mijn magische jas

ik heb een magische jas. die trek ik soms aan. soms als het me allemaal te veel wordt zoals vandaag. ik wilde wel naar de stad om een nieuwe thomas te halen. maar ik wilde niet de drukte die dat gebeuren met zich mee brengt. ik sluit me dan gedeeltelijk af. niet helemaal. want ik hoor wel wat mama zeg en reageer oost indisch. ik glimlach als ze voor me zingt en zo. maar ik kijk niet. ik ben onzichtbaar. ik heb een magische jas. als ik die aan heb kan niemand mij zien en ik zie niemand. ik zet iedereen uit. de autoos het lawaai de mensen. UIT. met de bus ga ik weer naar huis. ik heb thomas

kipcorn

het is vakantie en ik ben vandaag om kipcorn geweest. niet zo bijzonder misschien. maar voor mij een hele overwinning dat ik naar buiten ben gegaan om een stukje te lopen en dat zonder tegenzin vooraf

de theorie van de volle emmer

een tijdje terug ging het erg niet goed met mij. heel erg veel fustratie en ik heb mezelf erg veel gebeten. ik was helemaal uit mijn dak , voor een behoorlijke periode. waarom precies is eenr raadsel. mama heeft wel een theorie die best annemelijk klinkt. ik krijg heel heel veel informatie binnen. en ben erg nieuwsgierig aangelegd en dat brengt ook weer info binnen. ik leer op school en ik ben thuis ook heel leergierig. dat is een berg informatie. mijn autisme zorgt ervoor dat ik de informatie niet zo verwerk als iedereen. anders dus. als je het ziet als een enorme stroom input die niet correct verwerkt word dan slaat de boel op tilt en heeft een pauze nodig om alle informatie te verwerken. nu ik uit die pauze periode ben praat ik erg veel meer. ik vindt het ook leuk en probeer nieuwe woorden. steeds meer. het gaat nu goed met mij . ok ik heb nog wel mijn momenten van fustratie maar die hebben nu een begin en wat nog fijner is een eind!! mama is een filmpje aan het monteren van van mijn spraak momenten en dat zal binnen kort hier op mijn blog staan.

poep post

mama heeft de dok gebeld en er wordt een popeje opgetuurd naar het lab en dat word dan onderzocht op vanalles en een heleboel. een weekje wachten op de uitslag. mama ging op de fiets even het poepopstuur pakketje halen bij de dok terwijl papa oppaste . ik was erg boos toen papa opaste en heb hard op het raam geslagen en in de gordijnen gebeten. maar niet mezelf gebeten!!

de bus

normaal als de taxibus komt om mij naar school te brengen ga ik met frisse tegenzin de bus in. zo van het moet dan maar. soms wat luider protest , soms wat minder protest. maar nog nooit eerder deed ik wat ik afgelopen donderdag deed. ik liep zonder aanmoediging van mama naar de bus. ik maakte een stoere schijnbeweging om de chauffeur en sprong in de bus en ging zitten op mijn plek. een hele onverwachte aktie. maar wel heel stoer op donderdag ochtend. ik had een goede dag op school en heb met een nieuwe schrijfmethode gewerkt. leren schrijven doe je zo. dat is gewoon schrijven maar dan los. heel gewoon. want het is toch een beetje omslachtig om eerst alle letters los te leren en ze dan aan elkaar te leren om ze later als je zelf kiezen mag toch weer los te gaan schrijven. veel basisscholen beginnende er tegenwoordig niet eens meer aan om aan elkaar te leren schrijven had mijn mama ergens gelezen. bij mij op school en veel andere scholen leren kinderen nog wel aan elkaar te schrijven, maar om het voor mij niet nog verwarrender te maken hoef ik dat niet. smiddags nog even een steentje uitgezocht op straat , dat doe ik graag en daarna met windows gevochten. windows is erg fustrerend. maar dat is het voor velen. voor mij ook. en toch wil ik windows. mama denkt er hard over om een ander systeem op mijn pc te zetten oals zij zelf ook heeft.
sávonds kreeg ik erge buikpijn ik kon er niet van slapen. ik heb de halve nacht met buikkrampen aan de rand van het bed gehangen. erg naar. ik heb al een tijd last van mijn buik en mama belde al eerder de dokter erover. maar zolang ik genoeg drink is alles ok, tenzij er meer symptomen bijkomen en dat is nu dus. erge pijnen, morgen dok bellen en thuisblijven.

school

zondag avond vroeg ik een paar keer s c h o ol? ik spelde het en keek naar mama. ja zei ze morgen gaan we nar school. ik moest daar wat van mopperen want ik had niet echt zin, of beter gezegd helemaal geen zin in school. ik antwoorde s c h o o l boos. ik kan erg goed boos zeggen. dat heb ik gelleerd van thomas de trein. die is regelmatig boos. vooral de dikke controleur die boos wordt als de treinen door hun eigenwijze gedrag weer eens voor verwaring en vertaging zorgen.
na een nachtje onrustig slapen was het tijd.ik bleef nog evenslapen terwijl mama koffie maakte. wonderlijk werte ik fijn mee en heb zonder noemenswaardig protest aangekleed en mijn sondevoeding laten inpuiten. schoenen aan muts open klaar voor de bus en een nieuwe schooldag. in de bus bedenk ik alvast ondeugende apensreken die ik kan uithalen met de juf

bijten tot ik blauw ben

het ging een tijdje niet zo goed met mij. ik was erg gefustreerd. ik huilde veel en was erg boos. kleine dingetjes konden mij erg kwaad maken. zo kwaad dat ik mezelf expres pijn deed. ik heb erg gebeten in mijn knieeen in mijn armen handen en benen. ik had overal blauwe plekken. een computer die niet direct deed wat ik wilde kon al een reden zijn voor een drama. en iedereen weet hoe goed windows is in het irriteren. heel goed dus. computeren is mijn favoriete bezigheid en ik wil het dagelijks doen. dus je begrijpt dat ik veel en vaak kwaad was op het niet snel genoeg werken of zelfs het vastlopen van mijn computer. sinds deze week is het beter. ik ga niet meer extreem uit mijn dak als het tijd is om te koken. dat was ook reden voor een bijtdrama. het eten niet , want ik wordt nooit gedwongen om te eten. maar gewoon het koken zelf om nig steeds onduidelijke reden. mama raad er wel naar maar zeker weten waarom doet ze nog niet. dat weet aleen ik. maar wat we wel weten is dat ik een hele moeilijke periode doorgemaakt heb. slapen wilde ik ook niet en dat was ook reden voor mij om een scene te maken. af en toe werd mama er helemaal gek van. gekker dan ze al is. lol. en het was dan ook voor iedereen een nogal zware periode. maar ineens is het aan het verdwijnen. ik bijt niet meer. ik kan het grappig vinden als windows weer eens kuren heeft. ik maak grapjes en verstop me onder de dekens. mama kan me dan niet vinden en ik heb de grootste lol . ik lach ook weer hardop. er zijn nog wel korte momenten dat ik het moelijk heb maar deze zijn momenten en overheersen niet langer de dag van mij. ik ben twee keer een klein beetje ziek geweest. een keer haalde mama mij van school omdat ik iets verhoging had en de tweede keer moest ik erg hoesten en kreeg van de dok een hoestprikkelremmer. en daar kon ik dan weer lekker van slapen. de periode dat ik ziek was was de verspreid over twee weken. de drift buien waren er al veel langer. de blauwe plekken ook. maar het gaat beter nu. heel veel beter. ik praat nu zelfs. ik zeg mama papa gordon thomas op K A I , W I N D O W S , M EL K , P OE P , en vanavond zei ik voor het eerst opel. het automerk. ik kan ook boos zeggen. boos is wat ze heel vaak zeggen in mijn favoriete filmpjes van thomas de trein. ik eet beter en drink wel eens appelsap. ik heb ook een poppetje getekend op de schoolbord tafel. ik heb er weer lol in.