"kwoot"

een mevrouw met twee kleine kindjes praate tegen mij en omdat ik geen antwoord kon geven of wilde geven herhaalde ze de vraag. mama vertelde dat ik niet kan praten.
goh is ie zo geboren vroeg de mevrouw ge-interesseerd.
( nou toen ik net geboren was kon ik heel goed praten......maar ineens had ik geen zin meer en ben er mee gestopt.)

naar de stad

op het moment heb i niet zo veel zin om naar buiten te gaan. eigenlijk al een hele tijd heb ik er helemaal geen zin in. ik ben hevig overprikkeld. het word me allemaal teveel. al die geluiden en indrukken. maar zo af en toe gaan we dan dus wel even naar de stad lopen. mama beperkt het dan tot het halen van een dvd-tje van thomas. daarvoor kijk ik in drie speelgoed winkels goed rond naar eentje die ik nog niet heb. daar zoek ik actief in mee. ik kijk goed en als ik er geen vinden kan dan wil ik naar de volgende speelgoed winkel en soms ook even kijken of blokker een thomas heeft staan. ik begin dan mijn wandeling met het kopen van een kipcorn. die vindt ik op het moment erg lekker. bij het smulhoekje. nu zag ik daar ook van die oranje dingen liggen kroket zei mama wijs. ja dat zal wel ik vind de kleur mooi . en ik wees ernaar , en nog eens. mama zei als die gebakken is dan is ie niet meer zo mooi oranje. dat zal wel dacht ik en wees ernaar . die wil ik . en het voordeel van een eetprobleem is dat mensen willen dat je toch maar wel iets eet . en dus ging de mooie oranje kroket het hete vet in. inderdaad bleef ie niet zo mooi oranje maar ik was er wel blij mee en heb de kroket en de kipcorn de hele weg goed vastgehouden. in de winkel mocht ik de kroket en de kipcorn niet vasthouden. ze verdwenen in de tas van mama. dat vond ik dus echt niet leuk. ik wilde ze niet in de tas doen. mama legde uit dat we anders de winkel niet inkonden en dat ik ze als we de winkel uitgingen heus wel terug zou krijgen. met tegenzin dus gaf ik de kroket en de kipcorn. we waren snel de winkel weer uit . ik had heel vlug gecheckt en zag geen thomas. dit herhaalde zich in de tweede winkel. de derde winkel had heel veel thomas en het was moeilijk om te kiezen. ik had twee mooie gezien, maar we gingen er om een . dat was erg lastig. ik heb een paar keer bij de kassa gestaan en ben weer teruggelopen naar het rek om de thomas om te ruilen. uiteindelijk had ik mijn keus gemaakt. hoera we konden weer naar huis. ik wilde persee niet langs eyewish lopen. vroeger liep ik er graag even naar binnen maar nu wil ik de winkel niet meer zien en weiger een stap in die richting te zetten. dus nemen we een omweggetje.
een simpel wandelingetje naar de stad is heel gecompliceert. we moeten langs die kant erheen en langs de kaai terug. dan bij het bruggetje met het stoplicht oversteken en dan alle nummerborden lezen. er is een tijd geweest dat mama alle verkeersborden aantikte voor mij anders wilde ik niet verer lopen. nu lezen we hardop de nummerplaten. sommige raak ik aan en dan volg ik de letters en cijfer met mijn vingers. een kort wandelingetje duurt dan best lang. maar ik lach wel enzo hoor als ik buiten ben. vooral als mama liedjes voor me fluit en zingt. dan is het wel gezellig buiten.

sinterklaas waar ben je?

mama heeft gezegd dat sinterklaas koekjes komt eten. bij ons. heel spannend. wanneer precies heeft de goede man nog niet verteld, maar daar zou hij onver terugbellen. hij zei dat ie wel tijd voor ons zou vrijmaken. maar eerst komt sinterklaas nog op school. heel spannend. ik moet extra vroeg op school zijn en de taxi zal dan ook wat eerder aan de deur staan. ik ben wel wat zenuwachtig. ik snap in tegenstelling tot vorig jaar sinterklaas nu een beetje. erg leuk allemaal. hij heeft ook met een optocht door e buurt gereden. we zijn niet mee gegaan in de optocht want dat vindt ik nog wat moelijk, met wachten enzo en dat geeft een berg fustratie en dan is het voor mij niet leuk meer.maar ik heb wel voor het raam gekeken. heel spannend allemaal. ok en hij was dus op school. met zwarte pieten. ik vond het erg leuk en heb het naar mijn zin gehad. sinterklaas had ook lego meegenomen. een kadootje. leuk
thuis had mama geprobeerd sint te sms-en en te bellen want hij had dus nog niet laten weten wanneer hij bij ons zou komen. mama vond een sinterklaas thuis een goed idee , zeker omdat ik al die drukte van mensen menigten niet aankaan. en thuis is het vertrouwd en rustiger voor mij. en bovenop alles kent deze sinterklaas mij persoonlijk. hoe dat precies in elkaar zit snap ik dus niet helemaal maar dat zal mij een worst wezen, sinterklaas komt.........................ik heb gewacht en gewacht. en gewacht en gewacht.....en nog gewacht en gewacht. maar geen sinterklaas. mama ovnd en vind dat erg fout van sinterklaas om niet eens te laten weten dat hij verhinderd is. deze sinterklaas heeft mij zomaar laten zitten. en ik had me er echt op verheugd. ik ben een beetje ontdaan. ondanks de sint die zijn afspraak niet na kwam hebben mama en ik het toch leuk gehad. maar ik had toch echt gedacht dat zeker een sinterklaas die opschrijft wie er stout is en wie lief zijn afspraken zou nakomen....
ik had wel kadootjes gehad. ik maak kadootjes niet open. ik snap wel kadootjes enzo maar als ze ingepakt zitten maak ik ze niet open. totdat er een hoekje van het papier open is en ik een beetje kan zien wat er inzit en zie dat het de moeite van het openmaken waard is......

neurologie

het ziekenhuis dus. naar dok sardientje in goes. we gingen met de bus. mama had het plan al uitgelegd. bus trein bus ziekenhuis bus trein hema huis. in het kort was dat het program. ik wilde mijn jas en schoenen niet aan en trok ze steeds uit waardoor we de bus zouden missen als mama al niet had gedacht dat ik dit zou doen dus waren we ruim op tijd begonnen met jassen en schoenen. en waren we ondanks mijn verwoede strijd toch op tijd voor de bus. ik heb achterstevoren in de bus gezeten. dat doe ik altijd. met mijn hoofd tegen het raam, dan voel ik het trilllen van de bus tegen mijn wangen zie ook niet al die mensen in de bus zitten en zij zien mij niet. en ook voor de trein. papa stond te wachten bij het station want hij wilde ook zo graag mee. ik ben zelf in de trein gestapt, dat kan ik heel goed. het was niet een echte lange rit want we moesten naar goes. uit de trein stappen vindt ik wat lastiger want dan zie je dat gat tussen trein en station. dus dan tilt mama mij uit de trein. in goes liep ik braaf mee naar het bushokje en we moesten daar wachten op bus 25. die kwam oner een kwartiertje wei mama. ze wees naar het busplan op het hokje. ik keek ernaar en las het. ik keek daarna om me heen en begon enthousiast te wijzen naar het busplan en iets verderop. mama keek en zag dat ik naar bus 25 wees die iets verderop stond omdat de chauffeur even zin had in koffie. mama had de bus nog niet gezien. ik wel. na een kwartiertje had de chauffeur zijn koffie op en gingen we instappen. ik ging weer op mijn gebruikeijke manier zitten en trilde naar het ziekenhuis. alleen om te praten zei mama. er zou niks gereapeerd of gemaakt worden. de bus was er. we stapten uit en alles was goed. ik liep rustig mee. maar eenmaal in het ziekenhuis begon het wat te kriebelen en werd ik onrustig. ik mocht koffie maken bij de koffie automaat. dat vind ik altijd leuk. we liepen naar de wachtkamer en ik had er geen zin meer in. ik gilde en huile en protesteerde. nam af en toe even een pauze. mama zong wat liedjes voor me en probeerde me gerust te stellen. we gaan alleen praten, niet maken. maar dat hielp niet zo erg veel en ik was goed in aktie toen de dok zei kyano kom maar binnnen. (in ziekenhuizen heet ik kyano, want dat staat op alle papieren, Kai is mijn roepnaam die voor mij makkelijke is om te zeggen als ik dat wil)ik lag inmiddels op de grond luid aanwezig te zijn. gillend en schoppend ging ik de dokterskamer in. handje geven,..................nee liever niet. ik ben net aan het gillen en heb geen tijd voor handjes en andere beleefdheden. mama praat wat met de dok terwijl ik flink te keer ga . ik wil hier niet zijn. echt niet. de dok wil mijn medicijn afbouwen , mama doet dat liever niet. dus spreken ze af dat ik natuurlijk uitgroei door de dosis niet te verhogen. het gaat naar gewicht dus heel geleidelijk wordt het zo afgebouwd. dat vind mama wel te doen. zo ineens afbouwen vindt ze onveilig en enggig. dat begrijpt de dokter. de dokter vraagt hoe het gaat en mama zegt dat ik op school mijn rekentest heb gehaald en dat het goed gaat op school. dat ik een beetje de knuffelautist van de klas ben. de dokter valt van zijn stoel van ongeloof. hij kan zich dat bijna niet voorstellen omdat ik in zijn praktijk de moeilijkste patient ben. ik schop en schreeuw en maak nog wat herrie om de woorden van de dokter te benadrukken. mama voegt toe dat ik op het moment zo van die driftbuien thuis heb en de dok zegt dat alle kinderen in december uit hun doen zijn., de spanning van sinterklaas en het gebrek aan buiten zijn en zonlicht. meestal na de feestdagern keren de kinderen terug naar hun betere ik. ok dat kan het wel verklaren vind mama , ik pik ook gauw spanningen van mijn omgeving op, dus ook van de kinderen in de klas enzo. ook al begrijp ik nogniet het hoe en waarom van sint helemaal ik pik wel alle onrust op van de andere kids. we zijn klaar we mogen gaan. fijn. maar nu wil ik niet meer weg. ik wil in het ziekenhuis met de lift spelen, maar dat mag niet van mama. jammer . ik loop braaf mee naar de bus terwijl ik nog wat nasnik van het heftige doktersbezoek. na de bus komt weer de trein. en het gaat allemaal erg goed. het volgende op de lijst is de hema. dat wijs ik aan op de kaart. we gaan erheen. ik wil kip. ik krijg ook pindakaas. de kip moet nog gekmaakt worden. mama vraagt aan de dame van het restaurant of ze de kipjes een paar minuutjes kan laten afkoelen voordat ze ze naar de tafel brengt. mama heeft erwtesoep en treuzelt erg met haar soep. dat doet ze omdat we altijd als mama haar koffie ofzo opheeft we gaan kijken of de kip klaar is. en nu probeert ze me langer aan tafel te houden.ik gluur af en toe in haar kommetje. de soep is op en de kip is er nog niet. mama eet een paar hapjes luchtsoep. en daar komt de kip. ie ie warm vraagt mama aan de hemajuf. we hebben ze even laten staan om af te koelen. perfect zegt mijn mama. en ik krijg de kipjes. geen gil geen gekrijs. ik eet de kipjes netjes op ze zijn wel warm maar ik brand mijn mond niet. hoera het gaat goed en ik heb het leuk. als de kip op is gaan we met de trap naarbenenden. ik aarzel bij de achterdeur van de hema en wil niet verder lopen. mama pakt mijn picto boekje zodat ik kan vertellen wat ik wil. en ik pak picto van intertoys. dat mag. we gaan door de achterdeur naar buiten. naar de intertoys. het is erg druk. mama wil even wat kopen want zegt ze sinterklaas komt bij ons koekjes eten. dat is spannend. ik loop met papa naar de treintjes en zie hele mooie. mama staat bij de kassa en van papa mag ik ze aan mama laten zien. wat een hele grote fout is want als ik treintjes richting kassa mag meenemen mag ik ze ook mee naar huis nemen. ik heb 6 treintjes. ik loop er mee naar de kassa. koel. een heleboel....mama zegt dat ik er een mag. ik word boos eerst mag het wel mee naar de kassa en nu niet meer? ik snap er niks van ik raak helemaal en de war en met het ziekenhuis stress nog aan de oppervlakte schiet ik door en lig al gauw op de grond te gillen. er staat een hele grote rij bij de intertoys en ze genieten van de gratis theatershow. mama geeft haar tas aan papa en tilt mij op . klaar we gaan op weg naar huis . ik huil nog even maar ben al gauw vergeten en we zijngen liedjes en lezen nummerborden op weg naar huis.

het ziekenhuis.

we moesten naar het ziekenhuis om te babbelen. mama had een stripverhaal gemaakt zodat ik stap voor stap kon meekijken wat de plannen voor deze dag zijn. dat geeft mij veel duidelijk heid en ik kan dan zien wat we gaan doen. mama doet dit omdat ik steeds niet naar buiten wil en dat komt omdat ik overprikkeld raak en ze probeert hier duidelijkheid mee te scheppen. de kaart werkt goed ik kijk er veel naar. ik houd hem zelf vast zoals je hier kunt zien in de trein. wordt vervolgd.

verdwenen schoenen

we mochten onze schoen zetten op school. je weet wel sinterklaas en zo. anders dan vorig jaar snap ik het sinterklaas gebeuren nu wat. tenminste ik weet wat de bedoeling is. wel vaag en maf allemaal maar het zal wel. een man op een paard op het dak.... en nu maar hopen dat ie niet valt. we mochten dus onze schoen zetten op school. de volgende ochtend waren alle schoenen weg.....had de sint ze gejat? nu het bleek dus dat rommel piet ze in de verkeerde klas had neergezet. aan de andere kant van de gang. alle dolle kinderen renden naar andere lokalen om schoenen en wat er in zat op te sporen. een drukte en chaos van jewelste. ik hou niet zo van al die poespas. ik word daar onrustig van. erg onrustig.
ik vond met de hulp van juf N mijn schoen terug met een vlieger erin. wel erg mooi. en gelukkig had ik mijn schoen weer terug!! smiddags thuis moest ik wel even bijkomen van alle gekte. en ben heerlijk met mijn treintjes op de grond gaan spelen. helemaal plat op de grond ga ik dan liggen. dat doe ik als ik in de war ben. dan zoek ik zoveel mogelijk kontakt met de grond. en speel dan heel rustig totdat ik mezelf weer bij elkaar geraapt heb . en dan is het liggen op de grond weer over. (ik doe dit ook als ik me ziekig voel.)

papa en de bus

mama moet voor onderzoek naar het ziekenhuis en papa brengt me naar school. dat is best erg anders maar het gaat goed. als de bus bij school komt moet ik huilen het is ook allemaal zo anders. eenmaal in school is het huilen snel over. dan is het weer net als anders. ik heb een stripverhaal bij me waar op staat wat er gebeuren gaat dat heeft mama gemaakt zodat ik kan onthouden dat papa me ook weer op komt halen omdat mama dan nog niet thuis is. mama komt wel thuis eten staat er op de kaart. en dat doet ze. ze neemt lekker patat mee. het onderzoek in het ziekenhuis heeft nu ook een uitslag. en die is er zit iets, we weten niet wat maar het lijkt niet slecht dus daarom labelen we het maar als goed. lekker vaag hoor!