10 januari 2012

mac rituelen


8 januari begon de school . ik ben er een beetje boos van. 6 januari begon ik al een beetje te mopperen omdat ik wist dat de vakantie al snel over zou zijn. dat zag ik op het pictobord dat in de keuken hangt. ik kijk er vaak op en vraag mama regelmatig om te vertellen wat er komen gaat.
9 januari. er word gepraat over een bril, die ik misschien moet omdat ik met mijn neus er dicht op mij laptop scherm zit en als ik lees kruip ik zowat tusssen de letters. nu willen ze dat ik een test ga doen. het zal me benieuwen wat voor test ze denken dat ik kan doen met een uitslag van betekenis.ik houd niet zo van testen. erger nog ik heb er een grote hekel aan en werk dan ook meestal niet mee. wordt vervolgd.
10 januari vandaag zijn we naar macdonalds geweest. heerlijke patat en lekkere kipjes. ik eet mijn frietjes pas als mama er eerst een hapje van neemt. anders doe ik het niet. ook moet er van elke kipnugget een hapje worden voorgeproefd. ik heb soms onverklaarbare eigenaardige gewoontes.als er niet eerst word voorgeproefd eet ik het niet. het is een ritueel dat strikt gevolgd moet worden. met ijs is het net zo. ik laat rustig mijn hele ijs smelten als er niet eerst van gehapt word. vaak is een hapje van het ijs niet genoeg, het komt voor dat alle streepen van het soft ijs weg moeten zijn voordat ik er aan beginnen wil. als het ijs dan op is eet ik het horentje niet op. pas als daar ook een hapje van af is eet ik het. bij mac donalds kreeg ik van een aardige mevrouw reflectordingetjes om op mijn fiets te doen. erg leuk! ik vind het erg leuk bij mac. ik heb daar nog meer rituelen als alleen het eten. bv als we naar binnen gaan ren ik standaard nog eerst een keer naar buiten. en dan weer naar binnen. ik vind de deuren prachtig mooi. als mama in de rij staat ga ik nog even bij de deuren spelen. eigenlijk mag ik dan niet naar buiten, maar dat vergeet ik soms en ga toch door beide deuren heen. dan moet mama uit de rij komen want het is gevaarlijk op de parkeerplaats.
toen we naar huis fietsten hebben we fijn automerken gelezen en nummerborden totdat mama buiten adem was. ik trap nog steeds niet mee op de fiets. ik kan het wel ofzo. maar het gaat zo toch ook!

Geen opmerkingen: