kriebelt. woensdag later op de dag kreeg ik een spikkeltjes hoofd en ook mijn buik had de nodige spikkels. savonds was mijn rug ook aan de beurt. een ware explosie. veel lervan werden ook nog eens echte blaasjes. woensdag kreeg ik ook wat verhoging en donderdag werd ik wakker met een flinke koorts. mama blede de doktor en de assistente nodigde ons vriendelijk uit om om half tien op de praktijk te komen...........nou nee dank uwel. gelukkig hebben wij een hele leuke en ook er goede doktor die begrip heeft voor de situatie en hij stond dus diezelfde ochtend nog voor de deur. hij luisterde wat hier en daar , omdat een flinke waterpokken bui ook een longonsteking met zich kan mee brengen. maar dat is me bespaard gebleven en ik had wel onstoken amandeltjes. en dikke pech , twee en een halve waterpok op mijn gastrostoma. dat is flink pijknlijk , dat kan ik je wel vertellen. zeker als die akeloig mickey al neit zo lekker zat. paracetamol moest het virus onderdrukken. dat was het advies ...dus dat doen we. paracetamol. en heeeeeeeeeel veeeeeeeeeeel slapen. met mama op de bank. iniddels had ik 107 waterpokkies op mijn gezicht. verder heeft mama niet geteld want 107 is wel genoeg. we kregen van de dok ook verkoelende zalf die ik verassend genoeg door mama gewoon liet opsmeren.
vrijdag heb ik ook nog veel geslapen. heel veel.
wonderijk is het wel vind mama dat ik dan savonds nog slapen kan. ik slaap de hele ochtend. ben even wakker . slaap dan smiddags . ben even wakker en val dan weer in slaap. wel slaap ik dan heel licht en moet meteen huilen als mama even van de bank af gaat.
zaterdag begin ik al iets meer wakker te zijn en stempel tussendoor met letters en speel wat met thee zakjes.
zondag zit ik er nog steeds flink onder en beginnen ze gelukkig steeds verder uit te drogen.
maardag , vandaag dus hoef ik lekker niet naar school. dat probeer ik woensdag. ik heb sinds dinsdag ook niet gegetem. en dat is al bijna een week dus. om te vieren dat ik aan het beteren ben pak ik de ik wil kaart en plak daar wat pictoos op. HEMA , KIP en de WANDELWAGEN.
mama valt bijna om van mijn knapheid. ik heb al die tijd alleen om pickwick gevraagd. en nooit om iets anders. wel steeds met de ik wil kaart maar alleen om pickwick. en nu wraag ik dus of we naar de hema gaan en of we er kip gaan eten en ook nog eens of we met de wandelwagen er heen zullen gaan. de pictos had ik uit mijn andere picto map gehaald. ( een reisversie die mama van een hema fotomapje in elkaar geknutseld heeft)
dit is weer een hele grote stap in het leren comuniceren met pecs en ik heb het helemaal zelf bedacht!!
PECS can also be used to make comments about things seen or heard in the environment. For example, a child might see an airplane overhead, and hand a picture of an airplane to his or her parent. As the child begins to understand the usefulness of communication, the hope is that he will then begin to use natural speech
PECS picture exchange comuncation system , een bepaalde manier om met pictoos te werken.
in 6 fases

• Phase One: The communication partner makes a list of the child's favorite items (usually beginning with foods). One of these items is selected for the first training session, and a picture of the item is made. That item can be placed under a clear container, so the child can see it, but not get it. If the child looks interested in the item, the communication partner gives the child the picture card. Then the child is prompted (usually by holding his/her hand and guiding it) to hand the picture card back to the communication partner. Once the communication partner receives the card, the request is spoken aloud ("Oh, you want the cookie! You can have it!"). At this point, the requested item (which has become the reinforcer) is given to the child.
• Phase Two: The communication partner moves slightly away from the child so that the child has to move towards the communication partner to place the picture card in his/her hand.
• Phase Three: The child is given more than one picture card. Now the child must choose which one represents a desired object, and then give this card to the communication partner. At this point, the child may be using a communication board or a binder in which to hold the cards.
• Phase Four: The child is given a card with the phrase "I want ____" on it. This card now must be used with the picture card showing what is desired. The idea is that the child will learn how to communicate using complete sentences. Even children who cannot yet read can learn to recognize the words as symbols on the cards.
• Phase Five: Before this point, the child has never been asked directly, "What do you want?" In this phase, the communication partner asks the child this direct question, and waits for the child to hand him/her a picture card. This builds the foundation for future communication when a parent needs to know the desires of his or her child.
• Phase Six: Once the child can use PECS with fluency and has generalized the system to more than one communication partner, the child is taught how to comment on something s/he observes. The communication partner holds up an interesting object, asking the child, "What do you see?" at the same time pointing out the "I see ____" card. The child is then prompted to place the picture card representing the object next to the "I see ____" card. The parent then comments on the cards ("Yes! I see the airplane too"). In this way, the child learns how to communicate his or her observations and experiences to others.
• ons grote doel is dat kai gaat communiceren en niet alleen dus vraagt ik wil en ja en nee . ons doel s dat kai kan "vertellen" zoals een ander ook kan vertellen wat ie die dag heeft meegemaakt. wat hij voelt , wat hij ziet. gewoon comuniceren . wat voor velen heel gewoon is. wat velen doen zonder er bij stil te staan. wat hij dus niet KON. maar wel steeds beter kan.