ziekenhuis

2 maart moest ik naar het ziekenhuis. mama had de avond ervoor uitgelegd en ik begreep het goed. op weg naar de bus moest ik dan ook huilen want het ziekenhuis is niet echt mijn feestje. terwijl we op de bus stonden te wachten en ik heel verdrietig was haalde mama een nieuwe trein uit haar tas. emily.die wou ik heel graag hebben en het huilen stopte en maakte plaats voor grote interesse in mijn trein. een welkome afleiding. de bus kwam en we gingen via het station waar papa stond te wachten met weer een andere bus naar vlissingen. waar we nogal te vroeg aan kwamen. maar dat kwam dan weer omdat de bus vlak bij ons huis om het uur gaat en ik niet wil wandelen. we liepen een rondje in het park bij het ziekenhuis, maar het was toch best wel weer koud. mama vond dat we beter binnen konden wachten en als ik het te erg vond konden we altijd weer naar buiten. al die tijd heb ik erg goed emily vastgehouden. tot grote verassing van alle betrokkenen schopte ik geen sccene in de wachtkamer en ging rustig rondkijken en naar mijn trein kijken die ik niet uit de verpakking wilde halen want dat wilde ik pas thuis doen. na een kwartier wachten vond ik het wel genoeg en begon wat te mopperen, een ijsje halen was ook een goede afleiding. dat heb ik toen in de wachtkamer opgegeten. de verpleegkundige zei dat ik mee mocht om te wegen en meten. dat is standaard. en ik houdt niet zo van standaard dus liet ik me wel wegen maar meten konden ze wel vergeten. dan weer naar de wachtkamer en toen had de dok tijd en mochten we naar binnen. ook daar was ik wonderbaarlijlk moedig en liet het allemaal over me heen komen. de dok prikte en duwde hier en daar wat in mijn buik terwijl ik braaf en ook weer moedig mijn trui omhooghield. ik vond dit niet echt prettig en voelde me neit op mijn gemak. blah blah deed mama en de dok neg even en toen was het klaar. ik moest nog wel om prikken. ze wilde bloed zien. heb ik weer. ben ik net heel moedig en dapper en dat dit. mama kreeg nog twee post poep pakketjes mee , mag ze weer fijn gaan scheppen voor het onderzoek, en nu naar het lab. alle stoelen waren bezet. en er stonden ook nog mensen te wachten omdat de stoelen vol waren. geeeeeeeeeeeeeesh wat een drukte. mama ging naar de balie en vroeg om een prik afspraak want ik wachten daar, bij de vampiers dat gaat niet lukken. ik raak dan zo van streek dat prikken al helemaal niet meer gaat , maar afspraak doen ze niet altijd beurt van binnenkomst. dus wilde mama weten of die enen mevrouw er was die mij al eerder geprikt had, zij is ongelofelijk goed met naar en aanhangende buisjes. en ze was er. als deze dame er niet was was mama een andere keer teruggekomen zei ze. maar ze was er dus dat was niet nodig. de prik dame herkende mij en ik mocht in het lab zelf komen en met 5 man sterk werd ik stilgehouden , want je moet erg stil zitten voor een prik. en die knappe prikdame had in een keer raak. en dat is een prestatie want de meeste moeten meerder malen in mij prikken en dan ook vaak nog met de naald in het rond roeren omdat er geen ader te vinden is. het was redelijk snel voorbij. maar ik was helemaal uit mijn dak. heel erg bang en zo. we mochten weg. volgende week de uitslag. er worden verschillende dingen gecheckt. schildklier in bloed. parasieten in ontlasting en meer van dat soort dingen. ondertussen heeft de dietiste gezorgd dat ik nu soja sondevoeding krijg.

na het ziekenhuis met de bus richting huis. bij het station moeten we dan overstappen naar de bus die ons naar huis brengt maar wegens verkeerscrukte hadden we onze aansluiting gemist. wat een pech we miesten lopen en daar had ik nu helemaal geen zin in en moest er bijna van huilen. de wind was erg koud. mama wilde door de stad lopen omdat daar minder wind stond dan op de kaai. en als we nu toch door e stad terug liepen wilde ik oo wel naar de hema om kip te eten. dit liet ik heel subtiel weten door een stapje richting hema te maken en niet richting huis toen mama vroeg of ik naar de hema wilde. bij de hema aangekomen kwam ik erachter dat ze de kipnuggets van het menu af hadden gehaald. een broodje knakworst, nou nee daar wordt ikniet blij van. op de markt een kipcorn gescoord en toen toch nog de bus naar huis gehaald.

uitslag

de vrijdagse poep post heeft niks opgelverd. er zijn geen schimmels gevonden. wel fijn hoor want nu weet ik dat ik nog niet aan het schimmelen ben...we waren vrijdag gestopt met de sondevoeding nadat de dok iets zei over sondevoeding en waren overgestapt op water. wat al snel zorgde dat mijn buikpijnen verdwenen. de maandag erop vond de dietiste het toch beter om langzaam de sondevoeding weer op te starten omdat ik naders tekort zou krijgen aan voedingsstoffen. en dat is ook wel zo, maar ik kreeg al snel weer buikpijnen. vrijdag de 26de de uitslag van de poeppost en dat was dus niks gevonden. maar ik had erg veel buikpijn dus belde mama de kinderarts. die gaf het advies soja melk ipv koeiensap. en al snel knap ik weer op. nu moet ik woensdag naar het ziekenhuis omdat de dok mij graag in het echt wil zien.
maar eerst ga ik morgen weer naar school. ik heb in de vakantie vaak s c h o o l gespeld. en wilde graag weten wat er de volgende dag zou gebeuren. wel of geen school. mama had allemaal kaartjes opgehangen met vakantie slapen en school. dat was wel een duidelijk ding. elke dag haalden we er kaartjes af. ik bleef wel steeds vragen. en dan vertelde mama dat we morgen nog niet naar school gaan . met een glimlach speel ik dan verder.

mijn magische jas

ik heb een magische jas. die trek ik soms aan. soms als het me allemaal te veel wordt zoals vandaag. ik wilde wel naar de stad om een nieuwe thomas te halen. maar ik wilde niet de drukte die dat gebeuren met zich mee brengt. ik sluit me dan gedeeltelijk af. niet helemaal. want ik hoor wel wat mama zeg en reageer oost indisch. ik glimlach als ze voor me zingt en zo. maar ik kijk niet. ik ben onzichtbaar. ik heb een magische jas. als ik die aan heb kan niemand mij zien en ik zie niemand. ik zet iedereen uit. de autoos het lawaai de mensen. UIT. met de bus ga ik weer naar huis. ik heb thomas

kipcorn

het is vakantie en ik ben vandaag om kipcorn geweest. niet zo bijzonder misschien. maar voor mij een hele overwinning dat ik naar buiten ben gegaan om een stukje te lopen en dat zonder tegenzin vooraf

de theorie van de volle emmer

een tijdje terug ging het erg niet goed met mij. heel erg veel fustratie en ik heb mezelf erg veel gebeten. ik was helemaal uit mijn dak , voor een behoorlijke periode. waarom precies is eenr raadsel. mama heeft wel een theorie die best annemelijk klinkt. ik krijg heel heel veel informatie binnen. en ben erg nieuwsgierig aangelegd en dat brengt ook weer info binnen. ik leer op school en ik ben thuis ook heel leergierig. dat is een berg informatie. mijn autisme zorgt ervoor dat ik de informatie niet zo verwerk als iedereen. anders dus. als je het ziet als een enorme stroom input die niet correct verwerkt word dan slaat de boel op tilt en heeft een pauze nodig om alle informatie te verwerken. nu ik uit die pauze periode ben praat ik erg veel meer. ik vindt het ook leuk en probeer nieuwe woorden. steeds meer. het gaat nu goed met mij . ok ik heb nog wel mijn momenten van fustratie maar die hebben nu een begin en wat nog fijner is een eind!! mama is een filmpje aan het monteren van van mijn spraak momenten en dat zal binnen kort hier op mijn blog staan.

poep post

mama heeft de dok gebeld en er wordt een popeje opgetuurd naar het lab en dat word dan onderzocht op vanalles en een heleboel. een weekje wachten op de uitslag. mama ging op de fiets even het poepopstuur pakketje halen bij de dok terwijl papa oppaste . ik was erg boos toen papa opaste en heb hard op het raam geslagen en in de gordijnen gebeten. maar niet mezelf gebeten!!

de bus

normaal als de taxibus komt om mij naar school te brengen ga ik met frisse tegenzin de bus in. zo van het moet dan maar. soms wat luider protest , soms wat minder protest. maar nog nooit eerder deed ik wat ik afgelopen donderdag deed. ik liep zonder aanmoediging van mama naar de bus. ik maakte een stoere schijnbeweging om de chauffeur en sprong in de bus en ging zitten op mijn plek. een hele onverwachte aktie. maar wel heel stoer op donderdag ochtend. ik had een goede dag op school en heb met een nieuwe schrijfmethode gewerkt. leren schrijven doe je zo. dat is gewoon schrijven maar dan los. heel gewoon. want het is toch een beetje omslachtig om eerst alle letters los te leren en ze dan aan elkaar te leren om ze later als je zelf kiezen mag toch weer los te gaan schrijven. veel basisscholen beginnende er tegenwoordig niet eens meer aan om aan elkaar te leren schrijven had mijn mama ergens gelezen. bij mij op school en veel andere scholen leren kinderen nog wel aan elkaar te schrijven, maar om het voor mij niet nog verwarrender te maken hoef ik dat niet. smiddags nog even een steentje uitgezocht op straat , dat doe ik graag en daarna met windows gevochten. windows is erg fustrerend. maar dat is het voor velen. voor mij ook. en toch wil ik windows. mama denkt er hard over om een ander systeem op mijn pc te zetten oals zij zelf ook heeft.
sávonds kreeg ik erge buikpijn ik kon er niet van slapen. ik heb de halve nacht met buikkrampen aan de rand van het bed gehangen. erg naar. ik heb al een tijd last van mijn buik en mama belde al eerder de dokter erover. maar zolang ik genoeg drink is alles ok, tenzij er meer symptomen bijkomen en dat is nu dus. erge pijnen, morgen dok bellen en thuisblijven.