als het lekker weer is heb ga ik in vlagen graag spelen in de speeltuin. lekker rondrennen en spelen. nu mijn medicatie veranderd is , is ook mijn spel hier en daar veranderd. in mijn risperdal periode ging ik het liefst gewoon lekker op de trampoline zitten. terwijl mama hard sprong en mij daarmee omhoog en om laag liet bouncen. ik keek graag ook hoe andere kinderen sprongen. af en toe sprong ik zelf ook. schommelen deed ik ook of in de zandbak. en de glijbaan was ook een leuk ding, dan wooral om de matjes af te laten glijden. nu heb ik wat meer energie. meer en meer en meer / langzaam maar zeker verdwijnt de risperdal uit mijn systeem. ik ben er abrubt mee gestopt. dat was op voorschrift van mijn arts.
op het blog van de hippe mama club schreef ik: Iets meer dan een jaar geleden ging het even niet zo soepel. Ik had nogal last van woede-aanvallen. Tantrums, of hoe je het ook noemen wilt.
Het probleem was dat het niet bij gillen en stampvoeten bleef, ik ging bijten. Heel hard in mezelf, tot bloedens toe. Dat was echt niet leuk. Omdat ik tijdens die woede-aanvallen mezelf ook helemaal afsloot van de wereld om me heen, was op dat moment medicatie de beste keuze. Met mijn pilletjes ging het wel rustiger, maar de kleuren waren minder, de geluiden kwamen van ver, ik was langzamer, minder diep vrolijk en ook minder diep boos en minder kai.
In het begin met het wennen aan de medicatie waren er momenten dat ik als een zombie leefde. Gelukkig gaf mama toen direct minder. Een ander heel vervelend iets met die pillen, is dat ik er wat kiloos van ben aangekomen. Verdubbeld zelfs! En een risico op diabetes.
Nu is alles anders: Hoera ik ben weer Kai en meer Kai dan ooit!
De medicatie is gestopt en ik ben zelfs in een dag gestopt. Ik krijg nu iets anders met een moeilijk woord. Ik vlieg, ik ren, ik ben vrolijk tot in mijn tenen. Ik geniet en ik ben waanzinnig ondeugend.
Voorheen mocht ik wel eens op school alleen in de gang. Nu niet meer, want ik ga op eigen houtje fijn de hele school door op onderzoek en ga gezellig in mijn oude klas lokaal zitten. Ik haal verschrikkelijke boevenstreken uit en als je even niet kijkt verzin ik nog een paar nieuwe streken. In plaats van een beetje zitten op de trampoline stuiter ik en rol ik me helemaal blij.
Ik vind het zelfs minder erg om naar buiten te gaan. Mijn drempelvrees is minder als voorheen. Mama noemt mij Kai de orkaan. Ik denk dat ze wel gelijk heeft… maar ik geniet en voel mij bevrijd van de verdoving!******
en zo is het ik speel ik ren ik rol. vooral rollen is mijn nieuwe ontdekking. ik rol heen en weer over de trampoline. ik ben de krokodil,. mama en een ander jongetje rennen rondjes om mij heen, terwijl ik rol. ik probeer ze om te rollen. we spelen dat ik de krokodil ben en ik heb de grootste pret als mama en het jongetje keer op keer om vallen. ik moet zoveel lachen, ook als ik alleen speel op de trampoline met mama en het jongetje even uitrustend naast mij, dat het jongetje aan mama vraagt of ik altijd lach en of ik ook iets anders doe dan lachen.................
Geen opmerkingen:
Een reactie posten