sind een tijdje haal mama mij van school met onze geweldig mooie fiets. dat gaat altijd heel gezellig. autonummerborden lezen en merken roepen en het spel niet op het knopje drukken, bij de verkeerlichten. ik mag kiezen hoe ik naar huis ga en kies ondanks koud weer fiets. want dat is leuker dan in die saaie bus die altijd eerst naar arnemuiden rijd en daardoor word het ritje best lang. dat vond ik in het begin toen ik pas met de bus reed nog wel leuk maar het boeit niet meer zo. wat ik nog wel leuk vind in de bus is PLANKING, de rage van 2011. (Planking (ook wel The Lying Down Game of planken) is een internetmeme en -rage waarbij men op de buik zo gestrekt mogelijk roerloos op de grond gaat liggen, met de armen langs het lichaam en het hoofd richting de grond.Om vervolgens letterlijk als een plank doodstil te blijven liggen. Veel plankers houden de handpalmen richting de lucht, maar dit is geen "regel". Extra moeilijk wordt planking wanneer men niet op een vlakke ondergrond gaat liggen, maar bijvoorbeeld alleen het bekken, of juist alleen de voeten en schouders laat ondersteunen, zodat een deel van het lichaam vrij in de lucht hangt. Men laat zich in die positie fotograferen en deze foto wordt via sociaalnetwerksites verspreid.)aldus wikepedia. ik doe dit in de bus en dan kan mijn gordel niet dicht want ik plank op mijn stoel. erg lang houd ik het niet vol want het is erg vermoeiend. maar ik word er steeds beter in!
vandaag koos ik ook weer fiets. dat kwam goed uit want mama had een bespreking op school. tijdens mijn schooltijd en was al om 12 uur op school. ik zag haar en dat was ongewoon en raar omdat de tijd niet klopte met mijn routine. om 15:15 was ik klaar en gingen we naar huis. tenminste dat was de bedoeling. het liep wat anders.
het regende en ik houd niet van regen. er stond een taxibus waar ik naar toe wilde rennen want deze bus neemt altijd iemand uit mijn groep met een rolstoel mee en pasgelenden heb ik even op de lift van die bus gestaan en dat bracht herinneringen terug. en dat wilde ik nu weer gaan doen. maar de bus was al aan het wegrijden. heel jammer. die teleurstelling en de regen en het uit mijn routine zijn van mama en haar bespreking en moe zijn van een schooldag zorgde voor een overload aan prikkels en het enige wat ik nog kon doen was op de grond liggen en gillen in de regen. . mijn oog viel op een andere geparkeerde luxe wagen en ik vloog erheen om het prortier open te trekken. het portier ging open maar mama had me nog net te pakken voordat ik bij onbekende mensen in de auto stapte. (die wel begrip konden opbrengen) mama belde de juf op die ook nog een bespreking had of ze even kon helpen. dat was geen probleem ondertussen lag ik weer in de regen op mijn rug.
onder het mom van vreemde ogen dwingen ben ik met de juf mee naar binnen gelopen. en het idee was even afkoelen. ik kreeg mijn dipiperon medicatie. maar dat bracht geen verlichting in mijn overload. dus ook een tweede poging om mij mee te nemen met de fiets mislukte en de juf werd weer om hulp gevraagd. uiteindelijk ben ik heel lief door stagiere J. met de auto naar huis gebracht. dat wilde ik wel graag. de fiets is op school blijven logeren. de autorit verliep heel kalm en rustig. thuisgekomen (het was inmiddels al bijna 5 uur) was mijn bui helemaal verdwenen.
nee ik houd echt niet van regen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten