01 september 2008

een hele grote.....






vandaag is het dan weer zo ver...maar eerst speel ik nog even in de kamer van het ziekenhuis. ik heb een iegen kamer, nadat ze me alweer op zaal wilden leggen....maar het was heel snel geregeld en ik heb fijn een kamer voor mezelf. de verpleging hier is erg aardig, de vriendelijkheid varieert hier en daar wat per team maar we hebben het getroffen hier wat dat betrefd. ik kruip in de kasten totdat het tijd is voor de emla zalf. die verdoofd mijn handen zodat ik een eventuele prik niet als heel vervelend ervaar. het gaat allemaal vlot vandaag. de pleisters zijn nog niet geplakt of ik mag al naar boven, naar de ok. ik krijg weer een kapje. nadat ik even moest wachten in de wachtruimte waar ik weer fijn met de deuren mocht spelen. dezelde mensen als vorige week zie ik daar en die vinden het gelukkig helemaal niet erg dat ik speel met de operatie deuren. ik mag naar binnen. ik loop en mijn bed volgt. ik mag op mamas schoot zitten en met drie witte jasssen en mama erbij wordt het kapje op mijn gezicht gezet. ik ben wat rustiger als vorige keer. ik protesteer nog wel flink maar vecht minder. mama voelt mij slap worden. niet fijn. ze moet de ok uit nadat ze me nog even een dikke knuffel geeft. tijd voor een half pakje sigaretten. het is 12:17. anderhalf uur ei de dok. om kwart over drie komt de chirurg verslag doen bij mama. operatie goed gegaan. pfffffffffffffffff, altijd weer fijn om te horen. het meckeldivertikel was erg groot verteld de chirurg. zo groot zelfs dat ze er een foto van maakte. ze had dit nog nooit in haar carriere als chirurg gezien zei ze. of dat mocht een foto.........dat kon mama allemaal niet zo boeien dus ok..belangrijke is dat de operatie klaar is en dat het goed gegaan was en dat ze naar de recovery mocht. minder leuk was te horen dat ik de nacht op high care moest doorbrengen omdat ik nogal rot op narcose reageer en daarom extra gemonitord moet worden. maar wle weer fijn dat ze me goed in de gaten houden. mama roept nl al tegen elke anastesist voorzichtig te zijn omdat ik zo rottig wakker wordt. en omdat de anastesist van vorige week ook al liep te panieken doen ze nu dus high care. . .mama mag vanavond ook niet bij mij slapen , maar wel in het ziekenhuis, zodat ze dicht bij kan zijn als ik snachts wakker wordt. maar eerst naar de recovery dus. mama gaat bij mijn bed zitten ...wachten tot ik wakker wordt. en dat doe ik . ik heb pijn en moet erg huilen. en val onder invloed van weer in slaap mijn zuurstof daalt naar 65. dat is alarmerend. de apparaten gaan piepen en de verpleging zegt dat ik langer hier moet blijven totdat ik stabiliseer. mama bibbert op dur stoel. dit is net leuk. uiteindelijk mogen we naar de high care. aan mijn bed hangt een grote zuurstof fles en nog wat spul. onderweg wordt ik ook gemonitord. een tv in bed, maar dan zonder teletubbies. op de high care lig ik wat te liggen en te suffen. ik trek wat aan de plakkertjes die het verplegend personeel kundig op mij plakte. mag niet zegt mama en ze plakt ze terug ...ik probeer steeds op mijn bed te slaan wat betekend dat ik wil dat mama ook erin duikt maar dat mag niet. ik krijg pijnstillers en val weer in slaap....................................

Geen opmerkingen: